gtomio subimpresso aperta, intra pericarpium polystromaticum
nucleum muco cinctum foventia; stratum exte r iu s pericarpii c e llulis
d irectione radii porrectis, intermedium c e llu lis a basi versus
apicem excurrentibus, introrsum sensim abeuntibus in Íntimos
la x iu s dispositos reticulatim anastomosantes, inueum eopi-
osum ut videtur sensim se cernentes, cujus exp an sion e , ni fallor,
gemmidia demum expelluntur. Nucleus supra placentam basalem
expansus, constat filis plurimis radiantibus fasciculatis, quorum
in articulis supremis gemmidia evolvuntur. Gemmidia elon-
gato-pyriformia, matura sat magna, ambitu fere cuneato-linearia.
Stichidia (a me non observata) sunt in raraento fasciculata, pedicellata,
lanceolata aut linearia apice incurva, articulata, intra
articulos singulos geminas sphærosporas, costa separatas, triangu
le divisas, duplici se rie longitudinali (in stich id io ) dispositas,
foventia.
D u p lex aut fere trip lex cellularum stratum frondem coii-
stituit. Cellulæ nempe inte riores sunt duplici (in ramentis et
fronde ju v en ili) se rie, â margine ad marginem exten sa , dispositæ,
in duabus seriebus alternæ, exterioribus corticalibus tectæ;
corticales c e llu læ , quæ interioribus paulo minores, singula utrinque
se rie ipsam superficiem efficit. Costa c e llu la centrali, a cæteris
minus distincta, percurritur. In fronde adultiore eminet
utrinque costa, c e llu lis radiatis strati corticalis plurimis contexta;
Cellulæ inte riores, quæ sensim dividuntur extrorsum, sunt fere
pluriseriatæ h. e. cellu lis quibusdam inte rmediis, in r egione costæ
præcipue numerosis e t consimilibus in corticales sensim abeuntes.
V enæ ut plurimum in parte ramentis denudata non consp
icuæ ; nunc, ut videtur, præsentes at obscuræ, utrinque alternæ,
ad dente s excurrentes ángulo p atentiori; in parte ramentis obducta
omnino inconspicuæ.
Genus P olyphaci diu maie inte lle c tum e t afflnitatibus dubium,
hodie sat perspicuum, Lenormandiæ emarginatura apicis
e t c rescendi modo, Vid a liæ structura inte riore, Neurymeniæ ram
entis, habitum e t demum fructus præbentibus, potissimum analo
g um ; a Lenormandia e t structura et ramentis, a Vidalia ramentis
fructus ferentibus dignoscendum, a Neurymenia defectu
fere venarum et zonis, quæ, lic e t obscuræ et v ix eonspioiendæ
nisi in fronde ju v en ili e t ipsis ramentis ju v enilib u s, tamen adsint,
modo fere Lenormandiæ excurrentes. A Lamouroux primum
descriptum, inte r Laminariam e t Desmarestiarn dispositum
fuit. c . Agardh et Greville, quibus planta v ix cognita fuit,
primum se cuti sunt descriptorern, genus inter F ucaceas disponentes.
A d v e c lis dein aliis piantis, ramentorum quodam adparatu
consimilibus, omnes affines habuerunt et prout unam aut
alteram potissimum respexerunt, de affinitate aliter judicarunt.
Ipse Scaberia examinata, quam Fucoideam demonstrare conatus
sum, Polyphacum quoque F ucaceis pertinere haud dubitavi.
(Symh. in JAnn, XV . p . 1 squ.). Decaisne, qui variis lo c is (Pl.
de VArah. p . 175. Class, des Algues p . 67. Yoy. de la Venus p l.
3.) Polyphacum e x im ie illustravit, Scaberiam intra familiam
quandam Polyphaceorum recepit, quam Dictyomeniæ proximam
indigitavit. Plantæ, quam ob habitum simillimum Polyphaci
meram spec iem habueram, Kützing genus quoddam Thamno-
clonii instituit, quod fructu ignoto ob structuram internam, quam
Chætangii similem statuit, Chætangiis retulit, Polyphaco et Epi-
glosso, quæ diversa quoque constituit genera, longius separatis.
Sonder, qui dein de his piantis, melioribus usus speciminibus,
scripsit, Scaberiam ad Fucaceas retulit, Thamnoclonii genus adoptatum,
lic e t dubiæ affinitatis concédât, pone Polyphacum enumeravit.
Harvey denique, qui Thamnoelonium et Polyphacum in
Ner. Austr. se junxerat; iterum próxima in ultimis operibus enumeravit,
tamen dubia de affinitate Thamnoclonii (in Fl. Tas-
mann.) expr e ssit. Hodie re iterum examinata, plantas has omnes
adparatu ramentorum sim ile s et analogas, affinitate revera
longius separatas video. Scaberiam adnuentibus systematicis
plurimis hodiernis inter F ucaceas retinendam jam statui. P o ly phacum
inter Rhodome leas, e t quidem Dictymeniæ (h. e. V id a liæ)
ut jam in d ica v it Decaisne, proximum video. Thamnoclonii
denique genus revera a Polyphaco lon g e diversum fructus observati
docuerunt.
*J Genus Thamnooloniimi, quod an speciebus. revera affinibus con-
stet dijudicandum restât, paucis adumbrare iubet, cystocarpiis a me
in una specie (Polypli. dichotomum J. Ag.) liodie cognitis.
F ru c tu s in phyllis propriis, ad apices frondium pullulantibus, denudatis
evoluti. Favellidia carpopbyllis immersa, in tra stratum corticale
densum, cellulis radiatis minutis, illa moiiiliforuiia formantibus,
constitutum, circumcirca nidulantia, carpostomio i ubregulari stratum
corticale permeante demum liber.ata, nucleo simplici, gemmidia in glomerulos
a centro siibradiantes congesta, angulato-rotundata minutissima
plurima fovente constituta, plexu fllorum strati in terioris circumcirca
ambientium cohibita.
à i
1 'i
I
1
li
il