
6 o 2 ---
IRIS. L .
1618. Iris Sisyrinchium. L .
V a r minor Cambess.
Sisyripchium minus II. Clus. Hisp. Ic. p. 281.
In collibus siçcis regionis calidse, circa Malaga usquè ad summum rnontem San
Anton. F l. Mart. Apr.
Hab. in Lusitania, Hispaniâ auslrali ët orientali, Corsicâ, Sardinia (Moris), Italià
meridionali (Ten. Guss.), Græciâ (Bory Chaub.), Asia minori (Siblh.), Syria (Chesney),
Ægypto (Wiest), Africa boreali (Desf.).
La variété minor a des fleurs d’un violet pâle tandis que la variété major qui croît en Portugal,
aux Baléares, à Naples, etc., le3 a plutôt bleuâtres.
16 19. Iris scorpioides. Desf.
Ic. F l. Atl. tab. 6. — I . alata Poir..r— I. Transtagana Brot. Fl. Lus. — 1. trialata
Brot. Phyt. Lus. lab. g5. — Iris bulbosa latifolia I. Clus. Hisp. Ic. pag. 274.
In regione calidâ superiori, circà Antequera legit olim Clusius. F l. Jan. et Febr.
Hab. in Lusitania (Brot.), Boeticâ omni Wébb.(herb. meum), Sardinia (Mor.), Sicilia
(Biv.), Africa boreali (Desf.).
1620. Iris foetidissima. L . *
In bumidis regionis montanæ, in montosis propè Antequera amie. [Proïongo. Fl.
April.
Hab. in Europâ australi omni ab Angliâ (Hook.) et Galliâ australi ad Byzantium
(Sibths)V A fricâ boreali (Desf.).
1621. Iris pseüdoacorus. L .
A d aquas regionis calidæ, circà Coin, Torremolinos, inter Gaucin et San Roque,
F l. vere. — Vuig. Lirio Amarillo.
Hab. in Europâ omni à Scotià (Hook.) et Germania ad Byzantium (Siblh.), Africâ
boreali (Desf. Schousb.).
1622. Iris Xyphium. L .
Iris bulbosa angustifolia flo r e vario II. Clus. Hisp. Ic. pag. 275.
In humidis et ad rivulos regionis montanæ et alpinæ inferioris, Sierra Tejeda ad
radices septentrionales supra A lh am a , Sierra Nevada supra San Geronimo abundè
asçendendo ad Dornajo,, in montibus calçareis suprà Ronda. Fl. Mai. Jun.
Hab. in Lusitania (Brot.), Hispaniâ, Africâ boreali (Desf. Schousb.).^
1623. Iris filifolia. Tab. ^ L X X .
I. radice bulbosâ, foliis canaliculatis setaceo-filiformibus flexuosis scapum uni-rarius
— 6 0 $ —
biflorum æquantibus, spathis amplis concavis striatis acuminatis margine membranaceis,
perigonii violaceo-purpurei tubo limbum dimidium oequante, laciniis exterioribus ad
medium angustalis apice subspathulatis intùs vittâ luteâ notalis, interioribus breviter
bidentatis, capsulâ obtusâ acutè trigonâ.
Bulbus magnitudine nucis parvæ vaginis numerosis rufescentibus è fibris parallelis
constantibus tectus. Caulis pedalis aut bipedalis foliosus teres. Folia glabra pallidè
virentia basi in vaginam striatam dilatata dein filiformia canaliculato-convoluta flexuosa
sæpè bipedalia aut etiam longiora caulem æquanlia aut superantia. Folia superiora
reducta ad spathas concavas oblongo-lanceolatas acutissimas longitudinaliter plicato-
striatas membranâ angustâ albâ integerrimâ marginatas virescenti-albidas. Flos tubo
semipollicem aut pollicein longo anguloso perigonio circiter dimidiô breviori slipitatus.
Perigonii. segmenta subæqualia,, exteriora basi attenuata, suprà medium paululum
angu&tata,. apice reflexa spathulato-rotundata, intensè purpureo-violascentia et tenuis—
simè striata, intùs vittâ latâ lutescente ad apicem usquè non produGta notata. Segmenta
interiora erecta lanceolata basi attenuata, acuta breviter bidentata margine crenulata,
omnino purpureo-violacea. Stigmata profundè biloba, lobis subincurvis lanceolàtis
acutiusculis crenulatis, purpurea, parte inferiori lineâ mediâ flavescenti notata. Antheræ
filamenlis paulo longiores. Capsula intrà spatham stipitata linearis acutè trigona obtusa
pollicaris aut sesquipollicaris. Tubus perigonii suprà capsulam articulatus marcescens
deciduus.
In rupestribus calcareis arenosis regionis montanæ, Sierra de Mijas supra Alhaurin
loco Cj'uz de Mendoza diclo, Sierra Bermeja in latere meridionali. Alt. 3ooo'-4ooo'.
F l. Maio.
Ce bel Iris est voisin de l’espèce précédente et de Y J. Lusitanica Ker. Bot. mag. tab. 679. L’/.
Xyphium s’ en distingue par ses fleurs bleues,' ses pétales extérieurs bien plus atténués à la base , le
second'par sa fleur jaurïë j tous deux par le tube de leur périgone entièrement nul dans lé second et
extrêmement court dans le premier, par leurs feuilles nullement filiformes, mais linéaireset au moins
quatre fois plus larges. L ’1. juncea Desf. Atl. tab. 4, ressemble aussi à notre espèce, mais le tube
de son périgone est bien plus allongé et surpasse en longueur le limbe qui est entièrement jaune et
dont les lànières sont plus larges et plus arrondies au sommet, rétrécies tout d’un coup-en onglet
à la base ; ses feuilles sont aussi moins étroites.
E x p l . t a b . 1 . Perigonii segment urn exterius cum staminé.— 1. Capsula immatura.