I
Si
vokicratu; nucleus liemispliæricus, nulla communi membrana cinclus,
lilis abbreviatis articulato-clavatis dicbotomo-fastigiatis constans; articuli
clavali sensim magis pyriformes evadunt et in gemmidia abeunt
pyriformia, radiatim disposila, singula sacculo Iiyalino pedicellate
tecta; matura magis rotondata. Sphærosporæ interiore latere ramellorum,
juxta basin sessiles, intra perisporium amplum triangule
divisæ. Antberidia magnitudine sphærosporarum sat conspicua, lu-
tescentia, spliærica, filis minutissimis (aut cellulis) clavatis a centro
radiantibus constantia, in verticillorum ramellis brevioribus pinnatis
terminalia, pinnisque geminis oppositis involúcrala, plurima, oculo
nudo spliærosporas referentia.
Genus eximie naturale, habitu, ramiücationis norma, antheri-
diorum forma et situ, atque præcipue structura fructus capsiilaris a
Ceramieis omnibus distinctum, in Spec. Alg. Car. Agardh conditum,
charactere a structura frondis præcipue petite. In Symb. n o stris
fructiim utrumque descripsi, et Wr. multiDdam, quam Griffithsiæ
adnumeraverant. Generi vindicavi. Kiitzing (Phycol. Gen. p . 367)
me ob hanc rautationem carpens, contendit Wr. multifldam Caili-
thamnio subjungendam esse, a quo genere nulla nota distinctam
perhibet. In Advers. n o str is p. 17 hoc refutare conatus sum, et
structuram fructus capsularis, qua Wr. multilida, ut ceteræ Wrangeliæ,
ab omnibus Ceramieis abludunt, iterum exposui. Neque tamen
hoc impedii quominus iterum plantam inter Callithamnia enumera-
verit Gel. Kiitzing. Ilarvey et cæteri recentioris ævi Algologi, qui
de Wrangelia egerunt, nostra vestigia in genere limitando secuti
sunt.
Species unica hujus generis, maris atlantici incoia, diutius cognita
fuit; alteram, e mediterraneo oriundam, Agardhius cognitara
reddidit; plurimæ australes ultimo tempore a Ilookero et Ilarvey
primum descriplæ fuerunt.
De natura antheridiorum forsan adirne dubia raanent. Sunt
multo flrmiora quam in aliis piantis a me observatis, frequenter
occurrunt, sunt omnino spbærica et filis seu cellulis a puncto centrali
unico radiantibus constant, quibus omnibus ab aliis piantis
dilferre videntur. In eodem cæspite, et ni fallor in eodem speci-
mine, cum cystocarpiis eadem observavi. Ne quis eadem cystocar-
piorum initia credat, observasse lubet, situm horum organorum
esse diversum, nec umquam formas intermedias (sive situm, sivo
magnitudinem respiciamus) occurrere.
1. Frondilms a b a s i a r tic u la tis e c o r lic a lis .
1. Wr. Pvlaisæi (Mont. Pl. Cell. exol. Cent. I. n. 11) frondibus a
basi articulatis ecorticatis subpinnatim dichotomis et ad genicula
opposito-verticillatim ramellosis, ramellis abbreviatis pinnatis,
pinnis oppositis ullimisque secundis a basi latiore acutissimis,
articiilis ramellorum diametro æqualibus.
Calli lhamnion Pylaisæi M o n t. t. c.
Ceramium spe c iosum et C. moni liforme D e la p . m s c r .
Ilab. ad insniam ïerræ Novæ (De-la-Pylaiel).
Frondes te n u i ta te fere capillaros, 2— 3 unciales , a basi ar t icu la tæ et
ecort ica tæ, infra genicula oppos i te au t ver t ici llat im r ame l lo sæ; al terut ro
ramello exore s c e nte ra in o sæ a tque r ami s ereot iuscul i s prolonga t is a d p a -
rente r dichotomæ s u b c o rymb o sæ. Ramelli, sive oppos iti sive vertici llati,
in fra quodque g eniculum frondis e g r ed iu n tu r , p a ten te s , s emi lineam oirciter
longi, a basi admo d um la ta s ens im acut is s imi , in inferiore p a r t e pinni s
opposit is au t al ternis, ad geniculum. quod q u e egredient ibus , dein pinnis
•'secundis apice nudius culo pinnati. P in næ s impl ices a u t su b s e c u n d e p in n
a t e , a basi latiore a c u t i s s imæ, ad genicula c o n t r a e t e ; t e rmina les longiores
molliores, inferiores r igidiusculæ. Articuli r amo rum diamet ro 4—6plo longiores,
rame l lorum ci rc i te r æquales , omne s ad genicula cont ract i . S p hærosporæ
ad in te rn um la tus rame l lo rum ju x t a b as in e v o lu te , t r iangule di -
visæ (sec. Montagne) .
Species pulohra, hab i tu fere Ceramii diaphani, ramitìcatione tota cura
Wr. multifida conveniens . Cel. Montagne nulla faota Wr . mul t iûdæ me n -
tione, spe c iem c um Calli thamniis variis comparavi t , q uæ p a rum affmia
mihi ad p a ru e ru n t . Ipse qu um affinitatem cum Wr . mulli fida velie ra in d i -
c a tam, nullam inte r u t r amq u e differentiam ex i s te r e , co nt rar io e r rore
contendi. Su n t r evera species p ro x im æ , at forma r amel lorum b ene
di s t in c te .
2. Wr. MULTii'iDA (llu d s. Angl. p . 596) frondibus a basi articulatis
ecorticatis subpinnatim decomposite ramosis et ad genicula
opposite-verticillatim ramellosis, ramellis pinnatis dichotomisque
incurvis, pinnis a basi æqiiali cylindraceis vix attoniiatis, articulis
ramellorum diametro 3 —Spio longioribus.
Conferva multi fida Uuds. l. c . Sm . Engl: Dot. tab. 18161! V illw . Conj.
S y n . p . 73 II
Wrangel ia multi fida J . Ag. S ym b . p . 38! Alg. m ed . p . 79. A d v e r s a r .p .
171 Ila r v . Phy c. B r ìi . tab. X X V I I !
Griffithsia multi fida Ag. S p. Alg. I I . p . 133! H a rv . Ma n . p . 102!
Calli thamnion mul tifidum H ûU . Ph y c . p . 373. Sp. Alg. p . 631 !
Ceramium ver t ici l latum D u c i. E s s . p . 49!