f
I -i
« r
i
è»
n
’ í;
Afllnibus speciebus iu genere similis at robustior et magis plerumque
carnosa, ramis ob ramnlos sæpius bi’evioi’es et fere æque longos
ambitu linearibus; magis denique reg u la rite r pinnatim ramosa,
et si ramulos multifido-spinosns excipias inermis, li. e. spinis simplicibus
(in caule ramisque sparsis Ac. Delilei) carens. Rami conformes
elongati, ambitu lineares aut ramulis inediis excrescentibus magis
lanceolati, ramulis brevibus patentibus quoquoversum egredientibus
pinnati. Ramuli 2 — 3 lineas longi, ima basi nudiusculi, dein densissime
quoquoversum spinis brevibus conicis aut juvenilibus magis subulatis
armati, demum nova serie ab ax illa spinarum evolu ta incrassati
in media p a rte et densissime thyrsoidei; juveniles rainuli axil-
lares, ab incrassata basi spinæ emergentes, u t excrescunt spinam b racte-
antem secum tollentes, millas spinas in racliide demum relinquentes.
Stichidia quoque axillaria, basi demum contracta ovata, juvenilia mol-
lius, adultiora rigidius spinosa, spbærosporas quoque in parte inferiore
in te r spinas evolventia. Cystocarpia quoque in ramulis a t paulo longioribus,
ideoque ad parenter forsan minus dense spinosis, in quoque
p lu ria seriata, in axilla spinæ sessilia, eaque reflexa calcarata, oblongo-
ovata.R
ami cæspitis primum formati decumbentes et compressi mihi
a d p a ru e ru n t; sensim vero elongati teretiusculi evadunt at adhuc decumbentes,
flexuosi divaricatis ramis obsiti et intrica ti, cæspites vage
effusos et decumbentes formare conjicio. Specimina ex hoc stadio quasi
prima rio su n t nunc breviora, nunc elongata et ten u io ra ; ramuli sunt
breviores et spinis præcipue apice numerosis et divaricatis quasi inui-
tifidi adparent, quales in icone Lamourouxiana ru d iu s ex h ib en tu r;
tenuior et gracilior forma ramulos multo distantiores gerens, adspectu
diverso insignis. F ragmenta hujus a rre p ta et in tric a ta in collectionibus
sæpe asservaiitur. Rami singuli ex tra plexum primarium cæspitis
sensim eminent, formas exhibentes quas supra delineare conatus snm.
Fiicum acanthophorum T u rn e ri ad Ac. Delilei esse referendum, et
ex. habitu et a patria (specim. depictum e mari ru b ro conjicio) concludere
licet. Fucum spiciferum T ah lii ad Ac. T hie rii pertinere, specimine
ex Herbar. Hoffman, quod tamen an anthenticum sit nescio, assumsi.
Ch. muscoides Mont. (non Ag.) est certo Ac. Thierii. Specimen
Europemn unicum vidi.
E rro re quodam factum puto ut hæc species ad ínsulas Maloinuas
lecta fe ra tu r (cfr. Ag. Sp. et Harv. Ner. Austr. p. 34). In Hb. Ag.
nullum ex hoc loco natali specimen co n se rv a tu r; adest vero ad Ins.
Marianas, sub itinere Freycinetii lectum specimen, quod erro ri an-
sam dedisse conjicio. Quod vero specimen non ad Ac. Thie rii verani
pertinet, sed ad Ac. orientalem.
5. Ac. ORIENTALIS (J. Ag. mscr.) fruticulosa ramis cauleque conformibus
dense et pinnatim ramulosis, spinis nullis simplicibiis
obsitis, ramulis abbreviatis basi nudiusculis apice sub-
multifido-spinosis, demum fere thyrsoideis, spinis juvenilibus
acutis adultioribusque conicis, stichidiis in apice ramuli
liemisphæricis, infra fertilem partem spina una aut pluribus
bracteatis, dein inermibus, cystocarpiis circa apices ramulorum
sessilibus ovato-urceolatis.
Acanthophora Thie rii Sond. pl. Zoll. sub. n:o 25?
Hab. in oceano pacifico austro-occidentali ad Manillam
(Hb. Binder!) et Ínsulas Marianas (Freycinet!).
Ac. Tliierii tenuioribus formis ita similis, ut non nisi multa cum
hæsitatione novam speciem proponam. Ac. Thierii gracilior, b revioribus
spinis ideoque crassioribus in stru c ta , tamen vix nisi stichidiis
rev e ra diversa. Hæc a ramulo quidem fransformata, at suprema tan tum
p arte fertili; spina nunc singula, nunc plures sub fertili et hemisphærico
apice ramuli positæ, quasi bracteæ sustineiites; pars superior
fertilis est hemisphærica nullis spinis obsita.
Varietatem F. acanthophori, quam a Cavanilles acceptam depinxit
Turn. tab. 32. fig. e ei / , in nostram ita cadit, u t de identitate vix
dubitarem. Ac. T hie rii Harv. Friendl. Isl. n:o 10 an hue pertineat
ex specimine ste rili mihi non licuit eruere.
6. Ac. WiGHTii (J. Ag. mscr.) fruticulosa ramis cauleque conformibus
dense et pinnatim ramulosis, spinis nullis simplicibus
obsitis, ramulis abbreviatis spinosis demum fere thyrsoideis,
spinis ramulorum adultioribus horizontalibus conicis,
stichidiis in ramulo dense spicatis sessilibus oblongis
totis inermibus aut spina una vel altera armatis.
Ac. T hie rii Harv. Alg. exsic. Ceyl. n:o 9?
Hab. ad oras Indiæ orientalis (Wight!).
Ac. orientali nostræ et Ac. dendroidi Harvey. proxima Rami in
inferiore p a rte su n t inermes, in superiore una vel alte ra spina sp a rsissime
armati, ramulis quoquoversum egredientibus spinosis, omnibus
fere ejusdem longitudinis l ’/2—2 linearum, instru c ti. Spinæ eoiiicæ
acutfé, adultiore s patentissiiuæ horizontales et immo nunc subrecurvæ.
Ramuli stichidiiferi th y rso id e i, jú n io re s spinis validis stichidiisque
supra axillaribus mix tis; adultiore s spinis obsoletis, plurimis stichidiis
fere glomeratis spic ati; stichidia in genere maxima, elongata diametro
plus duplo longiora, sessilia, a basi paulo latiore oblonga, omnino in ermia
au t spina una au t alte ra et sæpe valida armata. Rachis ramuli
spinosi apice quoque sphærosporifera.
Plantam Harveyanam, de qua supra mentionem feci, tantum ste-
■