L i
t ,
i ! ’
t '
it
1 2 1 0 R hodomeleæ. D a sya .
bus a basi monosiphoniis tenerrimis acute dichotomis, articulis
diametro^S— 4-plo longioribus, fructibus . . . .
Dasya punicea Menegh. mscr. Zanard. Syn. p . 66. Cellul. Vénet.
p. 33! J. Ag. Alg. med. p. 118. Kütz. Sp. p. 796!
Dasya plana Duh. Mem. Cer. (partim, Sp. Tergest. fide spec.!)
nec Ag.
Hab. in mari adriatico ad Tr ie ste (C. Agardh! Biasoletto!).
F rons 3—4 pollicaris, inferne crassitie pennæ passerinæ, sæpe minor
et tenuior, densissime ramosa, ramis quoquoversum exeuntibus
vagis, majoribus minoribusque mixtis fruticulosa, au t p yramidata. Rami
majores basi nudiusculi au t reliquiis penicillorum delapsorum inæquales,
superne velut rami minores maxima parte ramulis mollissimis,
ramorum diametro multo longioribus, 1—2 lineas longis, penicillati.
Penicilli partim apicales, partim laterales, a stra to corticali immediate
exeuntes, plures sæpe ad eandem lineam transversalem orti, quasi vertic
illa ti au t fasciculatim congesti, caulem bis locis leviter nodosum reddunt,
a basi monosiphonii, dichotomi axillis ubique acutissimis, nunc
singuli, nunc plures quasi conglutinati au t fasciculati ; articu li filorum
inferne diametro sesqui-duplo longiores, superne magis elongati diametro
3—4-plo longiores. Fruc tu s fru s tra quæsivi. Substantia firma,
ita u t madefacta a charta solvitur et bene observatur. Color miniato-
puniceus. Sectione transversa li rami minoris siphones 5 pericentrales,
ab exterioribus parum diversos vidi; in parte ad ultiore frons to ta cellulosa
apparet.
D. punicea ex u n a parte ad D. elegantem ramulis mollissimis penicillatis
accedit; ex a ltera D. hapalathrix proxime tangit. Yelut in
hac specie tantum ramorum pars supe rior penicillis vestita est, et penicilli
simillimi. D. punicea est pian ta minor, densius ramosa at qiio-
dammodo solidior, u tpote to ta corticata. D. hapalathrix habet ramo-
rum pai-tem maximam nudam et omnino glaberrimam; in D. punicea
ramuli deorsum longius descendunt, et infra penicillos vestigia delap-
sornm plus minus insignia adsunt au t ramuli minores. In D. punicea
ramuli magis fasciculatim proveniunt, nodum bis locis in caule formantes,
dum denique fasciculus eminet et in ramum transit. In D. ha-
palathrice rami minores polysiphonii proveniunt et articulati, ex quibus
ramuli novi o riu n tu r. S tru c tu ra denique diversa, si n empe siphones
pericentrales 4 in una, 5 in a ltera specie rite viderim. Fructus in
D. punicea detecti forsan alios præbeant cbaracteres. — In sua D. plana
fructus depinxit D u b y , a t specimen depictum ad D. ocellatam pertinet,
quam cum specie adriatica identicam habuit.
30a. D asya sanguinea (Mont. Fl. Alg. p . 8 8 ) fronde sanguinea continua
te re ti filiformi, crebre dichotoma ramosa, ramis spira lite r alternis
patentibus undique ramellos dichotomos articulates emittentibus;
articulis diametro 2—4-plo longioribus; fructu . . . .
D a s y a . Rhodomeleæ. 1211
31. D. h a p a l a t h r ix (Ila rv . mscr.) teretiuscula v age pinnatim ramosa
fere tota corticata, caule ramisque infe rne denudatis
glaberrimis, apice p en ic illa to -v illo sis, minoribus subarticnlatis,
penicillorum fllis quoquoversum exeuntibus a basi
monosiphoniis tenerrimis inferne patenter superne acute d ichotomis
demum stichidiiferis, stichidiis lancoideis lon g e acuminatis,
keramidiis in medio ramo oblique se ssilibus ovato-
apiculatis.
Dasya hapalatrix Harv. in Aìg. A u str. exsicc. n:o 29V. Phyc. austr.
tab. L X X X V I I I ! Flor. Tasm. n:o 302!
Hab. in oceano australi ad littus Novæ Hollandiæ e t Tasmanniæ
(Harvey!).
F rons videtur elatior ( ”4—6 pedalis” Harv.), ramis 6-pollicaribus
et longioribus instructa, inferne saltem pennam corvinam crassa, pinnatim
decomposito-ramosa, ramis ambitu pyramidatis; majoribus mi-
Dasya sanguinea Mont. l. c. tab. 15. fig. 5. S y ll.p .i2 5 '. Kütz. Sp.
p. 796!
Hab. ad oras Algeriæ (Monard.).
Speeies mihi ignota.
30b. D. f l o c c d l o s a (Zanard. Pl. mar. rubr. p. 51. tab. VI. fig. 1.)
fronde corticata subcontinua te reti alternatim decomposito-pinnata,
pinnulis tloccoso-penicillatis densissime obsessa, filis parce dichotomis
brevibus crassis; stichidiis numerosis elongatis apice tantum
fertilibus.
Hab. in mari rubro. (P o rtie r).
Frons teres filiformis circumscriptione generali lancoidea, plus
quam decim. alta, pennam merulæ crassa, scilicet basi millimetrum et
ultra diametro æquans, superne vix attenuata, crebre pinnata, pinnis
alternis pinnulisque penicilligeris tam dense vestita, ut omnino floccoso-
spongiosa appareat. Caulis ramique dense corticati, vix apices so-
lummodo ramulorum juniores ecorticati, polysiphonii. Fila crassa brevissima
te r quaterve squarroso-dichotoma,, segmentis maxime divaricatis.
Articuli medii filorum diam. duplo longiores, cæteris diam.
æquales vel breviores, geniculis constrictis. Stichidia loco segmento-
rum evoluta numerosissima, haud raro fasciculata et elongata, versus
apicem tan tum fertilia, ideoque clavæformia. Color totius plantæ obscure
p urpureus. Substantia cartilagineo-mucosa, exsiccatione chartæ
fortiter adhæret.
Ita Zanardini 1. c., qui speciem liabitu Callithamnii arbusculæ dicit.
Stichidia apice tantum fertilia esse, quod plantæ characteristicum
putat auctor, ex sta tu speciminis descripti pendere puto. — Mihi D.
puniceæ. proxima videtur, ramulis vero sat diversa dicitur.
I