Exsicc. Wyatt Alg. Danm. n:o 134! Desmaz. Pi. crypt. n:o 1205
et 1206. Chauv. Alg. Norm. n:o 137! Lloyd Alg. n:o 16. Crouan Alg.
Finist. n:o 308 et 309! IVelwitsch Phycot. Lusit n:o 28! 120! et 298!
Hnb. in oceano atlantico boreali ab oris Scandinaviæ usque
ad Tin g in ! ad oras Americæ (se e . Harvey) ; in mari australi
ad Insulas Falkland et Gap. b. Spei (se e . Harvey).
A plexu radicali, iVomlos plurimas coiijungente, cæspes ad nioduiu
P. urceolatæ adsccmlit 3—6 jiollicaris, aliquando immo major, ednoso-
purpureus, exsiccatione obscurior, nunc omnino nigrescens. Fila inferne
setam vix crassa, snrsnm non admodum attenuata, deliqnesconti-
dicliotoma [caulem ita iiroprium imllum formantia), ramis conformibus
at brevioribus, ramulisque lateralibus plus uiiuus deuse virgata. Ramuli
u trin q u e evidenter a ttenuati, nunc, in pianta juvenili ant demum
capsulifera, pauciores et simpliciusculi, nuuc in pianta ad u ltio ri et
demum splitTrosporifera densiores et decompositi fasciculati, ramellis
subpinnatim dispositis. Articuli nunc breviores, in filis primariis
diametro sesquilongiores, nunc elongati 4-plo immo fere 6 -plo lon-
gioi-es; in ramis mox brerdores CA'adunt, infimi et ramulorum juve-
nilium diametro breviores. Sipbones iu adultio re parte plus minus
spira lite r torti, in ramulis rectiusculi numerosi; sectione transversali
vidi sipbones plerumque 12, nunc plures (14) au t pauciores ( 8 J.
Spha’rospora; in ramulis vix mutatis (neque torulosis, neque distortis)
seriatæ. Keramidia subglobosa, ramello longiori aut pedicello brevi
(ramulo transl'ormato) suffulta. Substantia subcarnosa; nunc (juvenilis)
cliartæ adba-rens iìrmius, nunc (senilis) laxius.
Minus revera quam multæ alia; varians, et characteribus insignibus
distinctu facilior. Præcipuæ forinæ su n t; una articulis brerdbus (Coni',
badia Dillw.), a lte ra elongatis (C. atrorubescens Dillw.) Distinxerunt
præterea foimiam magis teneram (Hutchinsia discolor Ag., P. badia re centiorum)
exsiccatione atrosanguineam, atque robustiorem exsiccatione
nigrescentem (Hutcbinsia Deschampsii Ag., Polysiplionia Agartlbiana
Orev.). Præterea forsan ætatis dilferentia ¡lendet, quod nuuc sipbones
tantum 8 , sæpissime c irciter 12, nunc plures (14! Greville immo 17
depinxit) obse rventur. ü t cellulæ corticales in Oligosiplioiiiis oria'ntiir
divisione siphonum pericentra lium directione tangentis, ita in Polysi-
pboniis lorsan directione radii siplionum augeatur n umerus; sit qjorro
u t in P. atrorubescente numerus diversus videatur, p ro u t spira sipbo-
niim contractior au t elongatior sit.
De synonj'mis plurimis speciei pauca animadvertenda. Conferva
atrorubescens Dillw. icone et eximia descriptione ita delineata, ut de
identitate dubitare non liceat. Idem de Polys. atrorubescente recentiorum
valet. Hutcliinsia atrorubescens Ag. Syn. ad P. Brodiæi pertin
e t (u t in Sp. Alg. p. 64 d ic itu r). Systema Algarum scribens C.
atrorubescentem Dillw. u t speciem sibi ignotam recensiiit; formam
vero, quam sub hoc nomine bodie intelligunt, nomine Hutch, discoloris
l l l IO ü O .M E L EÆ .
descripsit; alte ra firmior, nomine P. Agardhianæ divulgata, sub nomine
Hutchinsiæ Deschampsii ibidem ob.venit. P. atrorubescentis Lb.
nullum specimen authenticum vidi; plantam ipsius diversam esse, a
descriptione certum mibi v id e lu r; forsan potius ad P. alliiiem Moore
referendam. Confeiwa badiam a C. atrorubescenti articulis brevibus
distinxit D illw y n ; revera duo sunt formæ, una articulis brcedbus,
altera mediis primariis iiscque 6 -plo longiorilms, intermediis e-ero for-
uiis ambæ confluentes. Recentiores minus hac diversitate insistentes,
Conf. badiam quasi juvenilem P. alrorubesccnlis formam considera-
riint. Hutcbinsia liadia Ag. est s]>ecies omnino diversa, riempe forma
P. urceolatæ. Aut ad eandem aut ad P. pulvinatam P. badiam Lyngb.
referendam esse suspicor. Conf. denudata Dilhv., quam quoque P.
atrorubescentis formam bodie veiiditant, nullomodo ad P. atro ru b e scentem
pertinet, u t boc jam in Alg. Medit. p. 130 contendere ausus
sum. Fragmenta et a Borrero, ct ab ipso ü illw y n io missa, utraq u e
a Soverby provenientia, et itaque ipsius iilaiitæ originaba, iterum lio-
die examinavi; eademque sipbonibus pericentralibus 6 prædita iddi;
quod demonstrat, comparatis iis qua' de bac specie meinoriæ pro-
didit Dillwyn, Conf. denndatam ad P. variegatam esse referendam.
Nec Hutcbinsia denudata Ag., speciminibus in mari adriatico lectis
fiindata, ad P. atrorubescentem referenda est, sed est bæc quoque P.
variegata^ forma.
Nomine Confervæ nigræ bæc speeies primum descripta v id e tu r;
nomen tamen Dillwynii, nullis omnino dubiis vexatum et alio quoque
respectu aptissinmm, omnes ipso excepto retiiiuerunt.
Quid sit P. atrorubescens Kütz. forsan u lte riu s inquirendum. Et
enim hanc speciem, a P. Agardbiana longe remotam, in te r speeies oli-
gosipbonias enumeravit, et diversissimas speeies (Oligosiphonias pariter
ac Polysiphonias) P. atrorubescentis nomine ab ipso inscriptas, in
Herb. Lenormandi vidi.
Aliquando in bac specie obtinere videtur, u t sipbones plures ejus-
deiii a rticuli fertiles evadant, Spha'rosporas itaque et duplici serie
longitudinali dispositas (!J vidi in specimine densissime fructífero, a
Scliousboe ad Tingin lecto. Quod in hac Polysiphoniæ specie ra ris sime
accidit, in aliis Rhodomeleis est n ormale; ube rta tis exemplum,
nec vero deviam speciem, nec generum proximorum identitatem pro-
bans, considero.
lOOa. P. A K E H A R IA (Havv. Ner. Austr. p. 55) "frondibus dense cæspitosis
e fllis repentibus ortis capillo tenuioribus ramosissimis in tricatis,
ramis crebre dichotomis sensim attenuatis, axillis patenti-
bus, a rticulis primariis diametro triplo, secundariis sesqui-duplo-
longioribus, supremis diametro brevioribus, sipbonibus 1 0 , te tra -
sporis in ramulis nidulantibus.
P. arenicola Kütz. Sp. p. 807-
Hab. in rupib u s arena obduetis ad Gap. b. Spei (Harvey).
L i ”