Frondes païmatô - löbätae vel irregulariter ineïso - lobatac vel uni - bi-
tripinnatae aut pinnatifidae, laciniis pinnisque praeter costam \tenuem teretem
avcniis vel qiioque ecostatis. Sori in quibusdam (in Hymenopliyllitis) in laciniis
terminales, subrótundi, minuti.
Ordo bic Hymenophyllaceis respondet et quatuor genera continet, quorum
primum ab indefesso clarissimoque Goeppert exstructum sine ullo dubio
Hyménophyllis viventibus quam maxime affine est , et eo magis, cum ectypa
fructifera reperta fuerunt. Alterum genus in ectypis plantas steriles exlu-
bentibus notuin et Hymenopbylla et Tricbomanes refert, unde nee uni nee
alteri generi adsociandum est, sed proprio nomine gencrico insigniendiim ësse
censetur. Tertium genus pluribus abbinc annis a clar. Brongniart Sehizop.
teridis nomine salutatum, quartum denique e pluribus novis vel a d Wer sis
auctoribus Tarie nominatis speciebus constructum fuit.
HYMENOPHYLLITES. G O E P P E R T .
Sori subglobsi in laciniis frondis terminales. Frons bi - tripinnata, tenera
pinnulis pinnatifidis in racbi filiformi decurrentibus. Costae pinnatim ramosae.
Venae nullae.
Referuntur buc solummodo hae species, quae fructu cxccllcntes Hyme-
nopbyllis viventibus quam maxime acccdunt, de quibus ergo dubia nulla movere
possunt. Exclusae sunt omnes illae a clar. Brongniart et ab aliis ex-
positae species Filicitum, quae fructificatione destitutae aut huic aut Sphenop-
teridi insertae esse possunt, sed juxta nostram sententiam majori cum jure
Sphenopteridi quam Hymenopbylliti. Tales sunt Hymenophyllites quercifolius
Gocpp. syst. fil. foss. in act. ac. nat. cur. 17. suppl. p. 252. t. 14. f. 1. 2,
cujus maximam similitudinem cum Gheilantbe spectabili, quae ad Hymenophyl-
laCeas non pertinet, ipse clar. auctor asserit, H. crenulatus Goepp. 1. c.
(Sphenopteris crenulata Brongn., Sternb.), H. Grandini Goepp. 1. c. t. 15.
f. 12. (Sphenopteris alata Brongn. Sternb.), H. Pbillipsii Goepp. 1. c. (Sphc-
nopteris hymenophylloides Brong., Sternb.), II. Brongniartii Goepp. 1. c. (Spbe-
nopteris Brongniartii Sternb., S. stricta Brong.). Cum Tricbomanites clar.
Goeppert nullis signis essentialibus ab Hymenopbyllitis distinguuntur, melius
visum est, amba genera in unum conjungendi.
i HYMENOPHILLITES HUMBOLDTII.
H. fronde bipinnata, pinnulis sessilibus alternis patentibus profunde pinnatifidis, laciniis
oppositis alternisve quadri-quinquejugis linearibus oblusis integris apice soriferis,
rachibus teretibus.
H. Humboldtii. Goepp. syst. fil. foss. in act. ac. nat. cur. 17. suppl. p. 254. f. 31.
f. 1. 2.
In schisto lithantracum ad Waldenburg Silesiae.
H. fronde supradecomposita, pinnis petiolatis alternis patentibus inaequalibus, pinnulis pri-
mariis alternis, secuiidariis filiformibus flexuosis integris furcatisve, laciniis obtusis
sorbs sUbgiöbosos gérentibns, rachibus striatis, teretibus (?).
Trichomanites Beinerti. Goepp. 1. c. p. 265. t. 32. f. 1.
In schisto lithantracum ad Charlottenbrunn Silesiae.
RHODEA. p r e s l .
Hymenopliyllitis et Triohomanitis spec, Goepp. Sphenopteridis spec, Brong. Sternb.
Frons bi-tripinnata, tenera, pinnulis dichotome pinnatifidis partitisve
liniembus in racbi filiformi decurrentibus. Costae pinnatim ramosae. Venae
niillae.
Occupant hie locum illae species, quae Hymenophyllaceis fossilibus
maxima cum verisimilitudine accensendae, ab Hymenophyllite tarnen ob fruc-
tus déficientes arcendae sunt. Saepissime obvenit, quod Hymenopbyllaceae
viventes stériles (paucissimis exceptis) nec Hymenophyllo nec Trichomani ad-
numerari possunt, sed repositae diem felieem exspectant, usque dum fructiferae
inveniuntur. Hoc eo magis de Hymenophyllaceis fossilibus valet, de quibus
hue usque tam parum scimus.
Dicatur hoc genus, memoriae J. G. Rhode, qui ectypa plantarum fos-
silium Silesiae plurima iconibus eximiis illustra vit.
,1. RHODÈA F A SC IA E FO RM IS .
R. ftonde lineari longissima aequilata integerrima, costa crassiuscula tereti.
R. fasciaeformis. Presl.
In schisto lithantracum ad Wranowitz Bohemiae.
iii . ' Fragmenta ultrapedalia hunc Hymenophyllaceitem singularem demonstrant. Una
extremitas paululum angustatur, qualis vero est, an apex an basis, dijudicare non valeo.
Frons quatuor lineas lata, tenera, transparens, excepta costa media nec minimo vestigio
venarum instructa. — Inter Hymenophyllaceas viventes tales species non obveniunt.
RHOD EA Q U Ë R C IFO L IA . Tab. XXXHI. fig. 2.
R. fronde, stipitata. oblonga obtusa piunatifida, laciniis breviter linearibus obtusis contiguis
sinu acutissimo angustissimoque interstinctis, rachi tereti filiformi, costis crassiusculis
ante apicem laciniarum desinentibus.
R. quercifolia. Presl.
In arenario Keuper dicto ad Strahlendorf inter Bambergam et Erlangam.
Particulae duae in ectypo repraesentatae ad unam eademque frondem pertinere
videntur. Frons translucens fuisse videtur.
3. RHODEA T R IC H OM A N O ID E S ,
R. fronde bipinnata?, pinnis horizontaliter patentibus ovatis obtusis, pinnulis alternis obtusis
profuude pinnatifidis, inferioribus oblongis, superioribus ovatis, laciniis quadri-
tri-bilobis, lobis linearibus obtusis, rachi alata.
Sphenopteris trichomanoides. Brong. hist. veg. foss. 1. p. 182. t. 48. f. 3. Sternb.
vers. fasc. 5 et 6. p. 59.
cc