‘•Àjî
• i f
|M
■ »
Polys, opaca Zanard. Synops. p. 63! J. Ag. Aig. med. p. 143!
Kiitz. Sp. Aig. p. 810!
d. eamdlosa fronde majore inferne parce divisa quasi dichotoma,
superne densius pinnato-ramosa subfastigiata, ramis
per totam longitudinem plus minus ramulosis.
Hutchinsia ramulosa Ag. Syst. Alg. p. 159. Sp. Alg. p. 981!
Polys, ramulosa Zanard. Syn. p. 63? J. Ag. Alg. med. p. 144!!
Kütz. Sp. Alg. p. 810!
Hab. in mari adriatico ad littora Dalmatiæ et Italiæ; in
mediterraneo ad littora Galloprovinciæ.
Cæspes in lapidibus parum demersis pulviiiato- aut subgloboso-
expansus, pollicaris vel 3—4-pollicaris, obscure purpureus, exsiccatione
fusco-nigrescens. Fila a plexn radicali provenientia, inferne circiter
setacea, sursum at parum attenuata, revera pinnatim subdivisa, at
ramis inferioribus nane suba’qualibus quasi dicliotoma, superne evidentius
jiinnatim decomposito-ramosa, ramulisque lateralibus insuper
virgata. Ramuli plurimi simplices, lineam aut 2:as longi, patentes,
in pianta juvenili fere tantum in superiore parte conspicui, in adultiori
inferiorem partem ramorum ramis denudatam quoque occupantes,
multo densiores, juA'eniles fibrilliferi et obtusi magisque adpressi,
inferiores a basi a ttenuati acntiusculi at molliores, raro omnino stricti
sed plerumque leviter ilexi, spliærosporiferi cochleatim torti, ramellos
paucos et spbærosporas verrucose extrorsum proiiiinulas gerentes.
Articuli medii diametro sublongiores, nunc sesquilongiores, inferiores
rarnorumque subæquales, inlimis supremisque brevioribus, omnes densissime
venosi et obscuri; transversa li sectione vidi sipbones admo-
diim numerosos, 20 et plures numeravi, circa centralem ipsis subma-
jorem, cortice n u llo ; in ramis superioribus suiit quoque numerosi, at
eA'identer pauciores quam in primariis ramis; a superficie observati
in ramulis siphones circiter 8, 12 et plures in ramis fere numerantur.
Keramidia in pianta strictiore ad ramulos sessilia, juvenilia ovata,
ad ultiora subglobosa. Pianta fibrillifera est omnino griseo-fuscescens.
Substantia firmiore, chartæ minus arcte adhæret.
Formas plures boc loco conjuuxi, quas diversas speeies antea ba-
buerunt. Differunt magis aspectu generali quam cbaracteribus. P.
opaca est pianta strictior, ni fallor au t magis juvenilis aut demum
capsulifera, ideoque si juvenilis ambitu magis pyramidata, rachide
ramos inferne longiores superne breviores supereminente, et præcipue
11 1 p arte superiore ramulis v irg a ta ; si capsulifera, adspectum euii-
dem fere conservât, ramulis strictiusculis, plurimis demum kerami-
(liuin ovatum au t subglobosum sessile gerentibus. In p ianta adultiore
sphærosporifera rami inferiores p ro lo n g an tu r ita ut rami fere omnes
eandem altitudinem altiu g an t et pars inferior prolongata ramulis
densioribus instructa cernitur. Ramuli ipsi sphærosporiferi sunt aut
simplices aut ramellis brevissimis instructi, eximie cochleatim flexi.
— Varietatem præterea intricatam et radicantem memoravit C. Agardh,
quam vei'o nil nisi nanam, densius cæ,spitosam et latitudine expansam
formam, in lapidibus superioris liinitis natam, considero, quamque
iiiiperius nomine P. adscendentis divulgavit Crouan. Forma denique
simplicior exstat, quam simplicitale frondis a P. opaca tantum distinguere
valeo; stru c tu ra ita conveniens est, u t speciem distinctam vix
crederem. Forma videtur sterilis et juA'Cnilis, a modo crescendi (cæspite
densiore) insuper forsan formam peculiarem induta. Cum bac P.
simpliciusculam Cr. ne confundas.
A P. subulifera habitu molliori, nempe ramulis minus spinescentibus,
sublongioribus, patentibus potius quam horizontalibus, et præcipue
sipbonibus numerosioribus P. ramulosa dignoscatur. Affinitate
P. nigrescentem propins tangit, quæ vero major et habitu diversa,
nec ramulos habet P. ramulosæ.
Fncus Ilexilis Wulf., cum dubio a Ruclhnger ad hanc speciem re latus,
ex descriptione ad speciem et immo genus diversissiniiim eodem
jure refereiidiis mibi videtur, P. ramulosa Zanard. mihi quoque valde
dubia, quum pro P. byssoide suam P. ramulosam habitam fuisse
credidit.
Ad ostia fluminis Lenæ lectum specimen, ad speciem P. opacæ
proximam referendum, habeo. Plantam rigidiorcm, ramulis spinæfor-
inibus leviter to rtis armatam, ecorticatam, siphonibus 16 percursam
sistit, ob locum natalem remotum forsan distinguendam; hodie tamen
ex unico specimine distinctam speciem proponere supersedeo.
117. P. NIGRESCENS (E n g l Bot. ta l. 1 7 1 7 ) cæspite e lon g a to ,
fllis a basi articulatis subecorticatis pinnatim decomposito-
ram osis, juv enilib u s p e c tin a tis, adultioribus superne co rym
b o sis, inferne plus minus ramulis brevioribus sæpe
abruptis senticoso-virgatis, ramulis a basi attenuatis mollioribus,
siphonibus circiter 16, articulis mediis diametro
se squi-triplo lon g io r ib us, cæteris æqualibus, sphærosporis
in ramulis flexuoso-verrucosis, keramidiis late ovatis breviter
pedicellatis.
Conf. nigrescens Huds.? Engl. Bot. l. c.
Polys. nigrescens Harv.! in Br. Fl. I I . p. 332. Man. 2. p. 89.
Phyc. Brit. tah. 211 \ Ner. austr. p. 54. Ner. Bor. Am. p. 49! Kiitz.
Sp. Alg. p . 813 !
Hutcbinsia nigrescens Ag. Syst. p. 15. Sp. Alg. pi. 69!!
Conferva Fucoides Huds.; Dillw. Conf. tab. 75! Engl. Bot. tab.
1743!
Polys. A’iolasccns Kg. Sp. p. 813!!
Ceramium violaceum partim Both, et auct.
l i
' ' l u i . .