I i í i'
O r d o IV. FVRCELLYRIEÆ.
J. Ag. mscr.
Algæ inarticulatæ, filis interioribus elongatis cellulisque
brevioribus exterioribus contextæ, carnosæ. Cystocarpia intra
receptacula siliquæformia evoluta, núcleos circa partem mediam
sterilem in orbem dispositos, transversaliter filorum adparatu
invicem distinctos, nucleolis secus longitudiiiem receptaculi
superpositis et demum confluentibus composites, foventia; nucleoli,
secedentibus filis periphericis aperti, gemmidia plurima
majuscula rotundato-angulata, nullo conspicuo ordine
conglobata continente. Sphærosporæ in receptaculis subsimi-
libus provenientes, intra stratum periphericum amplius evolutum
exceptæ, majusculæ pyriformes zonatim divisæ.
Furcellaria ob structuram cystocarpii abludentem cum nullo
alio Floridearum genere bene consociatur. Cum Polyide Furcel-
lariam conjungere et forma gemmidiorum et proventus fructuum
vêtant. Gemmidiorum forma indicat Polyiclem Corynospermeis
pertinere; sin Furcellariam Corynospermeis referas, omnem
quoque vim, in affinitate judicanda, gemmidiis et cystocarpiis
denegabis. In Speciebus Algarum Furcellariam Cryptonemeis
adnumeravi; quod ducente structura nucleoli et præsentia
carpostomii quoque urgere licet. Sin vero nucleolos in cryptis
secus longitudinem receptaculi elongatis plus minus confluentes
cum nucleis minutis Cryptonemearum comparaveris,
nimium diversos putabis. Ex altera parte si ob núcleos
plures confluentes Furcellariam Cocciospermeis referre malu-
eris, obstat quod nuclei non in media fronde, seu in medio
strato interiore, formantur sed circa columnam sterilem, qua
dispositione, velut præsentia carpostomii, a Gigartineis abludunt.
Habitu structura et sphærosporis quoque comparatis, Furcellariam
potissimum cum Cystoclonio quandam prùdere affinitatem
dicerem; attamen hoc Genus ita quoque abludens putavi,
ut Furcellariam in distincto ordine disponendam crediderim.
Deifique dicere opportet, gemmidia magna, siiigula suo perisporio
ciucta, cum Dumoiitieis quodammodo coiiveuieiitia ap-
parere; at alio respectu ordines ifiiifimn differunt, quam ut
hodie eosdem adproximare auderem.
XLIX. l ÜRCELLARIA Lamour Ess. p. 25. J. Ag. S p.p. 194.
Frons teretiuscula dichotoma fastigiata, tribus stratis contexta:
medullari filis elongatis deuse intertextis longitudinalibus;
intermedio cellulis brevioribus amplis; corticali cellulis
minoribus in fila verticalia conjunctis constante. Fructus
utriusque generis iu apicibus siliquosis immersi. Cystocarpia
circa axem centralem sterilem circumcirca evoluta,
filisque strati medullaris plurimis invicem transversaliter
sejuiicta, nucleis pluribus, longitudinaliter intra
cryptas elongatas seriatis, demum coufluentibus, constituta ;
nucleoli subradiati secedentibus filis periphericis demum
liberati, gemmidia majuscula rotundato-angulata, siue
ordine conspicuo conglobata, perisporio liyalino cincta,
foventes. Sphcerosporce inter cellulas strati exterioris magis
evolutas immersæ, elongato-pyriformes, zonatim diviSæ.
1. F. f a s t ig ia t a (Huds. Angl. p. 588) fronde cæspitosa, a nido
fibroso radicali erectiuscula, tereti decomposito-dichotoma
fastigiata, apicibus demum siliquæformibus fructus foventibus.
J. Ag. Sf). p. 196. Grev. Alg. Brit. p . 67 tah. 1 1 .
Harv. Bhyc. Brit. tah. 94 et .357. Kütz. tab. Phyc.' Vol.
X V I I tab. 99. Eucus fastigiatus Huds. l. c. Gm, Hist,
tab. 6 fig. 1. Fuc. lumbricalis Turn. Hist. ta l. 6 .
lu Atlantico ad oras Europæ et Terræ Novæ; in mediterraneo
an eadem?
Iti
ri
i,li>
III;
Ï J
i r