E à l i *
i t
se rie longitudinali dispositas, foventia; sphærosporæ triangule
divisæ. Keramidia in proeessubus filiformibus parce ramosis
rigidioribus et subulatis evoluta, a ramo transformata, globoso-
ovata, inlra pericarpium c ellulosum, c e llu lis se ries longitudinales
n basi ad cariiostomium excurrentes Ibrmantibiis, nucleum
fo v en lia ; nucleus filis a basali placenla egredientibus fasciculatis
dichotomo-fastigiatis, intra arliculos terminales gemmidia pyriformia
foventibus, constituitur. Antheridia a proeessubus parce
ramosis aut sim pliciusculis, paucioribus in fasciculum conjunctis,
transformata, lan co id eo -ob lon g a , lactea, g lobulis minutissimis circa
axem densissime dispositis constituta.
Planta olim, fructu Amansiæ fere ignoto, ad Amansiæ g e nus
a me relata, hodie genus sibi proprium constituere mihi
videtur. Zonis nimirum transversalibus Amansiam quandam referat;
at in Amansia zonæ a costa media, quæ in novo nostro
g en e r e non adest, e x eu n t; lamina Amansiæ duplici serie c e llu larum,
Placoplioræ sim plici con texta est. Proecijjuam vero differentiam
in diversitate stichidiorum positam puto; qua nota
Placophora ad Pülyzoniam proxime acceder e fa c ile pateat. Est
quoque ut P olyzonia et Leveillea planta parasitica, at frondis
conformatione, bis absimilis, inferiorem evolu tion is gradum te-
nens, caulem et folia non separat e t fructus aliter dispositos g e rit.
Stichidiis hæc omnia ad Polysiphonias propius quam ad
Amansias acceder e si quis statueret, observare lubet sphærosporas
non e sse spirali ordine in stichidiis dispositas, sed unilatérales;
demonstrat hæc dispostio, ni fallor, ipsum stichidium esse
fo lii hemiphylli transformatione ortum. Qua igitur nota genera
aliata, lic e t sphærosporæ sint uniseriatæ, alium tvpum quam
P olysiphoniæ et Dictyomeniæ, quarum sphærosporæ linea spirali
dispositæ, indicant. Ita proprium quendam tribum, inter Amansias
et P olysiphonias intermedium, aut his collateralem, plantulæ
istæ parasiticæ efficere censeantur.
1 . P l . B i n d e e i (J. Ag. Symh. p . 2 6 ) f r o n d i b u s n a n i s a g g r e g a t i s ,
d e m u m d e n s i s s i m i s i m b r i c a t i s , s i n g u l i s o b l o n g i s v a r i e l o b a t
i s , l o b i s c u n e a t o - r e n i f o r m i b u s .
Amansia Binderi J. Ag. l. c. in Linnoea X V . 1. Rarv. Ner. Austr.
p. 25! Kütz. 8p. p. 883!
Hab. in Codio parasitica ad C. B. S p e i (Herb. Binder!).
Frondes ungue sæpius minores, tenuissime membranaceæ, purpureo
fuscescentes, supra frondem Codii expansæ et radiculis ab inferiore
pagina emissis adnatæ, lobis liberis sensim numerosioribus superpositis
imbricatæ, demum gregem densissimam superficie bullato-crispatam
referunt. Lobi cuneato-reniformes, ambitu integerrimi, demnm incisi.
Fasciculi fructuum supra lobos imbricatos emergentes. Fruc tu s diversos
in plantulis diversis evolutos vidi.
CXTiVTl. C l IFTONIA Harv. Phyc. austr. su i. ta i. C. Amansia
Decsne in Arch, du Mus. IL p . 1 7 3 . Amansiæ sp. L a mour.
et auct.
Frons plana costata hemipbylla, prolificationibus ramosa, folia
a costa emergentia, ciroinnatim involuta, demum rectiuscula
exserens. F o lia extrorsum in laminam margine integerri-
mam expansa, introrsum fo lio lis verticalibus bifariam seriatis
pectinata; lamina monostromatica transversim zonata, nempe
c e llu lis majoribus r ectangule h ex a g on is, zonas a costa horizontaliter
egredientes formantibus, contexta. Fructus . . .
Frondis infe rne caulescentis folia fere linearia, costa firmiore
percursa, hinc in marginem exten sa , illin c in foliola
minuta, costæ verticaliter imposita, bifariam seriata secunda,
abeuntia. F o lia ju v en ilia a costa prolificantia, sæpe gemina
(aut forsan plura) e x eodem puncto provenientia, fere circinna-
tim involuta, ex te r io r e margine alam fo lii, interiore fo lio la g e rente.
F o lio la a costa fere verticaliter ex eu n tia et a lamina
alterius marginis aversa, bifariam seriata, pro diversitate specierum
teretiuscula aut ipsa foliiformia. Lamina fo lii (fo lio lo -
rumque in una spec ie) monostromatica, transversim zonata zonis
areolatis; cellu læ nempe rectangulo-hexagonæ, unica serie crassitiem
laminæ formantes, in eadem zona transversali e regione
positæ, longitudinem secus in v ic in is alternantes, laminas con stituunt.
Costa transverse secta, adparet p lexu s centralis c e llularum,
cellulam centralem et pericentrales circiter 6 (ni fallor
in Ch. Lam ou rou x ii); pars media costam includens est ambitu
fere trigona, nempe hinc in laminam, illin c in folio la , bifariam
disposita, exp an sa ; cellulæ laminarum subquadraticæ adparent.
Plantæ admodum singulares et rarissimæ genus sui juris
constituere videntur; fructibus ign o tis, peculiari evolutionis modo
jam distinguendum. A Lamouroux ad Amansiam relata fuit
species ei cogn ita ; Agardh Claudeæ affinem credidit; Greville
IV. 75