
— fjp —
termina lis lineari lanceolatus. Suprema linearia integerrima, aliquandô basi minuté biau-
riculata. Capitulum in caulis exlrèmitate solitarium ab ultimis foliis remotum, obturbi-
natum basi latum truncatum, parte superiori conslrictum. Receptacùli glabri squamæ
apice pallidè fuscescentes margine scariosæ ciliatæ. Cilia fuscescentia diametrum squamæ
non æquantia. Spina terminalis erecta oiliis paulô longior elvalidior. Squamæ interiorés
valdè scariosæ, inermes, breviter ciliatæ. Corollæ intensè aureæ vel aurantiacæ laciniæ
nérvo intension marginatæ. Tubus anlherarum corolfem æquans pallidè flavus. Stylus
valdè exsertus sub stigmate nodulosus hirtulus. Pappus albus nitidus sub lente valdè
s cabri du s, per anthesin ovario multô longior. Achænium maturum non vidi.
In collibus caleareis calidis regionis calidæ superioris et montanæ in provinciâ' Ma-
lacitanâ, colles supra pagum Monda, montes inter Ygualeja*ei Estepona, circà balnea
Carratraca legit quoque cl. Hænseler et propè pagum Churrianà ad radices montis
Sierra de Mijas am. Prolongo. Alt. 1200/- 25ooa. F l. Jun.
Celte espèce doit se placer dans la section Acrocentron , division Lopliolonioides ; elle'est fort
distincte de toutes les autres de ce groupe; celle qui s’en approche davantage est la C. Allioat)C.
qui s’en distingue par ses poils laineux, les lobes bien plus étroits et tous linéaires dé ses feuilles,
ses capitules deux fois plus petits, etc ., etc. Oh peut aussi comparer à notre espèce la C. rigidi-
folia Bess.— G. sulphured Lag. non Willd. qui s’ en éloigne par ses feuilles toutes pinnatipar-
lites, scabres sur les deux surfaces, la longueur des cils de ses involucres du reste absolument dépourvus
d’épine terminale, etc., etc.-
Expl. ta b. i . Squamæ involucri.— a-. Flos auctùs:
982. Centaurea Granatensis. T as. CIV.
C. sericeo-tomentosa, multicaulis , caulibus erectis simplicibus monocephafis, foliis-
radicalibus petiolatis, inferioribus oblongo-lanceolatis utrinque acuminatis indivisis,
cæteris pinnatisectis lobis oblongo-lanceolatis mucronalis, caulinis paucis sessilibus p in -
natipartitis, involucri squamis nigro-maculalis parle superiori albo-ciliatis apice in
spinam subpatulam squamâ breviorem productis, interioribus apice scarioso-mem-
branaceis.
C. Granatensis Boisa. in DC. Prod. VII, p. 3o3.— E l. n° 121.
Radix verticabs dura. Caules 1 -10 , erecli, circiter semipedales, simp lices, monoce—
cephali, parcè folio s i, angulati, parcè arachnoideo-tomenlosi. Folia radioalia numerosa
petiolata, utrinquè plus minusve arachnoideo-sericea, infimum unum alterutrumve in-
divisum apice basique attenuatum, cætera lyratïm pinnatisecta lobo terminali majore
aut sæpius pinnatiparti ta lobis omnibus æqualibus oblongo-lanceolatis subincurvis mu-
cronatis. Folia caulina minora pinnatipartita lobis lanceolatis, suprema linearia indivisa
sessilia.-Capitula in extremitate caulium solitaria. Involucrum breviter et parcè lanatum
sæpe glabriusculum. Squamæ intensè’fusco aut nigro-maculalæ in spinam subpatulam
nigram eis breviorem abeunles, parte superiori ciliis albis spinâ triplô brevioribus m ar-
ginatæ, interiores inermes apice latè scariosæ sublaeeræ. Corollæ aureæ aut aurantiacæ
laciniæ nervo intension secùs tubum producto marginatæ. Tubus antherarum corneus
pallidè flavus corollam æquans. Achænium albicans glabrum nitidum subcompressum
pappo nigrescenti eo paulô longiori coronalum. Setæ sub lente scabridæ, exteriores
breviores. Sériés intima sérié exteriori triplô brevior è setis lalioribus conniventibus
constans.
In apricis dumosis regionis montanæ superioris, Sierra Nevada ascendendo a
Gueiar ad Cortiio de la Fibûra et circà San Gerônimo fréquenter. Alt. 4ooo'-5ooo'.
Fl. Jul. .
Cette charmante espèce, qui fait l’ornement des vallées de la Sierra par son abondance et la
brillante couleur de ses capitules, doit se placer, comme la précédente, dans la section Acrocentron,
et fait le passage des Eopholomoides aux Euacrocentron. Elle a de grands rapports avec la
C. Prolongi, mais en est parfaitement distincte pair scs poils soyeux, ses tiges nombreuses, simples
et plus courtes, ses feuilles divisées en lobes plus nombreux et plus arrondis, ses involucres plus
foncés, terminés par une véritable épine trois fois plus longue que les cils. Les capitules sont moins
larges à la base et moins resserrés dans la partie supérieure.
Expl. ta b. 1. Squamæ involucri.— 2. Flos a uct us.
983. Centaurea ornata. Willd.
C. sdxicola Lag. Gen. et Sp. n" 3g 8. — C. mcana var. glabra Desf. F l. Atl.
et herb.
In aridis dumosis et ad culta regionis montanæ, colles circà Alham a, Sierra Nevada
circà San Gerônimo, et in latere meridionali circà Trevelez, legit quoque circà Carratraca
am. Hænseler. F l. Aug.
Hab. in Hispaniâ interiori propè Matritum (h. D C . ) , regno Granatensi, Murcico ad
Carthaginem novam (Gaudich. inD C . h.), Africa boreali (Desf.).
La C. ornata est une magnifique espèce, remarquable par la force et la longueur des opines qui
terminent ses involucres, et qui sont souvent trois à quatre fois plus longues que l’écaille elle-môme.
Ce caractère la rend très-facile à distinguer de la C. cemtoplvylla'Ten. et des C. cenlaur'oides et
collina q ui, pour moi, ne sont qu’une même espèce. La C. collina var. macracanlha DC. qui,
pour le dire en passant, me paraît non point une variété, mais une espèce bien distincte, a des
épines terminales aussi fortes que celles de la C. ornata, mais ces épines sortent en forme de
pointe, du milieu arrondi et obtus des écailles de l involucre, tandis que dans la C. ornata l’écaille
s-’atténue insensiblement en épine. La C. reflexa Lam. a aussi des épines plus longues que celles de
notre espèce, mais elles sont non-seulement étalées, mais encore réfléchies et rameuses à la base.
La C. incana Desf. Atl. non Ten.— C.pubescens W illd.— Carduus Lusitanicus foliis coronopi
âmplioribus lanuginosisflore luteo Tourn. herb. ne me paraît être qu’une variété tomenteuse de
la C. ornata.
984. Centaurea acaulis L .
F a r . Hænseleri, Tab. C V , fig. B.
Folia ferè omnia pinnatisecta lobis lanceolatis acutis. Capitula minora. Involucri
squamæ in spinam nigram validam sæpè basi ramosam squama sæpè duplô longiorem
abeuntes.
C. Hænseleri Boiss. mss.— C. acaulis var Hænseleri Boiss. E l. n° 122.