h
I ri
tei'iores fuscescentes evadunt, endochromate cellularum strati
intermedii sæpe eximie coerulescente.
Keramidia a ramnlo, in alio nascente, plerumque transformata
aut ita ut ramulus sustinens vix mutatus keramidia singula
aut plura gerat; aut ita ut ramulus sustinens maximopere re-
ductus vices proprii pedicelli obtineat; apex ramuli sustinentis
nunc in apiculum liberum exourrit, qui caloaris loco infra ke-
ramidiuni adest. Keramidium ipsum est ovatum, nuno magis
globoso-ovatuiu, mine magis in urceolatam formam tendens,
carpostomio late hiante superne terminatum. Pericarpium sub-
distromaticum, cellulis exterioribus brevioribus subinordinatis
simplicem seriem formantibus, interioribus longioribus et magis
secus longitudinem excurrentibns. Nucleus constat fllis fasoi-
culatis a placenta radiantibus, quorum in articulis terminalibus
gemmidia pyriformia nascuntur. — Sphærosporæ in ramulis v ix
ullo modo transformatis evolvuntur; in cellulis pericentralibus
natæ, in eodem articulo plures et circumcirca obvenientes; a
superlicie visoe (intra corticem) immersæ adparent et seriebus
transversalibus, licet minus conspicuis, dispositæ. Ut in Rho-
doraeleis aliis norma est, inferiores sphærosporæ primum maturæ,
insequentibus sensim superioribus; maturescentes ideoque
majores sphærosporæ hoc modo zonam breviorem efficiunt, quæ
pro ætate in media aut superiore parte ramali conspiciatur ;
raro infra medium sphærosporæ evolvuntur. Antheridia ob-
servarunt in Ch. tenuissima Derbes et Solier (Physiol, des A lgues
p . 75. P l. 19) ; ipse in Ch. dasyphyllæ forma. Mihi circa
apices ramulorum, e foveis superflciei emergentia obovata, in-
tra tenuem membranam, cellulis translucentibus formatam, granulis
plurimis minutissimis coustantia obvenerunt; auctores laudati
primum teretiuscula, sensim quasi e spira revoluta exp la nata
describunt ; filis fasciculatis ad apices conspicuis orta, nempe
coalescentibus fllis plurimis transformata eredunt.
Genus, quale hodie constituitur, fere adhuc magis quam
plurima alia, multas siibiit modificationes. Lamouroux, qui Lau-
renciam constituerat, Chondriopsides nostras af Gigartinam re-
tiilit. Agardh Chondriæ genus proposait speciebus inartieulatis
filiformibus, quarum duplicem fruetificationem tune temporis cog-
nitam habuerunt, adjecto insuper charactere e gemmidiis petito ;
genus ita institutum species multas heterogéneas comprehende-
bat. Greville Agardhianum genus Chondriæ iterum dissolvi!.
Laurenciam, Gastridium, Acanthophoram ut genera diversa re-
stituit, Chondriæ nomen omnino abolevit. Ad Laurenciam species,
quas Chondriopsidi hodie adnumero, retulit. Qui dein de
his piantis scripserunt Algologi, Grevilleum pressis pedibus se outi
sunt. Ipse in Algis mediterraneis structuræ differentia in-
sistens, sectionem propriam Chondriis hodiernis proposui, quam
dein species Algarum soribens quoque generice distinctam as-
sumsi. Præeunte Grevilleo, nomen generioum Chondriæ^ evi-
tandum putavi, familiæ vero Laurenciam et alias Chondrias*)
Agardhii comprehendenti nomen Chondriearum retinendum ore-
didi. Harvey (in Ner. Bor. Amer.) genus nostrum eodem sensu adoptavit,
hiiio vero iiomen C h o n d r i æ restituit; in operibus posteri-
oribus plures species, generi me judice baud pertinentes, intro-
duxit. KUtzing in Phycologia nomen Chondriæ Laurenciis Gre-
villei iisiirpavit, Laurenc. tenuissimam vero ad Alsidium retulit,
et L. Boryanæ üen o t . novum instituit geniis, Carpocaulon. In
speciebus Algarum Laurenciæ nomen iterum restituit, lus Ch.
*) Nomine Lomentariæ (l. c. p . 724) geims assumsi, quod speciebus
beterogeneis compositum bodie dissolvendum agnosco. Cel. Tbu-
re t (Bech. sur les Anth. des Algues p . 36) mibi vitio v e rtit sy-
nonymiam, quam Lomentariæ et Cliylocladiæ assumsi, gravi erro
re observationis fundatam indicans. Quod hoc attinet, animadvertere
licet nomen Lomentariæ non a me, sed auctore Gaillon et
insequentibus aliis ad species beterogeneas fuisse extensum; meum
est vitium, quod species ab omnibus antecedentibus auctoribus
(Greville, Carmichael, Harvey, Kützing, Decaisne) proximas habitas,
s tru c tu ra et h abitu peculiari sat convenientes, quoque fructu
s penitiori stru c tu ra congruentes assumsi, n u lla pro p ria obser-
vatione fre tu s sed aliorum fidens exemplo. Examinatis cystocarpiis
facillime adp a re t L. articulatam cum Fuco Kaliformi nullo
modo esse congenericam. Q.uum vero, ut vitiosæ, niedeatur syno-
uymiæ, Chylocladiam clavellosam et Lomentariam articulatam in
unum genus conjungere suadeat Cel. ïh u r e t , cui nomen Lomentariæ
conservatum vult, observare licet et structuram diversam
esse, et nomen Lomentariæ Ch. clavellosæ parum aptum videri.
Contra T h uretium denique dicere debeo, me nusquam contendisse
sphærosporarum in Chylocladia dispositionem ab ætate planiæ
pendere, vel quodem modo esse inconstantem; dixi cryptas sub
evolutione et maturescentibus sphærosporis sensim formari (cfr.
supra pag. 361), et hoc quidem verbis ita claris u t quomodo alite
r rem quis intelliget, sane nesciam; pendet itaque ab ætate fruc-
tificationis, non ab ætate plantæ aspectus spliærosporarum.
H
i l
I ;
' * *:
i !
11 ■; t
!
' l i
i ,
V' - i
i li " 'A i
I,!
i I
’H ; ; . ,
Í ' 1