4. Frons retículo filorum anastomosantium constituta.
Frons compressa pinnata, filis anastomosantibus
tiìbum centralem investientihus . . . XII. P t il o c l a d ia .
Frons plana lobata costis costulisque jlabelliformiter
r a d ia n tib u s XIII. H a lo p l egm a .
TRIBUS II. UERAMIEÆ. Spliærosporis morpliosi cellulæ cor-
ticalis formatis.
a. Frons distincte articulata, tulio interiore ampio ; sphæ-
rosporæ in cellulis corticalihus geniculorum evolutoe.
Frons inordinate corticata, corticc aut continuo
aut zonas interruptas formante . XIV. C eram ium .
Frondis cellulis corticalibus subrectangularibus
in series longitudinales Oì'dinatis . . XV. C e n t e o c e r a s .
b. Frons externe subcontinua immerse articidata; tubo
interiore ampio; cellulæ spihærosporiferæ subim-
ordinatæ.
Sphærosporis apices incrassatos incurvas f r o n dis
occupantibus . .
penultimis v ix mutatis
immersis . . .
XVI. C am py læ ph o b a .
XVII. M ic r o c l a d ia .
c. Frons externe continua, tubo interiore centrali p e ricentrales
cellulas æmulante.
Frons compressa pinnatim decomposita . . . XVIII. C a r p o b l e p h a r is .
I. C a l l i t h a m n i o n Lb. J. Ag. sp. Voi. I I . p . 5.
Frons filiformis ramosa articulata mouosiphonia, nuda aut
fibris articulatis intra membranam externam a basi ramorum
decurrentibus inferne corticata, nunc ramulis ai-
cuatim reflexis, secus caulem decurrentibus in stratum
proprium, ramellis novis demum hirtum, compositis stuposa.
Favellæ sæpe binæ, axillares vel ad ramulos ses-
siles, nudæ, ramulisve paucis vix mutatis stipatæ, intra
periderma hyalinum gemmidia plurima angulata foventes.
Sphærosporæ trausformatione ramuli aut articuli termi-
nalis formatSe, in ramulis nudæ oblongo-sphæricæ triangule
aut cruciatim divisæ.
Præter organa fructificatioiiis memorata Antlieridia adesse
constat. Secus ramos aut effusa ambitu magis indefinita,
aut definita ambitu, lumc depressa magis transverse ohlonga,
nunc erectiuscula ohlonga. Hæ formæ speciebus diversis ut
videtur characteristicæ, nondum vero in diagnosi specierum
usitatæ. Seirosporæ insuper in nonnullis (Byssoideæ) cognitæ,
quarum natura adhuc dubia, (cfr. J. Ag. l. c.); constant
filis articulato-moniliformibus fasciculatis ; in articulis
sphærosporas triangule divisas nidulari observavit Harvey,
quod, quantum mihi innotuit, nouduin aliis videre ’ licuit.
Zanardini (Iconogr. Phyc. adriat. sub. tab. X I ) in seirospori^s
transformationem quandam favellarum, quasi diffluerite membrana
externa, et evoluto magis placentari adparatu favellæ
ortam, putavit. Quod in hac re certum sit, ægre dicitur; adparet
seirosporas in certis speciebus tantum formari; nec sphærosporas,
nec favellas normales lu his deficere ; itaque neutrius vici-
bus in Genere proprio seirosporas perfungi, concludere liceat.
Genus in plura dissolvere sæpius conati sunt (cfr. J. Ag.
l. c. p. 7 8). Recentissima hac in re teiitamina, quæ mihi
iiiuotiierunt, hæc sunt. Spongoclouium conclidit Sonder speciebus
quibusdam australasicis, adparatu peculiari ramorum
radicantiuni præditis (cfr. infra Basythamnia) ; mihi autem
has species, utut admodum singulares, aliis intermediis speciebus,
ili quibus adparatus ramorum radicantiuni multo minus
evolutus, cum Callithamniis normalibus confluere adparuit.
Ut nec proprie corticatas species a suis affiiiibus ecorticatis
sejuiigenclas esse, ita nec Spoiigoclonia ab aliis Dasythamniis
divellenda puto. Si genus proprium assumeretur, hoc non
tantum Dasythamnia, ramis altérais prædita, sed etiam C.
iiocliferum, quod ramis oppositis iiistructum est, complectere-
tur; eodem enim adparatu hoc insigne.
Spermothamnion condidit Areschoug ea typica specie, quam
C. Turneri deiiominavit. See. descriptionem et iconem genus
dignosceretur fructu capsulari Wrangeliam fere referente. Genus
adoptatum xAreschougii ad Wrangelias quoque referunt
Thuret et Le lolis. Cebi Crouan speciem una cum Wraug.
multifida Coryiiosporam faciunt, quod, si Auct. laudatos rite
interpretatus sum, quoque significaret eos fructum capsularem
C. Turneri Wraugeliæ consimilem vidisse. Aliter omnino