SISTOTREMA CONFLUENS FR.
Sistotrema groupé.
PI. 2004.
Système de Linné: Cl. XXIV. Secit. V. Cryptogamia. Fungi.
Système naturel: Cellulaires Mycètes. Ord. Basidiomycètes. Fam. Hyménomycètes. Sect.
Hydnacées.
Caractères génériques: Voyez le N°. 1095, Vol. XIV.
Caractères spécifiques : Indivis, blanc. Chapeau charnu, irrégulier, horizontal, velu. Pied plus
ou moins exoeutrique. Lamelles flexueuses, pluriformes; spores très petites, environ 8—4 = 2—3
ovées-globuleuses, inéquilatérales, hyalines.
Simple, mais formant des touffes et les chapeaux soudés. Chapeau 12—20 mm. de largeur, pied 2—8
cm. de longueur.
S. conflums P., Synops., p. 551; Fr., S.M. 1, p. 426 et Hym. Eur., p. 619; Grev., Scott., t.248; Alb. et
Schw., p. 260; Berk., Outl., p. 262; Sacc., Syll. VI. p. 480; Oud., Bév. 1. p. 405; Hydnuvn sublamellosum
Bull., t. 453, j. 1; Sowerb., t. 112.
Explication de la planche: a. Chapeau vu en profil, b. et c. Pores à agrandissements divers.
Habitat : Lieux sablonneux ou herbeux en Europe, dans la Caroline centrale et dans l’état de New York.
Pays Bas: Quoique déjà connu de Naaldwijk ce champignon a été retrouvé à diverses dates en Septembre
1917, d’abord par M. A. Joman en plusieurs exemplaires sur la montagne d’Amersfoort près le
chateau d’eau sous les sapins, plus tard à Baarn par M. A. van Luyk, qui l’avait déterminé comme S.
membranaceum Oud., ensuite par MUe W. van der Meulen à Wapenvelde. En Octobre 1918 l ’espèce
a été retrouvée à Hengelo par M. G. J. Meyer et encore une fois en Décembre de la même année par M.
Joan Oort à Baarn. Elle est saprophyte sur les feuilles aciculaires du pin.
XYLARIA GUEPINI (FR.) CES.
Guepins Xylaria.
PI. 2005a.
Stelsel van Linnaeus: Cl. XXIV. Sect. V. Cryptogamia. Fungi.
Natuurlijk stelsel: Cellulares Mycetes. Ord. Ascomycetes. Fam. Sphaeriaceae.
Geslachtskenmerken: Zie Dl. VII, N°. 510.
Soortelijke kenmerken : Stipite radicoso extus intusque stuppeo albo, clavulis testaceis, apice sterili-,
bus, ostiolis granulosis atris; ascis cylindricis, breve stipitatis, 8-sporis; sporidiis monostichis, ovoideis
inaequilateris, fuligineis.
Stipes ad 6—7 unc. extensus, lineam crassus, erectus, aequalis, firmulus sed mollis, undique vellore
stupposo obductus, sursum dichotome divisus in clavulas plures digitato-congestas. Clavulae 8—5 digi-
tatae, simplices aut bifidae, breves, unciam haud attingentes, utrinque attenuatae, mucrone sterili obtuso
terminatae; colore pallide testaceo, sed ex ostiolis nigris demum granulosis atrae; intus solidae, stup-
posae, albae. Perithecia pro ratione ampla, atra, confertissima, immo polysticha, ostiolis prominulis co-
nicis.
Steel wortelend, van binnen en van buiten vezelig wit, knotsen steenrood, aan den top steriel, met
zwarte korrelige openingen; sporebuizen cilindervormig, kort gesteeld, 8-sporig; sporen in één rij, eivor-
mig, ongelijkzijdig, roetkleurig.
Steel tot 6—7 duim, een millimeter dik, recht, gelijk, stevig, maar week, geheel door vezelige wol omgeven,
naar boven vorksgewijze in verscheidene, vingersgewijze bijeenstaande knotsen verdeeld. Knotsen
3—5-vingerig, enkelvoudig of tweespletig, kort, nauwelijks een duim lang, eindigend in een sterielen
stompen tóp; kleur licht steenrood, ten laatste door de zwarte uitmondingen korrelig zwart; van binnen
vast, vezelig, wit. Peritheciën in verhouding groot, zwart, dicht bijeen, zelfs veelrijig, openingen kegelvormig
uitstekend.
Xylaria Guepini Ces., Comm. critt. 1, p. 71, t. V; Sacc., Syll. 1, p. 335. Sphaeria Guepi/ni Fr., Elench.
II. p. 58.
Verklaring van de afbeeldingen, a. Top van een knots vergroot. 6. Doorsnede van deze. c. Sporenbuis.
; d. top van een ascus, na behandeling met Jodium.
Groeiplaats: Op bemesten grond in Noord-Italië, West-Frankrijk, Brazilië, Ceylon en Bomeo.
Nederland: Deze voor onze Flora nieuwe Champignon werd den 2en Sept. 1918 in vele ex. gevonden
te Bilthoven door den Heer B. E. Bouwman; later werden exemplaren met rijpe sporen ingezonden.
Zij groeiden in zijn tuin tusschen aardappelen, die bemest waren met mest van dieren, die met Australisch
voedsel waren gevoed. De microscopische teekeningen zijn door den Heer A. van Luyk vervaardigd.
Sporen 7—4 = 3.7^, donker, onverdeeld, niet gestreept noch gevensterd, soms met 2, later met 1 donkere
komvormige vlek.