het reeds bestaande verschil tevens de neiging to t sneller of langzamer o n twikkeiing
op de volgende generatie OA’e rg a a t, zal het bedrag d e r afwijking
klimmende zijn. Ondertusschcn lieeft d it, voorbij de splitsing, dus n a de
generatie, geen invloed meer op de r e g e lm a t i g h e i d d e r enkele ligchaampjes.
ü e t o e s t a n d d e r ligchaampjes van eene zelfde afstaimning zal d a a rd o o r o n-
g e l i j k worden; maar ook d it g aa t voor de Avaarneming v e rlo ren , in zooverre
h et h et bedrag van eene o f meer voile perioden geldt. Alleen zou h et v e rschil
zieh dan nog A’erraden in h et g e t a l ligchaampjes A’an eene bepaalde
afstamming; ma ar vallen de afwijkingen, over een zeker tijd sv erlo o p , in ge-
iijke verhouding n aa r beide zijden, dan Avordt ook d it, in de einduitkomst,
Aveder vereffend.
SoiuAvijlen me rkt raen, vóór de 7—9^® g en e ra tie , dus tusschen de cellen die
nog to t een ligchaam verbonden zijn, g ro o te re afwijkingen o p , die dan ook in
den A’orm en het voorkomen' d e r ligchaampjes me er belangrijke Avijzigingen
te weeg brengen. In een o f me er d e r hoeken, n a a r een bepaalden k an t van
het ligchaam, in h et algemeen in eenig g ed e elte , blijft de ontAvikkeling zoo
v e r bij de ande re deelen ten achter of komt h a a r zoover v o o ru it, d at de overeenkomstige
ontAvikkeling en deeling d e r cellen niet meer in dezelfde periode
ma ar in eene volgende o f vroegere valt. De regelmatige zamenstelling van
h et ligchaam is dan g e s to o rd , de g roepen en ondergroepen zijn n ie t meer aan
elkander gelijk, sommige hoeken zijn a fg e ro n d , o f steken n aa r buiten u it, enz.
Beginselen van zoodanige onregelmatigheid A’in d t mcu bijv. in de figuren (PI. II)
11, 16, 17, 18, 23.
Van zulk een ligchaam kan de eene helft, Avaarin de b ro n d e r onregelmatigheid
niet ze telt, en kunnen evenzoo de afzonderlijke g ro ep en , d ie , op zieh
zelve beschouAvd, regelmatig zijn, b a re ontAvikkeling ongestoord vervolgen.
Is dan de ontwikkeiing zoover g ev o rd e rd , d at zij zieh, d oor sp litsin g , als
zelfstandige ligchaampjes a fzo n d e ren , dan zijn deze Aveder regelmatig. H et an d e re
deel v ormt dan e ch ter, in v erh o u d in g , een des te onregelmatiger voorwerp.
Hieruit la at zieh ligtelijk verklären h e t'o n tsta an van die schijnbaar geheel onre-
gelinatige ligchaampjes, Avelke tusschen de regelmatige Avorden aangetroffen,
en Avel eens als een tAveede vorm d e r sarcme beschreven zijn. Nu eens herkent
men daarin eene min o f meer pyramidale ged a an te, dan Aveder zijn de kanten
en hoeken zoo ze er afgerond, d a t de typische vorm van de sarcine geheel
A’erloren is; ook de jongstgevormde tusschenschotten en vroegere verdeelings-
A’lakken liggen n ie t meer met de eigenaardige regclrnatighefd overal in dezelfde
rigtingen. De onregelmatigheid schijnt bovendien nog g ro o te r dan zij is, daar
de ligchaampjes niet me er op bepaalde oppervlakken blijven ru s te n , maar zieh
in alle mogelijke schuiiische rigtingen aan het oog vertoonen.
Welk een onregelmatig agglomeraat van cellen en celgroepen op die Avijze
luogc ontstaan, ten slotte moet h et zieh Aveer in regelmatige ligchaampjes
oplossen, Avanneer de afzonderlijke cellen en g ro e p e n , ofschoon onderling ongelijk
en met verschillende snelheid ontwikkelende, elk op zieh zelf toch de
algemeene Avet d e r ontAvikkeling volgen. Even als de met g ro o te re , op zieh zelf
regelraatige celgroepen van een ten deele onregelmatig ligchaam, die Aveder geheel
regelmatige voorAverpen v o rm en , zoodra de ontwikkeiing zoover gev o rd erd is ,
d at zij zieh, door sp litsing, als zelfstandige ligchaampjes afscheiden, moet het
ook zijn met de kleinere onderdeelen en afzonderlijke cellen van een meer
onregelmatig ligchaam. In h et algemeen is duidelijk, d at u it regelmatige ligchaampjes,
d oor enkele vertrag in g o f versnelling d e r ontAvikkeling in sommige
h u n n e r dee len, onregelmatige voorwerpen moeten o n tsta an , en d at Aveerkeerig
u it onregelmatige voorwerp en , als slechts de enkele deelen de algemeene Avet
van ontAvikkeling v o lg e n , door splitsing Aveder regelmatige moeten geboren Avorden.
Zonder moeite v in d t men dun ook, in eene hoeveelheid sarcine-ligchaamp
je s, eene geheele serie overgangsvormen. Het is derhalve niet noo d ig , twee
kiassen van voorwerpen d e r sarcine aan te nemen, Avaarvan de eene de gevonden
AA-et van ontAvikkeling v o lg t, de ander niet. S t o r i n g e n in d e g e l i j k t i j d i g .
h e i d d e r ontAvikkeling voor de afzonderlijke deelen, gelijk zij in mindere
mate ook bij h et meest regelmatig ligchaam Avorden Avaargenomen, zijn vold
o en d e , om h et o n t s t a a n d e r o n r e g e lm a t i g e ligchaampjes te verkläre
n , terwijl de successieve s p l i t s i n g eerst de onregelmatigheid vo o r h et
enkele ligchaampje t o t e e n m a x im u m b r e n g t , en ze dan AA’e d e r, als
zoodanig, d o e t v e rdA v ijn e n . Daargelaten de mogelijkheid, d at de celdeeling
en overeenkomstige ontAvikkeling in eenige rigting geheel zouden kunnen worden
overgeslagen, is mij evenAvel geen voorbeeld van deze o f dergelijke qua-
litatieve afwijking van de Avet d e r ontwikkeiing A’oorgekoraen.
E r is nog een punt in de geschiedenis der cel, dat, in den aanvang ter
loops vermeld, nu nog opzettelijke overweging verdient Wij zagen (pag. U
en 15) dat de nieuAA’gevormde cellen, van het oogenblik af, dat zij door verdeeling
der moedercel ontstaan, niet slechts in omA’ang toenemen, maar tevens
van vorra veränderen. De deelen, welke niet tot het jongstgevormde tus-
schenschot behooren of daaraan onmiddellijk verbonden zijn, puilen na körten
tijd voorbij den rand van dit laatste uit, en geven daardoor aan het eelpaar
eeu hiscuit-vovm, langAverpig met eene vernaauAving in het midden. Hetzelfde
geschiedt in alle celparen; en daar de uitpuilende deelen van het eene
paar juist tegenover die \’an het andere komen te liggen, kunnen de celparen
niet inet de geheele, naar elkander gekeerde oppervlakken verbonden blijA’en.
Ter plaatse van de vernaauAvingen trekken de wanden zieh van elkander terug,
12