Vi :
C. TEiEABiuM Menegh. Giorn.; Kütz. Sp. p. 654. E Dalmatia.
C. coNSANGUiNEUM Hurv. Fl. Nov. Zel. I I . p. 299. e N. Zelandia.
b. Ramellis dichotomis fastigiatis.
P hleb. s p in o s um Kütz. tab. Fhyc. Vol. X I. tab. 98.
Phl. s p in e s c e n s Kütz. Sp. p- 658. Tab. Phyc. X I I . tab. IL
J. Ag. Sp. p- 68. Ad Scbeveningen.
P hl. p a c h y c a u l o n . Kütz. Sp. p . 658. tab. Phyc. Vol. X I I . tah.
14. J. Ag. Sp. p . 68. e. Sinu Biscayeiisi.
P h l. s q ü a b e o s d m Kütz. Sp. p . 659. Tab. Phyc. Vol. X I I . tah.
15. J. Ag. Sp. p . 68. Ad Cap. B. Spei.
C. ELLIFTICUM Mont. can. p . 177. J. Ag. Sp. p- 6 8 . Kütz. tah.
Phyc. Vol. X I I . tab. 12. E Canariis.
P hl. l a n c e o l a t u m Derb. Kütz. tab. Phyc. Vol. X I I . tab. 10.
ad Massiliam.
C. ViEiLLAEDi Kütz. Tab. Phyc. Vol. X I I I . tab. 3. e nova
Caledonia.
Obs. Exstat in Act. Bavar. 1861. Sitz. B e r . p .W .
Opus Nægelii de Ceramieis, in quo Species Callitbamniearum
Wrangeliearum et Rbodomelearum ad eandem familiam referantur;
Callitbamnioii Griffitbsia etc. in Genera numerosa
solvimtur; species quoque nonnullæ, mibi ignotæ, describuntur,
IL HaLOTHAMNION J. Ag. mscr.
Frons filiformis dichotomo-pinnata articulata monosiphonia,
nuda'aut ramulis secus caulem decurrentibus stuposa,
Favellæ subsingulæ iu ramulo terminales, involucro ramellis
incurvis plurimis constitute suffultæ, intra periderma
byalinum gemmidia plurima rotundato-augulata,
a centro extrorsum radiantia foventes. Sphærosporæ ad
ramulos vix mutatos seriatæ, ad articulum solitariæ oF
ovato-globosæ magnæ, sporas numerosas (8—16 aut plures?)
quoquoversum a centro radiantes obovatas foventes,,
Genus dubiæ affinitatis, m ih i ignotuni.
S p o r a c a n t i i u s K ü tz. Tab. Phyc. Vol. V. cfr. Grun. Novara p . 60.
Sp. c e i s t a t u s K ü tz . Tah. Phyc. Vol, V. tah. 82.
Sp . compactds Grun. Novara p . 60. tab. VI. fig. 3.
In Speciebus Algarum Geiius Corynosporæ speciebus qui-
busclam inter Callitliamniou et Griffitbsiam quasi intermediis
proposui. In iis, quas ad Corynosporam retuli, speciebus inest
quædam iu membrana frondis et substantia similitude cum
Griffitbsia, qua ducente plures - species ad Griffitbsiam trans-
ferendas esse antea contenderaiit nomiulli ; ipse contra a veris
Griflitbsiis alienas putaveram. Ut utrique opinioni satisface-
rem intermedium genus instituí, quod vero et cbaracteribus
et limitibus ab initio vaccillans, bodie omnino dissolvendum
credidi. In speciebus, quas Generi typicas finxi, adsunt organa,
quæ- quoad naturam forsan adhuc dubia existimantur, a
me ut sphærosporæ indivisæ descripta, ab Algologis vero
■posterioribus potius organa Gemmidiis analoga considerata;
species bis instructas genus sui juris constituere bodierni plurimi
concedunt. Si organa memorata revera Gemmidia sint,
■'patet, ut putarem, Genus esse Wrangelieis adnumerandum,
nec ullo modo Callitbamnieis adproximandum esse.
Louge alia est ratio Callitb. flexuosi et specierum, quæ
ad typum hujus conditæ adparent. In C. ilexuoso favellam
vix dubiam, involucro, tamen aliquaiitulum obliquo, instructam
jam depinxerat Montagne, qui hoc charactere fretus quoque
Griffitbsiæ speciem constituerat. Favellæ hujus revera suiit
iu pedicello terminales, circumcirca cinctæ ramulis involu-
crautibus incurvis, suo diametro sterilibus duplo-quadruplo
.tenuioribus, articulis cæterum fere conformibus elongatis coii-
stitutis, immediate infra uucleum Favellæ egredientibus; nucleus
basi subplanata supra pedicellum et involucri partem
inferiorem expaiisus, dein fere hemisphæricus, intra periderma
“byalinum gemmidia plurima, quasi' ab interiore centro quoquoversum
radiantia rotundato-aiigulata fovens. Sphærosporæ
in C. flexuoso et speciebus huic proximis congruentes, constant
sporis breviter conicis, non tantum 4 sed plurimis (nunc 8
nunc 16 et forsan plures videre credidi), intra periderma hyalinum
quasi a centro radiantibus. Ejusmodi sphærosporæ in ramulis
vix mutatis interiore latere seriatæ, ad articules singulæ.
Genus cbaracteribus allatis definitum inter Callitharniiion
et Griffithsiam omnino intermedium mibi adparuit. Ob favellas
involucro cinctas, in apice pedicelli terminales, a Callithamnio
recedit; ob texturam frondis, quæ magis Callitbam