GALINSOGA PARVIFLORA CAV. 1132
G-ALIFSO&A ‘P A E Y I F L O U A Gav.
Kleinbloemige Galinsoga.
Hoogduiisch: Kleinblumige Galinsoga.
Engelsch: Smallflowered Galinsoga.
Bloeit: Julij—Augustus. ©-
'Stelsel van Linnaeus. Cl. XIX, O. 2. Syngenesia Polygamia Snperflua.
Natuurlijk Stelsel. Vasculares Dicotyledoneae. O, Compositae.
Geslachtskenmerken, lnvolucrum heprisphaericum 5—6 phyllum. Floris radii subquinque, feminei ligulati
disci hermaphroditi tubulosi. Pappus paleaceus, paleis acuminatis, plumoso-fimbriatis, lpngitudine achenii.
Achenium angulatum. Reeeptulacum paleaceum.
Omwindsel half bolvormig, 5—öbladig. Straalbloemen omstreeks 5 in getal, vrouwelijk, lintvormig ; schijf-
bloempjes tweeslachtig, buisvormig. Zaadpluis kafachtig met spits toeloöpende, pluimachtig-franjeachtigekafjes
even lang als het vruchtje. Vruchtje hoekig. Bloembodem met kafjes bezet.
Soorteltjke kenmerken. Glabriuscu'a, receptaculo conico, pappi paleis 8—16. Nagenoeg onbehaard.
Bloembodem kegel vormig; 8—16 zaadpluiskafjes. Syn. Galinsogea parviflora Willd. , G. qumqueradiata Euiz et
Pao. Wiborgia Acniella Roth.
Verklaring der afbeelding, a. Bloemhoofdje; *A c. d. schijf bloem ; e. straalbloem; ƒ. vruchtje met het
pluis; g. bloembodem.
Groeiplaats, Oorspronkelijk uit Peru, Chili, Nieuw-Grenada en Mexico, waar zij op voehtige gronden
tiert, heeft deze plant zich sedert vele jaren in Noord- en Midden-Duitschland en Nederland op sommige
plaatsen in zulk een aantal gevestigd, dat zij hier en daar eene lastig onkruid geworden is. Waarschijnlijk zyn
de vruchtjes,, die zich door hun pluis gemakkelijk vasthechten, met Amerikaanschegoederen overgebragt. Van
de kusten der Oostzee, Littauen en.Koerland heeft zij zich ook verspreid naar Midden-Duitschland, Saxen
en de Rijnoevers.
Nederland. Het afgebeelde exemplaar is mij in Aug. 1871 gezonden door den Heer R. Bondam, die de
plant vele jaren achtereen in groot aantal bij Harderwijk heeft gevonden.