adhibendas potavi; et species plures hoc respectu diversas existere,
iilteriores investigationcs forsan docebunt.
Genus Laurenciæ, quale a Lamouroux intellectum fingimus, talo
boc loco, licet speciebus plurimis auctiira, proponimus. Limitibus
a Lamourouxio ductis coiiservatis genus a Gaillon et Dnby adopta-
tum fuit. In speciebus Alganira Agardhii Laurenciæ species, una
cinn Lomentariis aliisque, ad Geniis Chondriæ relatæ fuerunt. Revisione
facta generum Lanrenoiam restitiiit Greville; Chondrias aiitem
plures (Cil. dasyphyllam, Cli. tenuissimam et affines) siiiuil generi
adnumerans, quas vere congenericas considerare non possiimus.
Pressis pedibiis Grevillenm seouti snnt omnes sequentes auctores.
Ipse in Algis mediterraneis dilferenlia structuræ, quæ inter veras
Laurencias et species istas a Grevilloo adjectas intercédât, rite indicata,
in duas sectiones genus divisi. Kützing Ch. tenuissimam
ad Alsidium retulit, reliquas vero buie speciei certe congenericas
(L. dasypliyllam et affines) una cum Laurenciæ speciebus propriis
mixtas enumeravit. Hoc loco denique menm fuit, sectionem Lan-
renciæ, qnam in Algis mediterraneis ob structuram diversam '’'cellulis
cenlra libu s maximis 4 - 5 , c ir c a axilem minorem ra d ia lim d ispositis"
distinguere conatus sum, e genere expellere. Species bac structura
insignes in eo insuper a Laurencia differunt, quod spbærosporæ
in ipsis illis cellulis circa axilem dispositis evolvuntur, dum cellulæ
fertiles in Laurencia cum cæteris celiulis interioribus conformes sunt.
Species Laurenciæ maie Imciisque intellectas fuisse puturem,
nec inilii bene liquet quid in hoc genere sit species, quid varietas.
Hoc tantiim moneo, quod formæ diversissimæ sub nomine L. obtusæ
et L. pinnatitidæ vendifatæ fnerint, quæ si species distinctæ non
censeantur, periculum sane est ne omnis in Ime genere specierum
distinctio tollatur.
Nec minus est res ardua et difficilis, species per cohortes
naturales disponere. lu dispositione seqnente affinitati naturali
plurimum dedimus.
Animadvertere cæterum debui, species ad specimina exsiocata
oegre esse determinandas. Madefacta specimina bene reviviscunt,
raraificationem natnralem reciiperantia.
D i sp o s in o SPECIERLM SYNOPTICA.
I. Fronde te r e ti su b p in n a to -r am o sa , ram is a lte rn is quoquov
e r sum eg redientibus subdichotomis.
\ . L. F o r s t e r i .
2 . L. AFFINTS.
3 . L. d ip l i c a tA . .
2 , Fronde te r e ti p in n a to -r am o sa , ram is v a g is typ ic e su b d is ti-
chis, demum quoquoversum p q r r e c lis .
4. L. F IL lFO nM IS.
s . L. s c o p a r i a .
6 . L. CORYMBOSA.
7. L. flagellifera.
3 Fronde te r e ti su b va g e ram o sa , s te r ili cæ sp ite s d ep re sse s
'in trica to -p a n n o so s fo rm a n te , f e r tili p in n a to -r am o s a , ram is
su b o p p o sitis.
8 . L. PERFORATA.
9 . L. NIDIFICA.
4 Fronde te r e ti p in n a to -r am o s a , ram is su b r e g u la rite r o p p o -
' s itis b inis au t p lu rib u s v e r tic illa tis , quoquoversum egred
ien tibu s.
10. L. obtüsa.
1 1 . L. VIRGATA.
1 2 . L. GLOMEHATA.
1 3 . L. D ENDROIDEA.
5 Fronde te r e ti p in n a to -r am o s a g la n d u lo sa , ram is typ ic e
oppositis a u t v e r tic illa tis (p lu s minus in v ic em
quoversum egredien libu s, su p e rio ribu s
p lu s minus e lon g a ta su b a lte rn is sæ pe p a p illoe fo rm ib u s.
14. L. divaricata.
18. L. Tasmanica.
16. L. PANICULATA.
1 7 . L. PAPILLOSA.
1 8 . L. SETICULOSA.
6 Fronde te r e ti a u t c om p lan a ta d istich e p ia n a ta (r am u lis
sp a r sis e p a g in a com p lan a la demum a l r a r o p r o v e n ie n tib u s ];
p in n is su b r e g u la rite r a lte rn is a u t o p p o sitis.
* Fronde te r e tiu s cu la au t com p re ssa , ram is s p o r ife r is tu b e rcu
lo sis b o try o id e is.
1 9 . L. BOTRYOIDES.
20. L. tuberculosa.
* * Fronde te r e tiu s cu la a u t com p re ssa , ram is sp o r ife r is c la v a tis.
21. L. c a n a l i c u l a t a .