R h o d o m e l e æ . 12 5 3
U
ïÜ' it t -îtI
■IL,
i
'■ ■ 'Anf
l'iora provenientia ovato-ureeolata, intra pericarpium oellulosum
monostromaticum carpostomio apertum gemmidia obovata
in articulo terminali lilorum a placenta basali radiantium
foventia. Stichidia ad genicula verticillata compresso-
lingulata polysiphonia, intra cellulas periphericas moniliformiter
intlatas, sphærosporas duplici se rie longitudinali dispositas,
triangule divisas foventia.
Frondes teretiusculæ aut compressæ, simpliciusculæ aut ra-
miticatione dichotoma in ramos paucos conformes abeuntes, totæ
tilis articulatis monosiphoniis (adspectu e t te.xtura Griffithiam
æmulantibus) reticulatim conjunctis, ex tim is tantum inv ic em l i beris,
constitutæ. F ila centralia in itio pauciora, sensim plura,
plus minus evidenter longitudinaiiter excurrentia ramisque e rectiusculis
eum v ic in is conjuncta aut anastomosibus magis transversalibus
connata, quasi axem plantæ constituunt; e x his fila
peripherica simpliciuscula aut dichotoma, v e l in inte riore parte
trichotoma, magis patentia, invicem libera proveniunt, frondemque
ramulis callitham nioide is plus minus velatam, aut demum
his detersis denudatam reddunt. Rami filorum ad géniculum
quodque singuli aut plures proveniunt, a lii erec tiusculi e t sen sim
cum prox im is conjuncti, a lii patentiores fila peripheria, suo
ordine subdivisa e t anastomosibus conjuncta, formantes. Articulorum
endochroma, modo Griflithiæ, ex sic ca tion e in medio
contrahitur, g en icu lis intense coloratis.
Fructus utriusque generis, at in diversis spec iebus, cogniti.
Keramidia (in H. austra li) ad fila centralia superne provenientia,
ramulisque perijlliericis numerosis stipata, subse ssilia , ovata
et infra apicem urceolato-dilatatum contracta; pericarpium tenue
monostromaticum constat c e llu lis longitudinaiiter seriatis hexa-
gono-rotundatis, fere latioribus quam longis, in seriebus vicinis
sæpissime alternantibus, sua crassitie crassitiem pericarpii e fiicientibus;
carpostomium sine dubio terminale (nuno gemmidia
infra apicem lateraliter erumpentia (pericarpio compressione forsan
læ so ) v id i). Nuc leu s basalis (cum g em midiis) inferiorem
keramidii partem tantum occupât; placenta plexum ramosum
fere rami offert, at maximopere oontraotum ; cellu læ basales sunt
breves fere g lob o sæ ; ramuli his insid en t tenuiores dichotomo-
fastigiati et anastomosibus ju n c ti; horum articuli ultimi g emmidiis
prægnantes sunt. Gemmidia demum quoquoversum radiantia,
clavato-obovata, membrana cellu læ hyalina inclusa. Stichidia
(in H. robusta) sunt ad genicula fere verticillatim eg r e dientia
2— 3, divergentia, p ed ic e llo brevissimo fulta, apice libero
obtusa; a facie conspecta areolato-polysiphonia adparent,
c e llu lis nempe longitudinaiiter e t transversaliter seriatis, sub-
quadraticis; exteriorum pariete externo inflato et endochromate
internum angulum occupante, stichidium quasi margine hyalino
moniliformiter inflato cinctum adparet; intra marginem series
longitudinales cellularum 1res numerare lic e t, e t sphærosporas
duplici se rie longitudinali dispositas. Transverse secto stichidio
vera structura tantum conspicua lit; stichidium nem pe compressum
olfert duas cellulas marginales paulo majores, et in utraque
pagina (inter marginales) très minores, (omnes has) super-
lic ia le s ; centrales cellu læ geminæ, quæ c e llu lis periphericis (mox
memoratis) ooto cinguntur. Centrales cellu læ geminæ sphærosporis
demum prægnantes flunt, et quia periphericis paulo majores,
sphærosporæ e t c e llu læ ex te r io r e s non omnino e regione
positæ adparent, si accuratius inspiciuntnr. Endochroma omnium
cellularum superficialium ad parietem cellu læ internum
(ex sic ca tion e saltem) contrahitur, unde maxima parte luminis
oellulæ hyalina, stichidium margine hyalino cinctum adparet.
Sphærosporæ ordine a basi apicem versus maturescentes (in nostro
spec, tantum partem superiorem stichidii occupantes), triangule
quadridivisæ.
Fructus ita compositi in planta cæterum monosiphonia orta,
metamorphosis superioris eximium e t ev idens præbent e x em plum;
monstrant, ut mihi videtur, stichidium in Rhodome le is
superioribus non esse ramulum, ev o lu tion e sphærosporarum tantum
mutatum; sed ramulus transformatus oritur, ut in organo
transformato sphærosporæ evolvantur. Quod quidem etiam e x
situ peculiari stichidiorum in aliis generibus co llig e r e lic e t; stichidia
sunt in his organa peculiaria et ad finem sibi proprium
evoluta. Genus ejusmodi organis donatum evidenter superius
illis, in quibus sphærosporæ in ipsis ramis, non aliter mutatis,
proveniunt. Polysiphoniam itaque et Dictymeniam, Rhodomelam
et Odonthaliam et quæ alla sunt ejusmodi, genera distincta esse,
e x his considerationibus sequi putarem.
Genus Hanoviæ, olim fructibus ign o tis ad Ceramieas relatum,
quas structura irondis mire æmulatur, keramidiis evidenter cum
R hodome le is convenit. Cum his itaque in eandem familiam
conjungere non dubitassero, nisi obstaret frons filis monosiphon
■Ì
i