iconem Decaisnei ) fasciculata, singula linearía articulata, utroque latere
co ste spiiærosporas geiieranlia.
An plures siieeies lioc loco la tereiil? Forma phylloiliorriiLi saltem
nostra specimina aliquantulum diversa. Planta l.amourouxii et Sou-
deri g e ru n t pliyllodia iis P. Smitliiæ magis conformia, uempe lanceolato
linearia, integra au t per totam longitudinem obsolete se rra ta ;
specimiua, quæ vidi, a Harvey distrib u ta liabent phvllodia longissime
cuneata, infra apicem latiora ibique evidentius se rrata, emarginatura
apicis evideiitiori. iu forma ranieutoruui nullam dilVereiitiani detegere
valui. Costam ramentis denudatam descri|isit I.aïuouroiix, quod in
fragmento ab ipso dato non video, neque ita rem exponit Decaisne in
tabula nitidissima.
L X T jY . N e c r y m e x i a j . Ag. mscr. Aniansiu' et Dictyorae-
.sp. Aurt.
Frons prolificationibus ramosa caulescens e( foliosa ; F o lia ambitu
subdefinita costata, venis parallelis oblique adsoenden-
tibus dense n e rvosa, cellu lisq u e per duas pluresve s e ries
dispositis rotundatis areolata, areolis inter venas zonas
transversales formantibus, extus corticata. Stichidia, a
prolificationibus minutis in venis positis transformata, fasciculata,
complanata, lanceolato-linearia incurva, sphærosporas
duplici se rie longitudinali dispositas foventia. K e ram
id ia . . . .
Plantam juv enilem siste re folium sim p lex , lineari-oblongum,
costatum et nervosum, conjicere lic e t; prolificationibus, sensim
a costa emergentibus, planta deeomponitur, laminaque fo lii primarii
sensim obsoleta, costa in caulem mutatur, in quo prolifi-
cationes folia referunt. Planta adulta itaque g erit caulem in ferne
teretiusculum, superne ancipitem, e t fo lia ambitu quasi
definita. F o lia sunt subcanaliculato-plana, apice emarginato recurva,
margine et pagina infe riore spinuloso-dentata, superiore
lævia, medio costata venisque alternis a costa ad dente s oblique
adscendentibus, supremis arcuatim ad lobos recurvatos emarginaturam
elaudente s porrectis e t convergentibus, dense et paralle
le nervosa, inter venas areolata, areolis minoribus rotundatis
zonas transversales inter venas (n e c a costa usque ad marginem
porrectasj formantibus. Dentes marginales sunt ramoso-spinu-
lo si, ramulis subulatis subrecurvis. Processus con sim ile s a v e nis
paginæ inferioris emergentes, e t secus has se riati, hanc reddunt
admodum asperam. Stichidia in utraque pagina a venis
emergentia et secus has seriata, fasciculata, lineari-lanceolata,
p ed ic e llo brevi suffulta, apice incurva, subcostata et utroque la tere
costæ spbærosporas oppositas et hoc modo du]dicem s e riem
longitudinalem formantes, triangule divisas generantia.
Cellulæ parenchyma foliorum constituentes, sunt per duas series
frondi parallelas ita di.spositoe, ut unius paginæ cum c e llu lis alterius
alternant; ex te rn e teguntur strato corticali, c e llu lis minoribus
et endochromate farctis c o n te x to ; inter cellulas biseriatas
strati interioris e t corticales, sparsim minores quædam adsunt.
Costa g erit cellulam centralem validara, endochromate (in madefacta)
fuscescente atque crassitie parietis pariter distinctam.
Venæ c ellulas centrales consim iles fovent at a c e llu lis parenchymatis
minus distinctas. Supra costam stratum interius parenchymatis,
aut si mavis intermedium, admodum evolutum, costam
reddit utrinque prominulam.
Incrementum fo lii novis c e llu lis in apiculo emarginaturæ
peragi videtur, ut e st in Lenormandia. Lobi supra emarginaturam
revoluti, margineque spinu lo si; ut pianta increscit, lobi
expanduntur e t venæ, initio a r cu a te , sensim s tr ic te excurrunt.
Pianta, quam hodie novi generis typum ex istim o , ad nullum
aliud genus bene referatur; a S ystem aticis quoque ad diversa
plura genera antea relata fuit. Vid a liæ nostræ po tissimum
affine, e st hujus quasi forma superior, caulem et folia
fere propria offerens. Venæ, in Vidalia distantiores et minus
c.onspicuæ, flunt in Neurymenia densiores et magis conspicue
parallelæ — fo lii Scitaminei ad instar. Inter venas Vidaliæ
c e llu t e inte riores parenchymatis zonas a costa ad marginem
oblique adscendentes efficiunt. In Neurymenia eædem per zonas
a vena ad venam ex ten sa s, (si de zonis hoc lo co loquatur),
disponuntur. Ita Neurymenia a Vidalia fere differt, modo ei
analogo, quo V id a lia ab Amansia, Lenormandia a Kützingia d istat,
—’ nempe dispositione cellularum parenchymatis — ; si uno
lo co genus proprium character urget, ita quoque aliis. A c c edit
forma magis evoluta Neurymeniæ, habitus proprius, ap ex emar-
ginatus et crescendi modus inde pendens fere Lenormandiæ.
Genus itaque sui juris et naturale censeo.
1. N. FEAXINIFOLIA (Mcrt. mscr.) fo liis lineari-oblongis, sterilibus
margine et secus venas costamque paginæ inferioris spinu-
A L '
: ; I
! Í
ii