lulis pericentralibus, ab initio ut videtur æquelongis, m o x subdivisis
brevioribus, in exte r io r e s corticales adhuc breviores et
minores sensim abeuntibus. Adulta hoc modo continua dicenda,
a facie visa superficiem minute cellulosam, se c tion e transversali
c ellulas pericentrales ab exterioribus v ix magnitudine diversas
e x b ib en s; partes ju v en ile s jara corticatæ.
Qua quidem structura frondis Rhodomela a P olysiphonia et
Rytiphlæa dignoscatur; a P olysiphonia insuper sphærosporis duplic
em seriem longitudinalem formantibus differt; Rytiphlæa
præterea frondis ev o lu tion e et ramiflcationis norma peculiari
diversum typum prodit. Bostrychia, cujus spe c ie s nonnullæ
Rhodome læ, aliæ P olysiphoniæ structura adpropinquantur, tum
rniniflcatione peculiari, tum sphærosporis multiplici se rie dispositis,
typum sibi proprium vindieat. Odonthalia adspectu magis
quam characteribus structuræ et fructificationis diversa, e x omnibus
fere Rhodomelæ m axime propinqua, mediante e x una
parte Rh. fioccosa, e x altera Od. aleu tica ; illa in ju v en ili statu
compressa, hæc subplana et fere eco sta ta ; n e c forsan genera
d istinxissem, nisi consequenter genera alia Rhodomelearum, quæ
se c tion e s sat naturales et habitu distincte s effice re videntur, tunc
quoque ad Rhodomelam revocare, n e c e sse fuisset. Quum itaque
aut sensu fere Agardhiani generis Rhodomelam ad hæc omnia
ex ten d e r e , aut bis characteribus habitus præcipue insister e opus
esset, hoc utpote idæis recentiorum de limitatione generum magis
consentaneum anteposui.
Genus Rhodomelæ, ut primum in Spec. Alg. C. Agardh
fundatum fuit, tum latius quam fas fuit patens, tum plura va ld e
heterogena comprehendebat. D ivisionem generis suscepit Grev
ille , Odonthaliam Dictyomeniam et Rhodomelam condens. N o vum
genus Rhodomelæ ita institutum et Bostrychiam, e t spee ies
P olysiphoniæ et Rytiphlææ, comprehendebat ; Cystoseiræ quoque
spec iebus nonnullis, parum cogn itis, oneratum fuit. In Symbolis
m eis tum Bostrychiæ spec ies, tum Polysiphonias et Rytiphlæas
rite separaveram, spee ie s vero Cystoseiræ ab antecessoribus in troductas
adhuc in gen e r e retinui. P ostea has sp e c ie s quoque
ad suum locum r e leg a v i. Genus hoc modo limitatum hodie
conservo. Eodem modo inte llec tum in operibus Harveyanis
proponitur. Kiitzing sub nomine Lophuræ genus proposuit, tamen
neque characteribus bene exh ib itis, quibus a P olysiphonia
distinguatur, neque limitibus rite ductis, utpote sp e e ie s Rytiphlææ
cum Rhodome lis veris consoc iavit. In A lg is Ochotensi-
bus genus Rhodomelæ Fuscariæ nomine proponitur. Montagne,
qui Bostrychiam a Rhodomela rite distinxerat, spe e ie s Rytiphlææ
et Rhodomelæ etiam in ultimo suo opere non probe distrahit.
Buprecht contra ipsum nomen Rhodome læ invectus est.
Nomen Fuscariæ, anno 1809 (in Ilem. Moscov. I I . 59. 93) a
Stackhouseo propositum, typo unico F uco subfusco, utpote et
prius datum, e t colorem plantarum melius exprim ens, vult an-
tepositum. Contra hoc animadvertere placet l:o Synonymiam
nulla urgente n ecessitate , boc modo nimium augeri; 2:o Nomen
Fuscariæ, si quoque 1809 datum, postea numquam adoptatum,
quin immo ab ipso suo auctore aut oblitum aut rejectum fuisse
videtur, quum in Ne r e i Britannica, 1 816 edita, spec iem typioam
Fuscariæ generis sub Ceramio enumerat (pag. X I I ) , nulla omnino
facta Fuscariæ generis mentione in emuneratione generum
ibidem pag. V i l i e t squ. data; 3:o Ipsum nomen minus me ju d
ice aptum esse , utpote neque bene conditum (lic e t plura ejusmodi
conservantur), neque plantas vig en te s rite de lin ean s;
4:o Si e st idæa generis, nec nomen, quod genus constituit, observare
lubet, genus Fuscariæ, neque characteribus neque lim itibus
ab auctore circumscriptum, nominata tantum spec ie quadam,
obiter magis propositum fu isse ; dum genus Rhodomelæ, si quoque
latius quam fas fuit patens, tum characteribus ieg itim is et pro eo
tempore baud male ductis, tum limitatione, utpote omnes sp e c
ie s hodiernas generis, tunc temporis notas comprehendens,
ideam distinctam o iìe r t; neque so liti sumus genus abolere eam
ob causam quod v e l heter eo g on eæ quædam spe e ie s eidem in trod
u c to fuerint, aut ipsum genus subdividatur, progrediente
sc ien tia . Quo enim ducti principio et Fucum et Ulvam e t Confervam
jamdudum rejecissent.
D e limitibus generis hod ie adhuc dubia quædam manent;
sp e c ie s enim nonnullas, quarum fructus mihi ign o ti manent,
suadente structura aut analogia ad genus refe ro ; alias contra
ex c lu si, quas vel in aliis generibus melius dispositas v e l saltem
inter B hodom elas advenas consideravi.
SPE C IE S DISPO N A N TU R ;
f Fronde teretiuscula.
I A u s t r a l e s .
* Siphonibus pericentralibus 4.
1 . R h . i -e k ic l a d o s .
I l ' î
( |L
■ Il