COPRINUS BOIIDIERI QUEL
Coprin de Boudier.
PL 2031a.
Système d e Linné: Cl. XXIV. Seot. Y. Cryptogamia. Fungi.
Système naturel: Cellulaires Mycètes. Ord. Hyménomycètes. Seot. Agaricinées.
Caractères génériques: Voyez le N°. 590, Vol. VIII.
Caractères spécifiques : Chapeau membraneux, ové-campanulé, puis étalé et enroulé en dessus, couleur
chatain ferrugineux au centre, pourvu d’un pubescence mince, blanche; pied fistuleux, raide, pruineux,
poilu, blanc. Feuillets adnés, jaunâtres, puis gris, à la fin noirs-pourprés à tranche blanche, couverte de granules
scintillantes; spores conoides, 7—12 x-6—10 jx, couleur noir fuligineux, opaques. Chapeau 1—2 cM.
de largeur.
Coprinus Boudieri Quel., Suppl. 1877,.p. 321, pl. V, f .4: Sacc., Syll. V, p. 1108 : Ricken, p. 62 et Tàb. 22,
fig. 2.
Habitat: Sur la terre brûlée près de Mustelia en Finlande, et dans les bois du Jura; M. Ricken fait mention
du champignon poussant abondamment sur les charbonnières .
Pays-Bas : Cette espèce a été découverte en Juillet 1919 par M,ad. M. d e Visser—Roelofs au pied d’un
chêne dans le jardin de la Maison Denheim à Bloemendaal. On peut distinguer facilement cette espèce de
toute autre par ses spores, qui portent au sommet trois tubercules coronoïdes.
MERULIUS CORIUM FR.
Lederkleurige Merulius.
Pl. 20816.
Stelsel van Linnaeus: Cl. XXIV. Sect. V. Cryptogamia. Fungi.
Natuurlijk stelsel: Cellulares Mycetes. Ord. Hymenomycetes. Sect. Polyporeae.
Geslachtskenmerken : Hymenophorum e mycelio contexto mucoso formatum, hymenio tectum cera-
ceo-molli, contiguo, superficie plicis obtusis reticulato, incomplete poroso, demum gyroso obsoleteque den-
tato. Fungi epixyli, molles, mucosi, primitus saltern resupinati.
Hymeniumdrager gevormd uit een slijmig samenweefsel van myceliumdraden, bedekt door een was-
achtig-zacht, aaneengesloten hymemum, dat oppervlakkig door stompe netvormige plooien met onvolkomen
poriën voorzien is, later windingen en onduidelijke tanden vertoont. Op hout levende zwammen, van
zacht slijmachtige samenstelling, ten minste aanvankelijk resupinaat.
Soortelijke kenmerken: Resupinato-effusus, mollis, subpapyraceus,ambitu demum libero reflexus,
subtus villosus, albus, hymenio reticulato poroso, cameo v. alutaceo-pallescente; sporis oblongo-lanceolatis,
uniguttulatis, hyalinis, 10 X 8 (x. (Fuckèl), ellipticis v. ovatis, granuloso farctis, 4—7 X 2%—8 y2
(Spegazzini).
Eximius, forma et colore varius, hunc brevis reflexus, nunc late expansus.
Omgekeerd-uitgespreid, zacht, bijna papierachtig, ten slotte aan den vrijen rand omgeslagen, van onder
ruig, wit; hymenium netvormig poreus, vleeschkleurig of leerkleurig, bleek; sporen langwerpig lancetvormig,
met één druppel, doorschijnend, 10 X 3 (x volgens F uckel, elliptisch of eivormig, korrelig gevuld,
4—7 X 2%—3% (x, volgens Spegazzini.
Merulius CoriumFr., Elench., p. 68, Hym. Eur., p. 691: Grev., Scot., 1.147 : Montagu., in A. S. N. 1836:
Sacc., Syll. VI, p. 413 : Oud., Rév. I, p. 389. Auricularia papyrina Buil., t. 402 : Sow., t. 349 : Bol. purpu-
rascens D.C., Fl. Fr. VI, p. 41: Polyp., P., Myc. Eur. II, p. 60.
Groeiplaats : Op stammen en takken van loofboomen in Europa, Indië, Australië, Vereenigde Staten en
Zuid-Amerika, en ook in Zuid Afrika.
Nederland : In Oudemans’ Révision worden reeds verschillende vindplaatsen vermeld als Amsterdam
en Westland, zelfs op rottende run in den plantentuin te Amsterdam. De afgebeelde champignon werd den
20en Febr. 1916 gevonden door den Heer W. C. van Emden te Utrecht. Mej. Cool merkte bij deze soort op
dat zij zeer veel voorkomt in de duinstreek.