i l
Ml
Ir J i
Frons plana pinnatim deeomposita aut prolificationibus ramosa,
costata sub-avenia horizontaliter zonata, nempe c e llu lis majoribus
per duas se r ie s frondi parallelas dispositis rectan-
g u le -h e x a g on is, zonas a costa horizontaliter egredientes
formantibus con tex ta , nuda aut corticata. Stichidia a dentibus
marginalibus aut in proeessubus a pagina plana emergentibus
transmutata, pinnatim disposita aut dense fasciculata,
complanata, lanceolato-linearia, incurva, spbærosporas
triangule divisas, duplici sé r ie longitudinali dispositas foventia.
K e ram id ia . . . .
Fronde s sunt membranaceæ, planæ aut apicibus sæpe incurvatis
subcanaliculatæ, lineares aut lanceolatæ, pinnatim decompositæ
aut prolificationibus ramosæ, margine integerrimæ
aut minute d en tic u la te aut serrato-dentatæ. Costa plus minus
conspicua adest, in superiore parte in nonnullis obsoleta, aut parum
conspicua, in infe riore sensim incrassata, ev o lu tion e strati
corticalis formata; lamina in parte sen ili sensim obsoleta, costa
in stipitem, denique strato co rticali circumcirca effuso teretiusculum,
simplicem aut ramosum transmutatur. V enæ propri æ
nullæ conspicuæ, lic e t immersæ sensim formantur, ad dentes
e t pinnulas excurrentes. Fructus in diversis spe c ieb us aliter
dispositi ; in spec iebus, quarum margines dentati, in dentibus
prolongatis e t decompositis, sæpius obven iu nt; in aliis processu
s minuti, prolificationum ad instar, oriuntur, in quibus fructus
proveniunt. Keramidia in nulla sp e c ie g en e r is proprii hueus-
que cognita. Stichidia in dentibus transmutatis pinnatim disp
osita, aut a superficie plana emergentia fasciculatim congesta,
complanata incurva, linearia aut lanceolata, sphærosporas dup
lic i se r ie longitudinali dispositas, nempe in articulo quoque
g eminas, interjecta costa separatas, triangule d ivisas foventia.
Tr iplici strato cellularum frons adulta con tex ta est. Cellulæ
siphonibus P olysiphoniæ analogæ, ambitu elongato-hexa-
g onæ, per duas se r ie s ab uno ad alterum marginem extensas
dispositæ, omnes æque lon gæ e t directione longitudinis fere e
r eg ion e positæ, zonas transversales e fficiunt; in utraque serie,
si se c tion e transversali observantur, c e llu læ alternant; in fronde
ju v en ili hæ c e llu læ primariæ videntur e t in nonnullis speciebus
ipsam laminam planam so læ constituunt. In media lamina intra
c ellulas zonarum aut ce llu la centralis unica, aut plures cum
lamina parallelæ oriuntur, quæ tubo centrali P olysiphoniæ analogæ
existim en tu r ; costa immersa hoc modo formatur; in in fe riore
parte sensim præterea oritur seeus laminam mediam stratum
corticale, quod demum costam, ex te rn e quoque admodum
validant, e fficit; c e llu lis angustioribus et magis irregulariter subdivisis,
longitudinem secus elongatis, hoc constituitur. Ipsa la mina
in nonnullis spec iebus nuda, in aliis strato corticali c e llulis
minoribus constituto obducta, differentias, quas in diversis
speciebus P olysiphoniæ analogas offendimus, hoc modo offert.
Venæ a costa ad dentes e t pinnas frondis excurrentes non adsunt;
at paulo intra marginem interstitia, quæ zonas séparant,
furcatæ adparent; unde celiulæ, zonas pinnarum efficientes, supra
furcam novum ordinem, pinnæ proprium, inchoant. Interjectis
c e llu lis costalibus pinna sensim costata fit.
Genus Amansiæ a Lamouroux 1. c. et typo Amansia multifida
conditum fuit; characterem gene r is in structura h ex a g on e
areolata petiv it. Postea tum alias spee ie s indescriptas, at n o mine
instructas, distribuit, tum in suo E ssa i sur les Genres des
Thalassiophytes novam speciem (A. semipennatam) generi adjecit.
Agardh genus, quod ad Diotyoteas retulerat Lamouroux,
F lor ideis vindicavit, typum a Lamourouxio indicatum generi
conservavit, sp e e ie s nonnullas bene ei' pertinentes introduxit,
alias autem heterogéneas quoque generi tribuit. Sequentes sy-
stematici haud fe lic io r i manu genus novis spec iebus ditarunt.
Greville Rytiphlæam obtusilobam Ag. et spec ie s quasdam, ab
Agardhio cum dubio ad Thamnophoram relatas, inter Amansias
disposuit. Ipse (Symb. p . 25) sp e e ie s 2, a Gr eville introduetas
bene quidem removi, alias autem generi male pertinentes conservavi.
De ca isn e speciem typicam (Pl. de l’Ârab. p . 174) La-
mourouxii ejusque cong en e r e s ad Rytiphlæam transtulit, typum
contra Amansiæ fe c it A semipennatam, quam e t posterius addi-
derat Lamouroux, et dubiam spec iem generis proprii proclamave-
rant Agardh et Greville. Harvey iterum Amansiam multifidam
generis typicam spec iem consideravit, (Ner. austr. p . 25) ; cha-
raotere autem proprio generis adhuc parum in te lle c to spee ies
heterogéneas et conservavit g eneri, et nonnullas ip se introduxit.
Kützing typicam spec iem ad Epineuroii transtulit, alias spee ies
cum h e te ro g en e is mixtas Amansiæ conservavit. ü t hoc loco
genus definire conatus sum, Vid a liæ mihi videtur proximum,
zonis horizontalibus, immo deorsum fere in arcum d e flex is, a
costa ángulo recto egredientibus, nec ángulo acuto oblique ad-
73*
S ,