Ipse ad Alsidium, ab Agardbio inte rea creatum, sp e e ie s Turne-
rianas e sse diicendas proposui. Alsid io quoque proximas e sse ,
r ecentiores agnosce re videntur; de gradu affinitatis quidam
dissensus adest. Kiitzing in P hy co lo g ia 3 diversa genera con-
stitiiit: A lsid ium , Physcophoram et Bryothamnion, quorum 2
p ostea (in Spec. A ig .) nomine Bryothamnü conjimxit. Hoc
sensu Bryothamnion adoptandum e s s e , analogia forsan magis
quam cbaracteres suadent. Alsidium nimirum et Bryotlmm-
nion habitu jiaulisper e t sphærosporis differunt, fere ut Chondria
et Acantliophora, ut P oly sip h onia e t Dictymenia, ut R hodomela
et Odonthalia. In prioribus omnibus sphærosporæ in
ramulis v ix transmutatis obveniunt, in posterioribus vero in
stichidiis proj)riis. Qualis est habitus differentia Chondriæ et
Acanthophoræ , la lis fere Alsidii e t Bryothamnü. Bryothamnion
itaque mihi e st gen u s Alsid io proximum, at quasi paulo
perfectius, utpote ramulos spliærosporiferos proprie ad id e v o lutos
e t magis transmutâtes h. e. stichidia vera generans.
1. B r . S b a p o e t i i i i (T u rn . Hist. Fuc. tah. 1 20) fronde compressa
decomposito-pinnata subfastigiata, ramis infe rne distiche a
margine pinnatis, superne conformibus aut pinnis a disco
quoque emergentibus plus minus imbr icatis, pinnis distiche
p in nu la tis, pinnulis subulatis r ig id is, stichidiis axillaribus
subsingulis parce ramosis mollibus torulosis.
Fucus Seaforthii Turn. l. cH
Bryothamnion Seaforthii Kütz. Phye. gen. p . 433. tah. 52 fig. II.
Sp. Alg. p. 842!
Thamnophora? Seaforthii Ag. Sp. p. 227!! Syst. p. 2401 Mont
Cuba p . 59. P l V. fig. 1 a—e!
Amansia? Seaforthii Grev. Syn.; Aug. St. Hil. Voy. 11. p . 436!
Spliærococcus trian g u la ris var. bifarius Mart. Fl. Bras. 1. p. 36!
Alsidium Seaforthii J. Ag. in Lim. X V . p. 28.
F omæ mihi sunt:
n. D IS T IC H A f r o n d e e v i d e n t i u s c o m p r e s s a , r a m i s a m b i t u s i i b -
l i n e a r i b u s a m a r g i n e d i s t i c h e p i n n a t i s .
Fucus Seaforthii Turn. l. c.
h. F A S T IG IA T A f r o n d e e v i d e n t i u s c o m p r e s s a e t i n f e r n e d i s t i c h e
a m a r g i n e p i n n a t a , s u p e r n e f a s t i g i a t a p i n n i s r a m i s q u e s e r i e
d e c u r r e n t e a d i s c o e m e r g e n t i b u s s p a r s i m o n u s t a .
c. IM B R IC A TA fronde superne pinnis den se imbricatis circumcirca
investientibus teretiuscula.
Hab. ad Ínsulas Indiæ Occidentalis, Barbadoes! Cuba! St.
C roix! .Jamaica! et ad oras Americæ a littore Mexicano! ad
Brasiliam!
Frons circiter 4—6 pollicaris, compressa et pinnatim plus minus
decomposita, ramis sparsioribus au t plerumque superne admodum
densis fastigiata. Pinnæ iiunc sub reg u la rite r distichæ et a submargine
rachidis provenientes. imnc et præcipue in superiore parte tum
a margine turn a disco uno au t u troque seriebus decurrentibus tri-
fariam aut quadrifariam hic illic dispositæ, nunc ita dense circumcirca
provenientes u t rachidem omnino obtegcntes frondem reddant
fere tcre tiu scu lam ; utcumque dispositæ, sunt singulæ iterum pinnatim
composite, pinnulis re g u la rite r alternantibus erecto-patentibus, ultimi
ordinis subula tis acutis au t obtusioribus rigidiusculis polysiphoniis,
rachide mox corticata. Stichidia iu axilla pinnularum pinnatim quoque
disposita, pinnulis æque longa au t paulo breviora, singula aut
pauca, Simplicia au t parce ramosa, supra stipitem brevissimum sterilem
fertilia, eximie torulosa et niollia, ambita fere lancoidea, sphærosporis
pro ratione magnis at paucis (5 — 7 in nostris) circumcirca
linea spirali prominulis instructa, Keramidia subglobosa, ad apices
pinnarum subterminalia, pedicello pinnulato. Rami ramulique a rticulis
inte rio rib u s translucentibus fasciati; transverse secta fronde
cellulæ pericentrales 8 conspiciuntur, minoribus cinctæ; extimis corticalibus
angulatis. Color jun io ris coccineo-pnrpurascens v idetur et
substantia membranacea; adultio ris substantia subcartilaginea. Chartæ
adhærentem non vidi.
Martins, adnuente Mertensio, Fucura triangulä rem et F. Seaforthii
ejusdem sjieciei formas consideravit. Turnerus, qui admiranda saga-
citate sæpe de affinitate specierum judicavit, nullam in tra speeies allatas
affinitatem suboluisse adparet. Neutrum probandum mihi videtu
r. Speeies certe su n t proximæ at distinctæ; et fructibus et forma
pinnarum (pinnæ pinnulatæ in A. Seaforthii, tric u sp id a te in A. tr iang
u la ris) dignoscendæ. Iuveniles partes in A. triangula r! subdistiche
disponuntur, mox fiunt reg u la rite r trifariam dispositæ. Juveniles
partes in A. Seaforthii sunt sæpe imbricatæ, adultiores rami
sa’pius distichi; nunc autem trifariam et quadrifariam dispositi, nunc
lineis spiralibus decurrentibus circumcirca obtegentcs. Non eam ob
causam vero una speeies in alteram abit.
Kiitzing tres habet species, quas formas A. Seaforthii suspicor,
videlicet Br. ramellosum, Br. Lindenbergii et Br. Hypnoides; nullo
autem specimine viso, hoc dijudicare non licet.