■ 1
sensim firmior caulem efficiens ancipitem aut teretiusculum, lamina
obsoleta denudatum, expan sion e scutata radicali suffultum.
Fructus aut in dentibus aut secus costam evoluti, structura convenien
te s, position e in diversis speciebus diversi. Keramidia
aut in prolificationibus minutis a costa emergentibus aut in dentibus
marginalibus sita, subglobosa, nunc apice sterili partis in
quo insident appendiculata, intra pericarpium cellulosum duplici
strato cellularum contextum, apice carjiostomio apertum, nucleum
iilis radiantibus articulato-clavatis dichotomo-fastigiatis constitutum
foventia; gemmidia in articulis terminalibus filorum e v o luta,
pyriformia. Stichidia aut in dentibus prolongatis pinnatim
subdivisis a pinnis transformatis orta et ita pinnatim disposita,
aut prolificationibus minutis, a facie plana emergentibus, nunc
ad basem dentium fasciculatis, nunc secus costam in lineam hic
illic interruptam dense congestis constituta, lanceolato-oblonga
aut linearia, incurva, a facie plana duplicem, ab acie simplicem
sphærosporarum seriem longitudinalem monstrantia; sphærosporæ
(quasi in articulo eodem) geminæ oppositæ, in cellu lis infra
corticalibus fo rm a te , triangule quadridivisæ. — Antheridia
(in una tantum sp e c ie a me observata) in proeessubus marginalibus
incurvis a facie convexa emergentia, seriata; juv enilia
obovata stipite brevissimo suffulta, adultiora globosa intra membranam
flrmiorem (arte detrahendam) continentia oorpuscula
minuta plurima quoquoversum radiantia pyriformi-oblonga.
Tribus aut fere 4 stratis diversis con texta est frons adulta;
primariæ et quæ in lamina sunt intimæ, siphonibus P o ly sip h o niæ
analogæ, sunt cellu læ majores longitudinaiiter elongatæ,
ambitu bexagono-r ectangulares, ita seriatæ ut se c tion e transversal!
duas se ries, ab uno ad alterum marginem exten sa s atque
pagina plana parallelas effìciant, c e llu lis utriusque se r ie i alter-
uantibus; a pagina plana in sp e c t e zonas transversales, a costa
versus margines adscendentes efficiunt; c e llu læ nempe ejusdem
zonæ non omnino e r eg ion e positæ, sed ex te r io r et margini
propior paulo supra interiorem e t c o s t e propinquiorem disposita
est, quo fît ut una c ellula supra alteram emineat et zonæ
adscendentes adpareant. Intra has cellulas, quæ translucentes
areolatum et zonatum adspectum frondi tribuunt, in costa et v e nis
sensim oriuntur cellu læ longiores et angustiores, siphoni
centrali P olysiphoniæ an a lo gæ ; in parte juniori parum con sp icuæ,
in adultiore e t inferiore fasciculos centrales efficiunt non
admodum conspicuos e t v ix uisi parte longitudinaiiter secta ob-
servandos, .cellulis præcipue longitudine et dispositione minus
regulari distinctis. E x tra cellulas, quas cum siphonibus P o ly siphoniæ
comparavi, stratum adest, c e llu lis minoribus minus regulariter
dispositis, d ivisione siphonum seusim ortis, contextum ;
quod strato corticali, in P olysiphoniæ spec iebus nonnullis præsente,
analogum. Hujus strati c e llu læ extimæ, ab interioribus
minutie et endochromate densiore d istin c te , stratum superficiale
efficiunt. Hoc modo sfrata fere 4 distinguere lic e t, quæ tamen
in diversis spec iebus non æque distincta, nec ubi distinctiora
omnia dignoscantur, uisi tum plantam adultiorem tum ju v en ilem
sectionibus et lougitudinalibus et transversalibus observaveris.
Genus, quale in te llig o , et structura frondis, et stichidiis a
Dictyomenia diversum; c e llu t e nimirum interiores, siphonibus
P olysiphoniæ analogæ, unicam seriem a costa margines versus
extensam in Dictyomenia, 2:as parallelas in Vidalia efficiunt;
stichidia in Vidalia duplicem, in Dictyomenia simplicem seriem
longitudinalem sphærosporarum fovent, li. e. intra articulos singulos
V id a lia sphærosporas 2, Dictyomenia unicam evolvunt. Hoc
charactere genus ad Rytiphlæam propinquius, ab hac fere e o dem
modo diversum, quo Dictyomenia a P oly sip h onia , nempe
strati centralis superiore evolutione, in costa propria et venis
lateralibus conspicua. Cum Amansia hoc charactere congruens,
differt tantum zonis transversalibus oblique adscendentibus, v e narumque
dispositione alterna.
In spec iebus disponendis, quas olim ad Rhodomelam, Ryti-
phloeam e t Amansiam retulerunt, desudarunt plurimi systematici
h odierni; e t iis, quas hodie ad Vid a liæ genus refero, speciebus
non minus quam 4 genera (aut saltem nomina generum) propo-
suerunt, quæ dispositione stichidiorum, in aliis spec iebus alia,
distinguere conati sunt. Lamouroux, cui duo tantum spee ies
c o g n it e fuerunt, has initio Dele sse r iæ retulit; dein Delesser iam
(loc. oit.) subdividens, utrique novum condidit genus, neutrum
characteribus circumscriptum. Ipse, stichidiorum difïerenlia nondum
cognita, spee ie s Vid a liæ cum Dictyomeniæ speciebus propriis
in unum genus conjunxi, Vid. obtusilobam tamen inter
Amansias retinens. D ecaisne V . obtusilobam inter Amansias,
V. v olubilem inter Dictyomenias servans, novum condidit genus
Spirhymeniæ, cui duas sp e e ie s, a Suhrio ad genus Carpophylli