
J ai donné la phrase spécifique du G. umbellala, afin défaire ressortir les caractères qui le distinguent
d’une espèce africaine voisine dont voici la diagnose.
Genista clavata Poir. Enc. suppl.
Ic. Vent. Cels tab. 87. — Genista umbellata. fi. capitata DC. Prod.
G. ramosissima, ratnis striatis sericeis foliosis abbreviatis, foliis altérais trifoliolatis sessilibus,
foliolis linearibus subincurvis utrinquesericeis, fioribus in capitulum densum terminaient i 5-20-
florum aggregatis, calyce hirsutissimo, vexillo glabro, leguminibus sericeis compressis margine su-
periore gibbis basi attenuatis | pollicaribus mucronatis submonospermis.
Hab. in agro Mogadoriensi (Brouss.), circà Tingidem (Schousb. Salzm. in herb. Reuter.)
4° 5. Genista sagittàlis. L .
Mill. Ic . tab. 25g , fig. 1 . — Cytisus sag ittalis K o ch S yn . Gérai.
In montosis calcareis regionis calpinæ, Sierra Nevada in monte A quüones de D ilà r
nbi solùm specimen non floriferum reperi. Alt. 6ooo/.
Hab. in Europâ media à Galliâ et Germaniâ media, in regionibus australioribus
mon tan a , Hispaniâ in montibus (Quer, Asso) , montes regni Neapolitani (Ten.).
Une autre belle espèce, le G. tridentata L ., habite toute la région occidentale de l’Espagne et
du Portugal, depuis les Asturies (Durieu )et vient finir aux confins de notre Flore, dans les environs
d’Algéziras (Clemente, Webb). Elle se retrouve aussi dans le royaume de Maroc (Brouss.,
Salzm.) On la reconnaît de suite à ses tiges frutiqueuses garnies d’ailes ondulées. Son nom vulgaire
en Andalousie est Carquesa.
4o6. Genista L usitanica. L .
Erinacea altéra Lu sita nica Grisl. Vir. Lus. — Scorpius II. Clus. Hisp. Ic. p. 212.
— Genista horrida Sched. nostræ non DC.
In sterilibus regionis alpinæ, Sierra Tejeda in ascensu meridionali, Sierra Nevada
pars calcarea ad Trevenque, Sierra de G ador in planitie superiori communis. Alt.
4ooo'-65oo'. F l. Jim. In Sierra de Gador, P iom o fin o nuncupatur.
V^ar. (3. Ramis minus aphyllis, calycis adpressè nec lanato sericei dentibus
acutioribus.
G enista horrida DC. — G . erinacea Gilib. — Spartium horridum Wahl. Symb.
nec Siblh.
Hab. spècies in Lusitaniâ (Brot.), Hispaniâ, varietas /3 in Pyrenæos centrales et in
Galliam circà Lugdunum pénétrât.
Mes échantillons sont trait pour trait identiques avec ceux des herbiers de Lamarck et de Tour-
nefort, et répondent parfaitement à la description de Brotero. Le Genista horrida mérite tout au
plus d’être conservé comme variété ? c’est une forme à folioles un peu plus larges, à poils plus couchés,
modifications causées par un climat plus humide et plus froid. Je suis sûr du synonyme de
Wahl ayant cueilli la plante dans le même endroit que lu i, aux environs de Jaca, en Aragon.
** Stigma introrsiim déclive.
4° 7- G e n is t a H æ n s r l e r i . Tab. XXX IX .
G. ramis eréctis ramosissimis teretibus striatis subaphyllis apice subspinosis, foliis
lineari-spathülatis sericeis subsessilibus, fioribus solitariis aut binis laxiusculis,
calycibus breviter campanulatis subinflatis sericeis basi subtruncatis, labio superiore
profundè bifido, inferiore longiôri breviter tridentato, stigmate introrso subterminali
pubescenti, legumine.......
G enista H oe nseleri Bois. E l. n° 5o.
Frutex 6-7 pedalis ramosissimus. Rami patuli rigidiusculi teretes tenuissimè striati
subjuncei subaphylli extremitate sæpè spinosi. Folia alterna rara decidua simplicia
breviter petiolata lineari-spathulata utrinque sericea. Flores axillares so’itarii rariùs
b in i, magnitudine eorum G . Lusitanicce. Pedicelli sericei calyce paulo longiores ad
medium et iterùm sub flore minutissimè bracteolati. Calyx brevis subinflatus basi trun-
catus sericeus bilabiatus. Labium superius ferè ad basin usquè bifidum dentibus acu-
tis triangularibus, inferius elongatüm longius apice b reviter et irregulariter tridentatum.
Vexillum acutiusculum margine carinali solûm hirsutum, carinâ paulo brevius. Alæ
glabræ carinâ breviores. Carina linearis subarcuata sericea. Stylus incurvus. Stigma
terminale pilosiusculum. Ovarium sericeum. Legumen non vidi.
In collibus siccis regionis calidæ superioris et montanæ regni Granatensis occid
e n t a l , prope M onda, O jen, circà Estepona. Alt. cire. 2000'. F l. Mai.
Cette espèce a un peu le port des G. oethnensis et ephedroides. Us en diffèrent tous les deux par
leurs fleurs bien plus petites, leurs rameaux moins roides et moins étalés. Le premier en outre a un
calice atténué à la base, à lèvres très-courtes, dont la supérieure est plus longue, et le second un
calice à dents setacées. Notre plante se rapproche plus, par la forme de cet organe, du G. Lusitan
ien que son port, les grandes bractées de la base de son calice, et bien d’autres caractères distinguent
du reste suffisamment. Le stigmate du G. Hoenseleri, quoique un peu introrse, est presque
terminal j aussi pourrait-on aussi bien classer celte plante parmi les Cytisus.
Expl. tab. t. Pedicellus cum bracteolis et calyce auctus. — 2. Petala. — 3. Vexillum facie
superiori. — 4* Stamina. 5. Ovarium.
4o8. Genista aspalathoides. Lam.
Ic. Mor. Fl. Sard. tab. 29. — Spartium aspalathoides Desf. Atl. — G . Salzm anni
DC. — G . umbellata Lois, nec Poir.
V a r. ß confertior Moris. — Humilis, erinacea, ramis vald6 spinescentibus.
G enista L o b e lii DC. — Spartium horridum Sibth. Fl. Graec. t. 671 nec Wahl.
In regione alpinä superiori communis, Sierra Nevada in qua usque ad regionem ni-
valem ascendit, var ß in cacumine montis Sierra Tejed a. Alt. 55o o '-8ooo'. — Fl.
Jun. Jul. — Vulgo P iom o .
Hab. in Hispaniae australis et interioris montibus, Sierra de Guadarrama (Alph.