if'J
è
initio v id i magis hyalinum, sensim fit in partes quasdam majo
r e s subdivisum, demum omnino granulosum.
Genus jam in Synopsi Algarum Scandinavia;, characteribus
et limitibus fere justis circurnscriptum, sub nomine Hut-
chinsiæ propositum fuit. Quum vero nomen Hutchinsiæ generi
Cruciferarum a Brownio et ■ sequentibus usurpatum fuisset, Grev
ille novum proposuit n om en , quod hodie ab omnibus fere
adoptatum vidimus. Quoad cbaracteres et limites gen e r is nec
magnos dissensus video. D e Heterosiphoniæ g en e r e , a Montagneo
instituto, atque de spec iebus nonnullis, quas ve l inter
Rhodomelam et Polysiphoniam, v e l inter Rytiphlæam e t P o ly siphoniam
ambigere considérant, hod ie tantum certant. Ut mihi
v id e tur , et Heterosiphonia a Poly'siphonia longius r e c ed it, et
reliqua genera certis dignoscantur characteribus; sphoerospo-
rarum proventi! in ramulis baud transmutatis atque in singulis
articulis singulæ, quare unica se rie longitudinali disponuntur,
P olysiphonia ab omnibus aliis dignoscatur. Stichidia Dasyæ et
Rytiplilææ sunt organa revera multo perfectiora, utpote transformatione
peculiari orta et ad finem sibi proprium formata,
sipbonibus quoque pluribus intra eundem articulum prægnantibus
abunde diversa. Rhodomela insuper differt differentia
structuræ.
Heterosiphoniæ genus, a Montagneo institu tum, ad P o ly siphoniam
r evocavit Harvey, me ju d ic e , injuria. S it ut structuram
gen e r is minus clare exp o su e r it auctor; quin immo si spe-
eiem aliam, quam ad P olysiphoniam retulerat Montagneus, cum
Heterosiphonia identicam e sse , jur e demonstraverit Harvey, tamen
diversitatem e sse P oly sip h oniæ et Heterosiphoniæ, nullis
dubiis vacare ex istimarem. Frons Heterosiphoniæ e st anceps,
siphonibus pericentralibus duplicis g en e r is constituta; siphones
nempe faciem anticam e t posticam occupantes sunt angustiores,
marginales latior es. Qua structura ab omnibus P olysiphoniis
leg itim is recedit. N e c fructus sunt Polysiphoniæ. E t stichidia
lancoidea e t capsulæ calcaratoe, ut eadem e x icon e Montagnei
interpretare audeam, sunt Dasyæ n e c vero P olysiphoniæ. Color
e st Dasyæ; ramificatione quoque quasdam Dasyas quam
p roxim e refert. Quibus omnibus perpensis, Heterosiphoniam a
Polysiphonia e sse removendam jur e sumere mihi videor.
A Polysiphonia præterea separandæ mihi videntur tum nonnullæ
sp e e ie s, quæ ad Bostrychiam et Rhodomelam melius referuntur;
tum nonnullæ, structura peculiari insignes, quas ad
Saroomeniam, utut habitu sat diversas, referre ausus sum, v id
elicet Polysiph. miniatam, P. mutabilem e t P. Victoriæ. E st
in bis quoque frons anceps heterosiphonia, siphonibus nempe
marginalibus latioribus et facialibiis angustioribus contexta. Dum
vero in Heterosiphonia Montagnei siphones marginales sunt
facialibus æque lo n g i, b. e. omnes articulorum longitudine,
sunt contra in speciebus allatis, quas ad Polysiphoniam antea
retulerunt, siphones marginales facialibus duplo breviores, ita
ut singulis articulis siphones marginales utrinque 2 superpositi
respondeant; qua nota spee ies allatæ cum Saroomeniæ sp e c ie bus
conveniunt.
Specierum P olysiphoniæ diagnosin difficillimam habuerunt
A lg o lo g i fere om ne s; nec hoc injuria. E t enim ejusdem sp e c
iei formæ pro ætate e t statu plantæ magnopere d issimiles
occurrunt; et inter singulas spe e ie s cbaracteres diagnostici ægre
inveniuntur. Neque de spec iebus vulgatissimis quoenam sint,
aut quam late pateant sibi bene cognitum habuerunt A lg o lo g i;
unde factum e st ut et sub diversis nominibus eædem, sub iis dem
diversæ venditantur spee ies. Quemcumque statum, quam-
que formam spec iem fecerunt. Cum Harveyo igitur baud dif-
ficilis consentirem, dicente ægre genus in toto Plantarum regno
inveniri, quod to t spec iebus falsis obrutum esset. S i bis addere
v e lis, characteribus, qui a laudatissimis quoque observa-
toribus ipsorum speciebus tribuuntur, fidem tribui non posse,
perspicias spero quanta diffioultate iaborat, qui hoc stabulum
Augiæ purgare sibi proposuerit. In farragine specierum falsa-
rum sola spec imina authentica dubia solv e r e v aleant; quæ vero
quum nobis in permultis defue runt, spe e ie s etiam nostrorum
marium perhibitas inter inquirendas ponere malui, quam p e r iculum
facere ad ejusmodi diagnoses spe c ie s dubias disponere.
Dispositionem quod attinet specierum, quam hoc lo co proposui,
pauca habeo præmonenda. In duas se ries, oligosipho-
nias et polysiphonias, ut jam supra indicavi, spe e ie s abeunt;
ut autem faoiliori diagnosi satisfacerem, sp e e ie s minutas a majoribus
separavi, et seriem Herposiphoniæ, præeunte Kützingio
constituí. Intra se ries Tribus naturales condere periclitatus sum;
quoad Oligosiphonias id tantum moneam, spe e ie s corticatas ab
ecorticatis, ut quibusdam plaouit, non bene separar!; permultæ
species, quas omnium consensu articulatas dicunt, corticale stra-
I
F
!
S■f
'ff uI