: i i i ' ! :
I
Í l
4:
• 1 1 ' I iiiiti ' I ,
L a > i
è i l l o ï
sc entes, costa longitudinali jiereursa;, venis vero transversalibus
deslitiitæ, marginibus siepius integerrimæ, nunc serratæ, ajiice
sæpius conspicue em a rg in a te e t apiculo in fundo emargina-
tiiræ instructæ, prolilicationibus aut a margine, aut a pagina,
ant a costa emergentibus ramosæ et decompositæ. Costa, venæ
longiliidinalis tenuissimæ ad instar, usque ad apicem continuata,
quin immo in fructibus conspicua, deorsum incremento strati
corticalis sensim eminens, demum in senilibus, lamina detersa
aut obsoleta, in caulem phylla prolitìcantia sustinentem trans-
mutatur. Fructus raro in dentibus marginalibus magis evo lu tis
(L. m arginata), plerumque in p byllis p rolitìcantibus, aut
uiiani potissimum paginam aut utramque occupantibus, nunc a
costa nuuc ab ipsa lamina et qtiidem ab inte rstitiis inter c e llulas
zonatas emergentibus, siti.
A subdivisione cellu læ terminalis, plerumque in apiculo brevi
(qui ipsum fundum emarginaturæ occupât) s i t e , incrementum
frondis pendet. D iv ision e transversali c e llu læ terminalis con tinuata
quasi articuli superpositi brevissimi oriuntur. In quoque
articulo cellu læ novæ oriuntur subdivisione secus longitudinem
facta. Constant itaque articuli infraterminales seriebus cellularum
transversalibus, quarum mediæ c e llu t e , paulo angustiores, costam
longitudinalem, laterales magis rhombeæ zonas oblique adscendente
s sensim efficiunt. In ju v en ili parte zonæ a costalibus
c e llu lis arcuatim versus lobos emarginaturæ adscendentes et
superne convergentes cernuntur, sensim incre sc en te pianta zonæ
quasi expanduntur e t c e llu læ frondis adultioris lin e is r ectis a
costa ad marginem oblique adscendentibus dispositæ adparent.
Ob formam regulärem rhombeam (4— 6 gonam) cellularum zonas
p ia n te a d u lte , revera ut e x earum orig in e pateat adscendentes,
seu adscendentes seu de sc en dente s ("frondem decussa-
tim lineatam” Harv.) fere dicere lic e r e t. Zonæ itaque con stituuntur
c e llu lis h exagono-rhom beis, in fronde plana per unicam
se riem, ab uno ad alterum marginem extensam, dispositis. In
una sp e c ie nudæ manent; in aliis m o x strato corticali obductæ..
Stratum corticale c e llu lis minoribus co n stitutum , c e llu lis quibusdam
paulo majoribus, ad inte rstitia inte r c ellulas zonarum
præcipue conspicuis, quasi stratum intermedium formantibus, a
c e llu lis zonarum separatur. Ipsam costam occupât c e llu la centralis,
tubo centrali artioulatarum analoga; hanc ex te rn e teg it corticale
stratum, etiam in sp e c ie cæterum eeorticata; strato corticali co sta;
sensim increscente , costa ex terne magis conspicua et immo
valida in inferiore parte oritur. S im ili modo, ubi phylla proli-
licantia ad interstitia zonarum a pagina emergunt, corticale
stratum magis evolutum cernitur, et c e llu læ his lo c is præsentes
strati inte rmedii, quod d ix i, c e llu lis centralibus phylli prolili-
eantis continuantur.
Stichidia raro a fo lio lo parum mutato at minore constituta
(L. linearis), sæpissime probe transmútala, foliolum referunt
minutum, costa pereursum longitudinali, intra zonam (articulos)
quamque sphærosporas geminas, utroque latere c o s t e singulas,
fovens. Sphærosporæ. articulorum diversorum superpositæ l i neam
duplicem longitudinalem efficiunt; in singulis stichidiis
articuli pauci plerumque pra;gnantes su n t, unde sphærosporæ
quam in affinibus generibus pauciores. S e c tion e stichidii transversali
facta, adparet (L. Mülleri, L. marginata) sphærosporas
intra cellulas zonarum g en e ra r i, geminas articuli esse costa
separatas, singulasque strato corticali e sse tectas. Sphærosporæ
triangule divisæ. Keramidia in diversis speciebus forma
et structura aliquantulum dive r sa ; in L. lineari supra ovatam
partem inferiorem ore dilatato instructa, sunt fere urceolata,
in cæteris carpostomio angustiore præditis magis rotundata;
in L. lineari, cujus frons eeorticata, pericarpium quoque monostromaticum
; in corticatis pericarpium crassum polystromaticum
quoque ob v en it; cellularum se ries inte riores, longitudina-
liter excurrentes, c e llu lis longitudinaiiter elongatis quoque constituuntur;
peripbericæ c e llu t e ab interioribus quasi radiantes,
sunt breviores. Nucleus a placenta latiore basali proveniens,
constat filis fa sciculatis, dichotomo-fastigiatis, quorum in articulis
terminalibus gemmidia admodum magna, oblongo-obovata
(L. linearis, L. spec tabilis) aut pyriformia (L. marginata), intra
membranam tenuissimam articuli nidulantia evolvuntur. Gemmidia
madefacta quasi granulis coalitis constituta adparent,
Lenormandiæ genus a Sonderò recentiori tempore in stitutum,
nullis dubiis vexatum, ab omnibus systematicis sequentibus
adoptatum fuit. Duas spe e ie s cognitas fe c it Sonder; to-
tidemque novas descripsit Harvey; hoc loco duæ generi tribuuntur,
quarum una ad Amansiam, altera ad Diotymeniam
antea relata fuerit. Quale genus in te llig o e st Amansiæ et V idaliæ
spec iebus nonnullis habitu sim ile , cum V id a lia et Dictymenia
zonis oblique adscendentibus con veniens, Kützingiæ, zo-
M. !
M .