
On trouve mêlées ensemble les deux variétés de cette espèce, celle à feuilles lyrées et celle à feuilles
seulement denticulées. Il n’y a aucune autre différence entre ces formes qu’on voit très-clairement
passer l’ une à l’autre.
Subtr. IV. Hjrpochærideæ. Less.
HYPOCHÆRIS. V aiix.
1052. Hypochæris glabra. L.
H. adscendens Brot. Phyt. Lus. tab. 25.— H. dimorpha Brot. Fl. Lus.
In siccis regionis monlanæ, Sierra de Mijas supra Alhaurin in loco Cruz de Mendoza
dicto legit cl. Prolongo, in Serrania de Ronda loco Cortijo de la B oga cl. Hænseler. A lt.
cire. 3ooo/. Fl. vere.
Hab. in Sueciâ (Wahl.), Anglia (Hook.), Galliâ, Germania (Koch), Hispaniâ, Lusitania
(Brot.) Italia, Thraciâ (DC. herb;)*, Asia minore (A u ch !) , insulis Azoricis|Guthn.).
1053. Hypochæris Salzmanniana. DC.
H. radice annua simplici, foliis radiealibus obovato-oblongis obtusis basi attenuatis
sinuato-dentatis, eaule subnudo humili simplici aul parcè ramoso glabro sæpiùs setulis
exasperato, pedunculis apice subincrassatis, involucri multiserialis squamis acutis lan-
ceolatis carinâ p lus minùsve setoso-asperis, achæniis radii erostribus, disci rostratis.
H. dimorpha Salzm. exs. non Brot.— H. hirsuta Brot. F l. Lusit. ? :
In regione calidâ in parte occidentali regni, circa San Roque. Fl. Jun.
Hab. in Hispaniæ australis Boeticâ (Ego et circàGadesh. Fauché), Africa boreali occidentali
(Salzm.).
Cette espèce est annuelle et a une racine simple comme Y H. glabra, mais en est bien distincte
par ses capitules deux ou trois fois plus gros, ses pédoncules incrassés et souvent hispides, ses involucres
à folioles bien plus nombreuses, ciliées sur la carène et non entièrement glabres.
i o 54- Hypochæris platylepis.
H. radice perenni fasciculatâ collo sæpiùs pluricipiti, foliis radiealibus oblongis ob-
tusis basi attenuatis runcinatis setulosis, caulibus rampsis erectis, pedunculis glabris parce
squamellosis sub involucro non incrassatis, invplucri multiserialis squamis exterioribus
multo brevioribus oblongis acuminatis, interioribus lanceolatis, omnibus margine scario-
sis albidis undulatis, achæniis exterioribus erostribus pappo plumoso basi densè lanato,
interioribus rostratis.
H. glabra var. e. hirsuta DC. Prod.— H. dimorpha! var. foliis hirsutis Guss. in DC.
herb.
Radix perennisaut biennis fibris mulüs cylindricis constans. Folia omnia1 radicalia
setulis numerosis utrinquè exasperata, oblonga , -obtusa, basi attenuata, plus minüfeve
profundè runcinata, aliquandô omninô lyrata dentibus obtusis. Scapi 1 -3 erecti nudi
glabri raro setulis paucis hirli, 1 -2 pedes alti parte superiori ramosi. Pedunculi non in -
crassati parcè et distanter squamulis ovatis obtusis margine scariosis muniti. Capitulum
magnitudine illius H. radicatoe. Involucri multiserialis squamæ margine albidæ scariosæ
subundulatæ, carinâ etiam albo-nervosæ, sæpiùs glaberrimæ rariùs secùs carinam c i-
liatæ; exleriores ovatæ aut oblongæ apice attenuatæ hreviter et aculiusculè acuminatæ,
interiores longiores lanceolatæ acutæ. Flosculilutei. Achænia secùs strias longitudinales
muriculato-barbellata, exteriora omninô erostria, interiora-stipite eis duplô longioriter-
minata. Pappus plumosus albu s, setarum in achæniis exterioribus pars dimidia inferior
densissimè lanata.
In siccis et ad margines viarum regionis calidæ superioris et montanæ, rupestria circa
Alhaurin ad radices montis Sierra de Mijas {formafol. invol. que pilosis ) , circa Coin,
Estepona, Sierra Nevada pars inferior circà San Geronimo. Alt. i 5oo,- 5ooo,. Fl.
Jun. Jul.
Hab. in Hispaniâ australi, Siciliâ (Guss!).
■ Cette bélle espèce, dont l’involucre rappelle en quelque manière, par sa coloration, celui du
Picridium Tingitanum, ressemble fort à VH. radicata, dont elle a le port, la racine fasciculée
et vivace. Cette dernière espèce en est cependant fort distincte par ses akènes tous longuement
stipités, qui la font rentrer dans la section Porcellites, tandis que la mienne est une vraie Euhy-
ppchceris, par ses écailles d’involucre plus étroites, à bord membraneux très-étroit et dont les
extérieures sont triangulaires-lancéqlées comme dans YM. Salzmanniana, et non ovales-acumi-
nées comme dans ma plante. U H . platylepis ne peut se confondre avec 1 H . Salzmanniana qui
est annuelle, a des pédoncules incrassés, les écailles extérieures de l’involucre triangulaires et bien
plus étroites, etc. L’espèce avec laquelle elle a le plus de rapports serait'l’/ î. Neapolitana DC. qui
a aussi sa racine fasciculée, mais les .capitules minces et les involucres paucisériés de VH. glabra,
composés d’écailles très-étroitement marginées, dont les. extérieures sont triangulaires Jet non atténuées
au sommet, l’aigrette des akènes extérieurs aussi plumeuse au sommet qu’à la base, des feuilles
bien plus allongées, plus atténuées à la base, à peine dentées, etc., etc.
SERIOLA. L .
,io55. Seriol,a Æthnensjs. L .
,In colbbus regionis calidæ fréquenter, circà Malagçx, Estepona, Rondo,. Fl. Mai.
Hab. in Europæ regione mediterraneâ omni à Galliâ australiori, Asia minori (DC.
herb.), Africâ boreali (Desf. Salzm.).
Mes échantillons ont les écailles de l’involuçre couvertes de soies noirâtres, d’une couleur plus
.foncée que, ceux de France.
P