pl
i
N i
m
ari
In Individuis, cystocarpia gerontibus, stratum extoriiis obdiicitiir
spongiolis aut verrucis oxternis nematlieciosis, rotundatis aut plus
minus elongatis; spongiolæ filis elongatis radiantibus dicliotomis mo-
niliformiter articulatis constant; inter fila bæc iisque adnata cystocarpia
provoniunt in eadem spongioia sæpe plurima et adproximata;
nuclei singuli splioeroidei limbo lato pellucido cincti, gemmidiis
magnis, a placenta centrali radiantibus, constituti; gemmidia singula
obovata, peridermate conformi inclusa; peridermata plurima adproximata
limbiim pellucidiim cystocarpii efficiunt.
Spbærosporæ In ramis superioribus intumescentibus demersæ,
et filis moniliformibus exterioribus stipate, donsius sparsæ, oblongæ,
magnæ, domum cruciatim divisæ.
Fructus nematlieciosis verrucis contenti jam a Tiirnero cogniti
et pro tempore bene descripti, licet núcleos totos semina judicaverit.
Agardhius melius fructus explicavit, cæterique plurimi rite
exposuerunt. Ilarvey fructus istos favellas nuncupavit, margine liya-
lino lato cinctas. Contra hoc vero observandum, limbum baud esse
membranam sacculi siiiguli clausi; sed efficitur a peridermatibus nume-
rosis, oculo non satis armato quasi in unum confluentibus, singulis
singula gemmidia includentibus. Proveniunt hæc gemmidia a placenta
centrali oblonga, cellulosa; ita ut fructus, licet speciem favel-
larum præ se feraiit, tamen nec favellai nec favellidia considerandi
sint. Qiiod vero maxime observandum invenio, in eo cernitur quod
cystocarpia non uti in plurimis Florideis a strato centrali formantur,
sed inter fila exterioris strati et quasi a bis producía nidulantur.
Placenta autem ipsa, e qua gemmidia quoquoversum radiant, quasi
centrale stratum ramuli novi forsan censeatur.
Sphærosporæ non ante ultimum hoc tempos rite cognite. De-
lapylaie (Ff. T err. Neuv. p. 119) et Greville (Alg. Br. p. 197)
primi illarum mentionem fecerunt; uterque autem, velut ipse, illas
tantum immaturas et nondum divisas observavit; apud Harvey
t. c.J prima vice maturæ et divisæ describuntur.
Species typica Generis jam Baubinio cognita dicitur, sed a mnl-
tis insequentibus cimi illa, et structura frondis et Iiabitu similiima,
Furcellaria confusa. Lamouroux illam ad Gigartinam retulit, Agardhius
initio ad Cliordariam. Lyngbyeus in unum genus cum Furcellaria
conjunxit, insequentibus Aresclioiigio (in L inn., nec in Enum.) et
Kùtzingio. Agardhius genus novum, ab omnibus fero receptum,
creavit, "cui nomen ob similitudinem frondis cum tot aliis finxit."
lìory s p e c i em n o v am , n o m i n e P. Durvi l lei d e s c r ip s i t . (C o qu .p .
138). Quid bæc r e v e r a sit, ig n o r o . S p e c im e n v e ro , q u o d a D u r -
v i l leo a c c c p tum b a b e o , s t r u c t u r a a P o ly id o d i s ta i ut s o p r a in t e r
Alinfe lt ias e i iume r a t i i r . A S o n d e r ò al ia sp o c ic s p r o p o s i t a fuit , q u am
ipso p o s te a a d G ig a r t in am r e tu l i t .
1, P. LuiiBRiCALis CBauh. Pin. 366. V ili.) Ag. Sp. Alg. I. p. 392!
Sysl. p. 194! ( e x c l . ? var . p . )
Fucus forcel lata lumbr ica l is Ba u li, l. c.
Furcel laria lumbr icalis l íü l z . Ph y c . p . 402 lab. 72! Sp ec . Alg. p . 748!
Fucus rotundi is Gm. H ist. p . 110 ta b . 6 /îÿ. 3! T u rn . H ist. ta b . 8!
Eugl. Hot. tab. 1738. Fl. V a n . tab. 1844. a.
Polyides ro tu n d u s G re v . Alg. B r . p . 70 lab. I I ! I la r v . M a n . p . 43 et
Phyc. lab. X C V ! A r e s c h . E n um . p . 871
Furcella ria rotu n d a L yn g b . H yd r . p . 49!
Fucus radiatus Good, e t Mood. L in , Tr. I I I . p . 202. S ta c k h . N e r .
lab. 14!
F. caprinus G u n n . A c t. N id r . 4 ta b . 5 fig. 4, 5.
F. fastigia tus L . Hb. e x . T u rn . E s p .; F u c . t. 16.
Exs. W y a tt D a nm . n:o 161. C h am . N o rm . n . 92.
llab. a d r i ip e s d em e r s a s Oc e a n i a t la n t ic i ab I s la n d ia e t N o r v o -
gi.i u s q u e ad H i s p a n iam e t Ar a e r ic am B o r e a l em . (Yix in a d r i a t i c o
in v e n ta ) .
Radiois discus diame t ro semipollicar is . Fro n d e s ex boo plur imæ,
4—6-poll icares, d iamet ro lineam vix su p e r an te s , inferne s impl iciusculæ,
2—3-poll icari su p r a r a d i c em dis tant ia div isæ, dein 6— 8ies a u t plurios
dichotomæ, fas tigiatæ, apic ibus ac umin a to -o b tu s i s . Axillæ a c um in a t e aut
raro ro tunda tæ. Colo r fu so e s c o n t i -p u rp u r e u s . Subs tant ia elas tica, exs icc
a t e cartilaginea.
De nomine specifico di s s ent iunt au c to re s . Agardhianum anteposui,
non quia antiquiu s, s e d quia apl ius mihi videtur . De Pol. rotu n d a F lo r.
Capr. conf. quæ infra F u roel lar iam fas tigiatam dix imus .
TRIBUS II. SOLIERIEÆ.
Frons solida, filis intoriorihlis elongatis cellulisque exterioribus coii-
stans. Cystocarpia in ramulis siihpropriis immersa, oxtiis parum
prominentia; nucleo stratis frondis obtecto.
C X IX . S o l i e r i a j . Ag. Alg. med. p. 156, Endl. Gen. Plant.
Suppl. III. p. 53. Ktilz. Phyc. p. 401. Sp. Alg. p. 748. De-
I