
Cette belle espèce n’a d’affinité qu’avec quelques Arenaires d’Orient et de Sibérie et en particulier
avec VA. juniperina L.
Expi» tab. L. Flos auctus. — 2. Capsula debiscens aucta.
292. Arenaria armeriastrum. Tâb. XXX.
A. caulibus cæspitosis elongatis, foliis lineari-lanceolatis obtusis albo-marginatis facie
superiore birtulis , floribus capitads, sepalis obtusiusculis nervosis, petalis albis longé
spathulatis.
Arenaria armeriastrum Boiss. E l. n° 35.
Planta perennis muldcaulis cæspilosa. Caules basi sufïrulicosi ramosi pruinosi plus
minùsve elongati Folia lineari-lanceolata obtusa subrecurva nervo valido albo margi-
nata basin versùs ciliolata, facie superiori hirtula, in lurionibus quadrifariam disposita,
secùs caules floriferos connata erecta. Flores in capitula densa 3-4-flora terminalia
plus minùsve longé pedicellata disposid. Sepala lanceolata obtusiuscula subcarinata ner-
vosa margine subciliato-membranacea apice tanlùm nervo albo-marginata. Petàla alba
longé spathulata angusta obtura subcanaliculata quina. Styli 3-4. Capsulæ dentes obtusi.
F a r . a elongata.— Caulibus elongads 4- 8-pollicaribus, tùrionibus sterilibus elongatis',
sepalis hirtulis valdè nervosis.
F a r . {3 frigida. — Cæspitosa Sübacàülis turionibus abbreviatis, capitulis subsessili-
b u s , sepalis glabrescendbus subenerviis.
F a r . y cæ s ia .— Tota densè cæsio-pruinosa, caulibus elongatis, sepalis strictis
subianalis nervosissimis.
In aridis siccis dumosis regionis alpinæ omnium ferè montium Granatensium, Sierra
de la N ie v e , Sierra Tejeda , Sierra Nevada, Sierra de Gador. Alt. 5oooy- 8ooo/.
Var. a in demissioribus ; var. /3 cum A . tetraquetra mixta usquè in regionem nivalem
ascendit; varietatem y in cacumine calcareo Dornajo dicto ait. cire. 65o o 'leg i. Fl.
Jun. Jul.
Cette espèce, qui est très-polymorphe, comme on voit, a beaucoup 3e rapport avec A . capitata
Lam. du midi delà France, mais s’en distingue constamment par Ses feuilles obtüseè et ricm
mucronées, pubescentes et non entièrement glabres sur la face supérieure; paç ses tiges plus grêles,
garnies de feuilles dressées et plus écartées, par ses sépales raccourcis et obtus-.
On arrive, par une suite d’intermédiaires dë la variété « à la variété (3, qui croît dansdes régions
plus froides et qui a le port de Y A . tetraquetra avec laquelle elle croît*, mais on en distingue de
suite celte dernière plante par ses fleurs solitaires et sessiles, par ses feuilles parfaitement glabres
et ses calices plus fortement, striés. — La var. 7 a une teinte grisâtre et pruineuse, 'des calices un
peu laineux et plus allongés. C’ est une forme produite par une localité aride et exposée au soleil,
et elle passe très-clairement à la var. « elongata.
Expe. ta b. 1*. Ramulus auctus. — 2a. Folium auctum. — 3a. Capitulum auctum. — 4a* Calyx
auctus. 5“. S lamina. — 6“. Ovarium. — 7". Capsula. — 8*. Semen. = i>. Turio auctus va-,
rietatis (3. — 2*. Capitulum auctum varietatis /3.
293. Arenaria erinacea. N. T ab. XXIX, fig. A.
A. caulibus cæspitosis congesdspulvinads, foliis minimis quadrifariam disposids ace-
roso-mucronatis albo-marginatis, floribus solitariis sessilibus , sepalis oblongo-lanceo-
latis acerosis dorso multmerviis margine ciliatis , petalis lanceolato-spathulads.
A . aggregata Boiss. in Elench. pag. 23 non L .
Planta perennis. Caules v ix pollicares densissimè pulvinato-cæspitosi quadrifariam
foliosi. Folia minima ovata acerosa nervo albo marginata basi ciliata facie superiori gla-
berrima. Flores terminales solitarii sessiles basi foliis superioribus bracteiformibus calyce
brevioribus sdpad. Sepala oblongo-lanceolala acuta mucronata dorso plurinervia glabra
mai’gine ciliatula, Petala alba quinque. Capsulæ dentes obtusi.
In aridis regionis alpinæ in summo monte Sierra Tejeda. Alt. 6ooo'-65oo'. Fl.
Julii fine.
Hab. quoque in montibus regni Legionensis (Lag. in herb. DC.).
J’avais, dans mon Elenchus, à l’article de VA. armeriastrum, regardé cette espèce comme
une variété de VA. capitata Lam.— Gypsophila aggregata Lin. mais je me suis convaincu depuis
qu’elle en est très-distincte. Ce qui me les avait fait rapprocher, c’est que toutes deux ont des
feuilles aiguës ci non obtuses comme dans l’espèce précédente et la suivante ; mais dans l’A . eri-
ncicea ces feuilles sont acérées, tandis qu’elles sont simplement aiguës dans VA. capitata ; cette dernière
a en outre des tiges plus allongées, des capitules multiflores et des sépales carénés, tandis
qu ils sont arrondis dans notre plante.— U A . erinacea se distingue encore plus facilement par les
mêmes caractères de VA. armeriastrum qui a les feuilles obtuses. Les deux plantes croissent ensemble
Slir *e 50mme* *a Sierra Tejeda , et celle-ci fleurit quinze jours ou trois semaines plus tard que
sa congénère. Il reste enfin à la différencier de VA. tetraquetra qui a le même port, des tiges atissi
miiflores, et il n’y a pour cela qu’à regarder les feuilles de cette dernière qui sont extrêmement obtuses
et ses sépales qui sorit obtus aussi et dont les nervures sont encore plus fortement marquées.
Expl. tab. x*. Ramulus auctus. — 2a. Calyx auctus__5a. Petalinn. — 4“. Stamina. —
$a. Capsula.
294. Arenaria tetraquetra. Tab. XXIX, fig. B.
A. caulibus cæspitosis congestis pulvinatis, foliis minimis quadrifariam imbricatis
ovatis rotundato-ôbtusis nervo albo valido marginatis facie superiori cucullatis glaber-
rimis, floribus terminalibus solitariis sessilibus, sepalis lanceolafis obtusis dorso nervoso-
striatis, petalis lanceolato-spathulatis, capsulæ dentibus obtusis.
F a r . a Granatensis Boiss. E l. n° 34. — H ermaphrodita, sepalis petalisque 5, starai-
nibus 10.
^ ■ imbricata Lag. et Rodr. An. C. nat. Nov. 1802 nec M. B. nec Ra fin ._A . àmabilis
Bory. FF. n° 17.
In siccis regionis nivalis vulgatissima, ,$erra Nevada usquè ad cacumina summa.
Alt. 8 o o o '-n o o o '. Fl. Jul. Aug.
V a r . (3 Pyrenaica. — Polygama, sepalis petalisque 4 , staminibus 8,
A . tetraquetra L . Sp. Ed. 1 %<— A . tetraquetra var. (3. L . Mantiss. —1 A . lelraque-
tra var, uniflora Gay. Ann. Se, N'at. 3.