viij P R O L E G O M E N A
tern videntibus; quodque refertur, non femel, fed iterar
to contigifle vilionem illam de volumine ab Angelis
Ephrsmotradito.
IV.
De altera Vita per Anonymum.
Slncerior eft itaque ac mägis genuina V ita altera per
Anonymum fcripta, cujus initium: yiy>n m t-T
ävcctjAiT , qiquciti E’vgt)//,, 2i>f©- Triyiiit ilerafypv • ktQ-
e aMfSiTsf Szonßnt «r , dmyßfJ^pQ- dvo TOir'f mv»?* <a^ä.y-
[xa.’Kt • «Ps E^Aant* ^ woA/f : W
dam in Oriente, nomine Ephram , genere Syr us: hie reli-
giofus er a t, c£" owmi re mala abflinens. Captus autem vifenda
Edeffenorum urbis defiderio. Reliqua, ut in precedent!
V ita . Exftat autem in C od. Vat. 43 9. p. 1. Cod.
Vat. 1524. p.98. Cod. Vat. 1815.p-148. Cod. Alex.42.
pag.i. Cod. Bafilian. 1 1 3»p.175. Cod.Bafil. 120. p a g.i.
Cod, Otthobon. 1. p.4. C od. Cefar. Vindob. 6u lib. 3.
pag* 104. & Cod. Coislin. 381. fol.2. ubique Parenefi-
bus Ephraim prefixa. Titulus ejus in Vaticanis Codici-
bus: A/n'ymf tiki r ciyu E’<?££//* r , l^arratio de San-
Cto Ephrdm Syro: in Codicibus Bafilianis, r y.a.tg.pl>t
offt'v nu-Tgis E ©fa)pi t , De Beato & Sando T?atre
noftro Ephram Syro: in Codice Otthoboniano, (Mgnth
M y mis tU r ßiov fxaH&qlv E’©f «//* , brevis narratio in vitam
Beati Ephram. Ab hac narratiuncula ea omnia abfunt,
qux veritati hiftorice parum confentanea hucufque re-
jecimus.
V.
De Vita Ephnemi per Amphilochium ■
QUse jLmpbilochii Iconienfis Epifcopi nomen prafert
Bafilii Magni Vita, etu a Combefifio vindicetur,
illi tarnen eile fuppofitam viri d o fti, turn catholici, turn
heterodoxi arbitrantur, quos confule apnd Natalem
Alexandrum Hift. Ecclef. fecul. 4. cap. 6 .pag. 145. &
Rivetum Critic.Sacr.lib.3. cap.27. pag.3 56. In ea quoad
Sanftum Ephramum duo capita habentur, nimirum,
Caput XIII. De Sando Ephram Syro, edit. Parif. 1644.
pag. 202. & Caput XV. De mulierepeccatricc, cui peccata
remißa funtprecibus Sandi Bafilii, pag. 21$. Primum caput
edidit Voffius tom. i.pag. xv- hoc titulo pranota-
tum: Comparatio aefimilitudo quadam SS. "Patrum Bafilii
& Ephram Syri, per S. uimphilochium Iconii Epifcopum.
Utrumque ex Combefifio evulgamus hoc tomo p.xxxiv.
& xxxvii. Exftant autem G race manu exarata in Codicibus
Vaticanis 417.561.552.715.824.859.1190.1259.
1631. & in Codicibus Cefareis 35. & 38. lib. 8. p. 365.
& 3 82. Exemplar antiquiflimum, fed paulo ab editis di-
verfum , habetur in Codice Otthoboniano 2. pag. 205.
cujus initium ac titulum videfis hoc tomo pag.CLV.Unde
colligere licet, iftam Bafilii Magni Vitam, que Amphi-
lochio falfo tribuitur, & a vetuftiffimo audore adorna-
tam fuifle, & a recentioribus mire interpolatam. Ad
Ephramum quod fpedat, quedam in hac Vita narran-
tu r , que ex aliis auctoribus defumta funt; quedam veto
, que nullibi leguntur, queque veritati hiftorice ab
accuratis Scriptoribus tradite repugnant. Ex Nyffeno,&
Sozomeno audor hujus narrationis haufit que de collo-
quioEphremi cum S-BafilioMagno deferi bi t.NullusGre-
corum preter ipfum commemorat illud mulieris fadum,
que a Bafilio ad Ephremum impetrande peccatorum
venie caufa amandata e ft. Nullus preter ipfum refert
Ephremuin G re ce Lingue peritiam Bafilii precibus ob-
timiifle . Denique Sözomeno ceterifque antiquis Scriptoribus
répugnât fada ab eodem Bafilio in Presbyterum
Ephræmi ordinatio. Combefifius in N otis ad Amphilo-
chium pag.274. Bollandus & Henfchenius in A d is San-
dorumTom. 1. Februarii pag. 53. & Pagius in Critic*
Baronii ad annum 378. tuentur, & Ephremum a Bafilio
Presbyterum ordinatum , & Græci fermonis peritiam
impetrafte. Utrumque negant Baronius ad annum
370.& 378.TilIemontiustom. 8.not.i2. pap. 745• aliî-
que plurimi. Li Syriaca Ephræmi V ita , quæ a nobis
T om o I.BibliothecæOrientalis evulgata eft, quamque
Pfeudo-Amphilochius preffis veftigiis in duobus ad
Ephræmum fpedantibus capitibus fecutus e ft , prior
quidem fententia quoad ordinationem Ephræmi, &
quoad concefiàm Græci eloquii gratiam confirmatur ;
fed res paulo aliter, Sc mea quidem opinione verios,
quaminGræca Pfeudo-Amphilochii narratione refertur;
quod feilicet Bafilius Syriace & Ephræmus Græce
ex divina gratia locuti fin t , & quod Bafilius Ephræmo.
Diaconatum, ejufque Interpret! Presbyteratum concef-
feric . Ouumqiie Bafilius, iuquit Syrus audor cit. p. 43.
vehementer infiaret, ut Ephramus Sacerdotium fufeiperet,
nequaquam perfuafit ; vixque ab eo impetratum eft, ut fibi
a Bafilio manum imponipaterctur. ut Diaconus fier e t . Quum
ergo Sand us Bafilius impofuiffet manum fuper Ephram, &
Diaconatus Chirotoniam ( feu Sacræ Ordinationis formulai
« ) recitajfet, apprehenfa cjufdcm manu fie eum Syriace
compellat : jubé Domine, afihrgere. Cui Beatus Ephram
Grace : Saha me Domine, & gratia tua fufeita me Deus.
It a Graci Sermonis notitiam Beatus Ephramus, Bafilio, a
quo id poflulaverat, intercedentc, affequutus eft’y & Bafilius
vicifiim, Ephramo orantc, Syriace loqui didicit : qui
etictm Bead tipbrxmi Difcipulum per manus impofitioncm
Sacerdotii honore honeftavit. Hæc Syrus Vitæ Ephræmi
feriptor: & benemonetSozomenus lib. 3. cap. 16. ple-
raque Sandi Ephræmi gefta a Græcis ignorari, & a Sy~
ris petenda eflè. Ephræmum a Bafilio ordinatum Dia-
conum diferte affirmât Pfeudo-Amphilochius iis verbis
in noftraeditione pag. xxxvi. lit.E. Et quum humiproftra-
ti cJTenty impofuit magnus Hierarcha manus Sanffio Ephram%.
recitanfque orationem Diaconi, dicit ad ipfum : quafo te »
noserige : quidquid Combefifius hæc verba aliter inter-,
pretari contendat. Jgitur interpolatam ab amanuen-
fibus, vel a Græco interprété vitiatam Syri feriptoris
hiftoriam cenfeo, quum legitur in fine capitis xin . in no-
ftra editione pag. cit. lit. F. Spiritali itaque latitia cum illis
triduo refedits, ordinatifque, interpretein Diaconum, &
ipfo in "Presbyterum, cos dimifit in pace. Ephræmum in
Diaconum, & interpreter« in Presbyterum a S. Bafilio
ordinatos, turn antecedentia convincunt, turn Syria-
cus textus, undeGræcahæchiftoria ab Anonymo fob
Amphilochii nomine concinnata eft : turn denique anti-
qui Scriptores Græci & Latini, quibus Ephræmus ubique
Diaconus, nunquam Presbyter appellatur: Sozomenus,
inquam, Hieronymus, Theodoritus, Palla-
dius,Gennadius. Ex vitiatis Pfeudo-Amphilochiifon*
tibus in recentiores audores error ille derivavit, quod
Ephræmus Presbyter didus fuerit : quemadmodum ex
Græcis legere eft in Menologio Bafiliano ; & ex Latinis
Vincentius Bellovacenfis, Trithemius, Prædeftinatus
Sirmondianus, aliique nonnulli autumarunt, quos rede
Tillemontiustom. 8. pag. 744. refellit ; cui tarnen aflen-
tirinequeo, quum pag. 285. articulo xn . Ephræmum
affirmât ab Edeffeno Epifcopo ordinatum Diaconum y
nec talem, quales S. Hieronymus & S.Paulinus Presby-
teri fuere, nulli nimirum ecclefiæ alligati, fed Edeflenæ
Ecclefiæ ab ipfa creatione addidum, eoque fenfu ab antiquis
Diaconum Edejfenum appellari. Dupinius tom. z.
pag. 145. in urbçEdçflena ordinatum Diaconum feribit,
quum
i n O p e r a s. e
quum ad earn vifitandam ventitaret. At conftans eft Sy-
rorum opinio, quibus hac in re Sozomenus plurimum
deferendum docet, a Bafilio Magno Ephræmum Diaco-
num creatum,, didumque dumtaxat Edejfenum a diutina
converfatione in ilia ecclefia & plebe. Ad Eminentiffi-
mi Baronii argumentum, quod non effet Bafilii juris Sy-
rum hominem ordinare, dodiffime refpondent Combefifius,
Sc Pagius, quorum verba hoc tom. pag. lx. Sc
tom. 1. Biblioth. Orient, pag. 44. produxi. Paulo ante
Ephræmi ordinationem, Sandus Athanafius Alexandri-
nus, Sc Eufebius Samofatenfis extra Provinciam propter
cogentem necefiitatem ordinationes peragebant.
Nec Diaconi tantum, aut Presbyteri fine certis.Ecclefiis
ordinabantur, fed etiam Epifcopi in Mefopotamia, ut
Sozomenus lib. 6. cap. 32. tradit de Barfe, Lazaro, &
Eulogio, quorum duo ad Edelïènum poftea thronum
temporibusBafilii & Ephræmi ailiunpti font, ut late
tom. i.Bibl. Orient, pag. 3 96. Sc 398. oftenfiun. Denique
gratiam linguæ Græcæ in Ephræmo duraflè, Bollan-
diani Socii ex ipfis Ephræmi Sermonibus demonftrare
conantur . Nobis fatis f i t , ad illud cum S. Bafilio colloquium
fuiffe collatam. Quod enim nonnulla Græco-
rum opera idem Ephræm citaverit, non ilium Græce ea
legillè convincit; fed fieri potuit,utin Syriacum con.
verfa confoluerit : quod probabilius cenfeo, ut infra fer-
mo e rit.
V I .
De Eijloria Lmfittca Palladii.
PAlIadius de Edeflènorutn fame, fufeeptaque ab
Ephræmo pauperum cura, eadem habetac Sozomenus.
Ex Laufiaca ejus hiftoria Caput xlvii. evulgamus
pag. xxxix. quod manu exaratum exftat in Cod.
Vat. 863.pag. 148. Sc Cod. Palat. 41 . pag. 149. Idem
habetur in Bibliotheca Cæfarea Cod. Græc. 39. & 42.
lib. 8. pag. 312. & 397. led ab editis in Bibliotheca Pa-
trum Sc apud Rofveidum, paulo diverfom, ut Lambe-
ciuslib. 8 .pag. 313.obfervat.
VI I .
De Apophthegmatibus Patrum •
AUdor colledionis Apophthegmatum Patrum,
quæ Cotelerius tom. I. monument. Eccl. Græc.
pag. 431. edidit, ex Encomio Nyflèni, vitaque per Me#
taphraften evulgata mtituatus eft tria ilia, quæ de Ephræmo
narrat. Horum primiim de vifione vitis in lingua
ejusenatæ , in hoc ab Anonymi Vita differt, quod ibi
Parentibus Ephræmi ea vifio oblata dicitur, quæ hic &
aptid Nyilènum atque Metaphraften eidem Ephræmo
tribuitur . Vide Tillemontium tom. 8. pag.263. Exilant
eadem Apophthegmata in Græc. Vat. Cod. 1599. p.28.
V I I I .
Quid Sozomenus ac Theodoritus de Ephnemi
gejiis £3“ firiptis ■
A Pud Sozomenum ac Theodoritum hæc Ephræmi
opera laudantur. 1. Libri adverfus errores Barde-
fams Sc Harmonii. 2. Canticajuxta numéros ejufdcm
I-Iarmonii, .in Hymnis & Encomiis fandorum Virorum
ab illo elaborata : quæ feftos Martyrum dies lætiores ac
fplendidioresefficiunt, quæque a Syris in Ecclefia cani
folent. 3. Liber, quo ea expofoic, quæ fibi cum mu-
here ilia ipfum ad dibidinem provocante acciderant •
Tom. I.
PHRAEM SYRI . ix
4. Liber de Vita S. Juliani apud Edeffam M onachi. Alia
denique dodiffima opera, quæ circiter tricies centena
verfoum millia in univerfom conficiunt. Ex his vel deli-
tefe it, vel omnino penit liber tertio loco enumera-
tus: Cantica vero & hymni adverfus Bardefanem Sc
Harmonium Syriace exftant, quemadmodum tom .i. Bi-
bl. Orient, a pag. 80. ad pag. 132. recenfoi. Liber de
5. Juliano habetur Grace in Biblioth. Otthob. num. i ij .
& in Mediceo-Laurentiananum.57. 8c <58. Latine cum
nonnullis lacunis prodiit per Voffiuin tom. 3. pag.264.
Syriacum fragmentum exftat apud Philoxenum leu Xena-
jam Hierapolitanum Epifcopum in Libro de uno ex Tri-
nitate incarnato & paflo, Cod. Nitriçn.26. fol. 133. ubi
inferibitur, Ode, feu, Hymnus, de jfuliano Saba: ex
quo palam fit ; Saba feu fenioris cognomentum, duo-
bus Julianis apud Syros impofitum,quorum primus fuit,
de quo Martyrologium Romanum die 14. Januarii; In
Syria Sandi Juliani Saba fenioris, qui Valentis Imperato-
ris tempore Fidem Catholicam ^tntioebiapene collapfam vir-
tute miraculorum erexit, ut fufe narrat Theodoritus in
Philotheo cap. 2. & Hift. Ecclef. lib. 3. cap. 1 o. & lib. 4.
cap.2 5. Alter Julianus eft, de quo idem Martyrologium
die9.Junii; Edeffa in Syria Sandi Juliani Monachi y cujus
praclar a gefta Sandus Ephram Diaconus feripfit, quemadmodum
refert Sozomenus lib. 3. cap. 13, An idem
Saba titulus tertio Juliano Monacho tributus fuerit, cujus
meminit Martyrologium die iS.O dobris; In Mefopotamia
ad ripam Euphratis Sandi Juliani Eremita ; mihi
nonconftat. Certum tarnen videtur, duos priores Julianos
a Sozomeno nequaqiiam confundi, quemadmodum
Tillemontius pag. 740. conjicit, quum Juhanus ab
Ephræmo Iaudatus, de quo Sozomenus loquitur , nihil
commune præter nomen habeat cum feuiore illo » quern
Antiochiæ Fidem Catholicam erexilfe Theodoritus affirmât
. IX.
De Menologio Griecorum, Commmi £3*
‘Tbtßlimo.
IN Menologio Græcorum ab Arcudio Romæ, Sc a
Pinello Venetiis edito, ætas Ephræmi ad tempora
Theodofii Magni producitur; adeoque ad annum Chrifti
3 79. vel 3 80. quo Ephræmi obitus a nonnullis colloca-
tur. Verum in Menologio Bafiliano, quod, nuper Ur-
bini editum eft, vixilfe perhibetur Ephræmus a Con-
ftantini Magni temporibus ufque ad Imperium Valentis.
Sub Valente eum decefltfie auâor eft S.Hieronymus, etli
Sôphronius Græcus Hieronymi interpres Gratiamim
pro Valente fubftituit. Valens autem çbiit die 9. Augu-
fti anno 578. Gratianus autem ab eo die ad 19. Januarii
anni 379.imperavit, quo illam Imperii Orientalis partem
Theodofio reliquit. Hoc vero anno, nimirum 379.
Kalendis Januarii Bafilium Magnum, eodemque, vel ver-
gente Januario, velineunte Februario, aut demum circa
Autumnum anni 3 80. e vivis Ephræmum migra He recentiores
contendunt. A t Syri Scriptores mortem Ephræmi
ponunt die ç.Juniianno Gracorum 684 hoc eft Chrifti
373. idque paulo ante ejedos ab Arianis Valentis juflii
ex Edellena Ecclefia Catholicos, utin Chronic© Edeffeno
narratur, cui Dionyfius Patriarcha adamuffim
confonat; necnon Gregorius Abulpharagius inChroni-
co Syriaco Par. 2.pag. 256. etfi amanuenfium mendo
pro die 9. Junii anno Græcorum 584., in Codice noftro
feriptum legitur die 18. Junii anno Gracorum 682. Vide
tom. i . Bibl. Orient, pag. 5 4. & 397. Nam Ephræmum
quidem non hieme, neque autumno, fed æftate ad fo-
peros migrallè, ex Sozomeno Sc Palladio colligitur, qui
f f ajunt,