
Cette plante croit à la Nouvçlle-Efpaene. T>
( wutd.)
86. Po l y g a l a mucroné. Polygala mucronata.
Willd. 6
Polygala floribus imberbibus, racemis terminali-
bus , caille fruticofo , ramis pilofis > foliis lanceolatis 3
mucronatis , fubtus pubefcentibus. Wlllden. Spec.
Plant. 3. pag. 888.
Cette efpèce a quelques rapports avec le polygala
efiuans y elle s'en diftingue par fes rameaux
fortement pileux, par fes feuilles pubefcentes en
delïbuv, mucronées, alternes, pêtiolées, alongées,
lancéolées, longues d'un pouce & demi; les
nervures ramifiées, peu marquées ; les grappes
terminales, deux & trois fois plus longues que
les feuilles; les fleurs de couleur bleue.
Cette plante croît dans l'Amérique méridionale.
J) ( Willd.,)
■ 87.FOLYGALA violet. Polygala vioiacea. Willd.
Polygala floribus imberbibus ; racemis terminali-
bus lateralibufque y caule fruticofo 3 ramis pubefcentibus
.y foliis oblongis , obtufis 3 fubtus pubefcentibus.
Willd. Spec Plant. 3. pag. 888.
Polygala floribus imberbibus 3 racemofls , laterali-
bus te rmina l!bufque ; caule fruticofo , pilofo y foliis
,oblongis. Vahl, Symb. 2. pag. 79.
On diftingue .cette efpèce de la précédente par
fes rameaux moins pileux, pubefcens.; par fes
feuilles alongées, obtufes, beaucoup plus petites,
évidemment veinées, point mucronées, pubefcentes
en dcflous, longues d'un pouce.; les grappes
terminales ou latérales , oppofées aux feuilles,
jongues de trois ou quatre pouces; les fleurs inclinées.
Cette plante croît à l'île de Cayenne. T) (Willd.)
88. Po l y g a l a à feuilles d'airélle. Polygala
rmynilloides. Willd.
Polygala floribus imberbibus, racemis oppofldfo-
l i i s j caule fruticofo , procumhente ; fo liis fubnotundo-
.ovatis3 reticulato-venofis. Willd. Spec. Plant. 3.
pag. 889.
Petit arbriffeau dont les tiges font tombantes,
& qui ale port du vaccinium vitis idsa.Sts feuilles
font glabres, ovales , prefque rondes, veinées,
réticulées ; les grappes oppofées aux feuilles &
plus longues que ces mêmes1 feuilles ; les capfules
un peu arrondies, échancréés & ciliées.
Cette plante croît dans l'Amérique méridionale.
T? ( Willd. )
89. P o l y g a l a .couché, Polygala proftrata.
<WM. 1
Polygala floribus imberbibus, pedunculis multi-
forts j caulibus d>ffufls | herbaceis y foliis lanceolatis ,
obtufis. Willd. Spec. Plant. 3'. pag. 895.
Cette plante reffemble' beaucoup au polygala
glaucoid.es. Ses racines produifent plufieurs tiges
fimples, couchées, étalées, herbacées, garnies
de feuilles alongées, lancéolées , obtufes ; les pédoncules
latéraux, chargés de plufieurs- fleur s;
les capfules en coeur renverfé, ciliées à leurs
bords.
Cette plante croît dans les Indes orientales. 0 ( Willd.) •
* Efpeces douteufes ou moins connues.
* Polygala ( tenuifolia ) floribus cri f l a i l s race-
tnis axiliaribus 3 pedunculatis y caulibus bafl /amofis y
folhs linearibusmucronatis. Wrlid. Spec. Plant.
3- P‘*g- 879. — Non Diét.
.Polygala muldcaulis , anguftijfimis foliis } floribus
carneis. Amm. Ruth. pag. 34 n°. 44.
Polygala ramofa, angiiflo , pralongo folio
flore c&ruleo 3 pulcherrime flmbriata. Amm. Ruth,
pag. 34. n°. 4J.
Cette plante ne paroît être qu'une variété du
polygala fibirica, remarquable par fes feuilles très-
étroites, linéaires, mucronées; par les ailes du
calice, obtufes & non mucronées. Elle croît en
Sibérie. 7f
. * Polygala ( japonica ) floribus criflatis, racemis
ax/llaribusy caule erecio, herbaceo j foltis inferioribus
fubrotundis , obtufis y fuperioribus ovatis , acutis.
Willd. Spec. Plant.- 3. pag. 88 t. — Houttuyn,
Linn. Pfl.Syft. 8. pag. 488. tab. 62. fig. 1.
Ses tiges font droites, herbacées ; les feuilles
inférieures prefque rondes, obtufes.; le$ fupé-
rieures ovales, aiguës; les grappes axillaires; les
fleurs barbues à leur pétale inférieur. Cette plante
croît au Japon.
* Polygala ( cernua ) floribus criflatis, racemofls y
foliis lanceolatis, glabris. Thunb. Prodr. 129.
Cette plante croît au Cap de Bonne - Efpé-
rance. On ne trouve aucun des cara&ères que
Thunberg lui attribue, fuffifant pour la faire dif-
tinguer du polygala brafteolata.
* Polygala: ( virgata ) floribus criflatis, racemofls y
brafteis triphyllis , foliis obovato-oblongis. Thunb.
Prodr. 120. Ad Cap. B. Spei.
* Polygala (amoena ) floribus criflatis, laterali-
bus y foliis pbovatis, obtîflis, glabris. Thunb. Prodr.
.11Q.‘ Ad Çap. B. Spei.
* Polygala ( cordi folia ) floribus criflatis, racemo
terminait, caule fruticofo , ramis pubefcentibus y folits
cordatis, mucronatis, oppoflds. Willd. Spec.
Plant. 5. pag. 885.
Polygala cordi folia, floribus criflatis J foliis cordatis
, glabris. Thunb. Prodr. 120.
D’après Willdepow , cette plante eft différente
du polygala oppofltifolia Ses rameaux font alonges,
élancés, pubefcens; fes feui.les oppofées, en
coeur, -acuminées, mucronées; les grappes terminales,
peu garnies. Il faudroit, d'après le même
auteur, y rapporter le polygala fruticofa Berg. ; il
me paroît que c'eft cette efpèce que l'on cultive
dans les Jardins botaniques, mais qu’il eft difficile
de ne pas rapporter au polygala oppofltifolia. Elle
croît au Cap de Bonne-Eiperance. X)
* Polygala ( tomentofa ) floribus criflatis, verti-
c ilia t is foliis cordatis, fubtus tomentofis. Thunb.
Prodr. 120; Ad Cap. B. Spei.
* Polygala ( thy mi folia ) floribus imberbibus y pedunculis
foliiariis , axiliaribus y foliis fafciculatis ,
oblongo-lanceolatis , mucronatis, denticulatis , glabris.
Willd. Spec. Plant. 3. pag. 890. — Thunb.
Prodr. 121.
. Cette plante a de très-grands rapports avec le
polygala tenuifolia, n°; 39, fi toutefois elle n’eft
pas la même ou une fimple variété. D'après fes
caractères énoncés ci - deflus, fes feuilles font
moins fines, alongées, lancéolées, denticulées ;
les fleurs folitaires. Elle croît au Cap de Bonne-
Efpérance. X)
* Polygala ( phylicoides )• floribus imberbibus ,
axiliaribusf foliis altérais, lineari-lanceolatis, mucronatis
, fubtus pubefcentibus, margine révoltais.
Willd. Spec. Plant. 3. pag. 892.
* Polygala floribus imberbibus, foliis convolutis,
trigonis , pubefcentibus y caule fruticofo. Thunb.
Prodr. 121. Ad Cap. B. Spei. Ramuli pubefcentes
; flores folitarii , axillares , ad ramorum apices.
Willd.
* Polygala (filiformis) floribus imberbibus , later
alibus ; foliis. folitariis , trigonis 3 mucronatis.
Thunb. Prodr. 121. Ad Cap. B. Spei.
* Polygala ( micrantha ) floribus imberbibus 3
axillari - feffilibusy foliis linearibus , mucronatis.
Thunb. Prodr. 121. Ad Cap. B. Spei.
* Polygala (ftriata) floribus imberbibus 3 làtera-
libus y foliis fubteretibus, inet mi bus. Thunb. Prodr.
121. Ad Cap. B. Spei.
* Polygala.■ ( pauciflora ) floribus imberbibus ,
axiliaribus, pedunculatis 3 foliis linearibus , mucro-,
naùs. Thunb. Prodr. 121. Ad Cap. B. Spei.
*. ^°hfla[a ( laxa ) floribus imberbibus , racemofls y
foliis folitariis lanceolatis , mucronatis. Thunb.
Prodr. 111. Ad Cap. B. Spei.
* Polygala (\enu\oh) floribus criflatis , racemofis
y - ali s trinervibus , multivenofis , carinâ breviori-
bus y caulibus adfçendcntibus , foliis elliptico-lanceo-
latis. Smith , in Sibth. Prodr. Flor. grstc. 2. p. 52 ,
& Flor. græc. tab. 669. In infulâ Cypriy neenon
in Argolidis & Laconie, montibus. If
* Polygala ( glumacea ) floribus criflatis , racemofls
y a lis trinervibus, objolete venofis, carinâ du-
plo longioribus ; foliis acuminads. Smith, in Sibth.
Prodr.Flor. græc. 2. p. 32, & Flor. græc. tab. 670,
In infulâ Cypri , herbidis montofis. 7f
POLYGONATUM. Genre de Tournefort,
rétabli par M. Desfontaines, que Linné avoir
réuni au convallaria. ( Voye[ M u g u e t , Dicl. &
Suppl.)
POLYGONÉES ( Les ). Polygones. Famille dé
plantes très-naturelle, ainfi nommée, parcé qu’elle
comprend un certain nombre de genres qui ont
des rapports avec le genre polygonùm -, qui en fait
partie.
Les plantes renfermées dans cette famille ont
des tiges herbacées ou ligneufes, quelquefois
grimpantes, garnies de feuilles alternes, en g îne
à leur bafe, ou munies d’une membrane vaginale
en forme de fiipule, roulées longitudinalement à
leurs bords , dans leur premier développement.
Les fleurs font hermaphrodites, quelquefois uni-
fexuellés; leur inflorence très-variable.
Le calice eft d'une feule pièce, feu vent coloré,
pétaliforme, à plufieurs divifions ; point de corolle
; les étamines en nombre déterminé , ficuées
à la bafe du calice ; les anthères ordinairement à
quatre filions, s’ouvrant en deux loges par les
filions latéraux; l'ovaire fupérieur , chargé de
p'ufieurs ftyles ou de plufieurs ftigmates feifiles ;
une feule femence nue ( ou , d'après l'expreffion
de quelques botàniftes , une capfule monofperme
qui ne s’ouvre pas ) , recouverte par le calice per-
fiftant ; l'embryon latéral ou central, fouvent
courbé, entouré d’un périfperme farineux ; la radicule
inférieure ou fupérieure.
Les principaux genres contenus dans cette famille
font :
Les raifiniers.................................. Coccoloba.
Les atraphaces............................... Atraphaxis.
Les polygonelles......................... Polygonella.
Les renouées.................................. Polygonùm.
Les patiences............... .. Rumex.
Les rhubarbes................. Rheum.
Les triplâtes .. . ........... ................ Triplaris.
Les calîigones......................... Calligonum.
Lès pàliafies.......... ......................... Pallafla.
Les kéniges.............................. . Kosnigia.
POLYGONELLA. ( Foyer P o L Y G O N E L L E ,
Suppl. 1