HARDDRAVER.
lijke voorbceld van hecrechappij van dezen grooten man over
het dicr. Zij hield van hem met niet te ontkennen hartelijkheid,
omdnt hij liaar volle vcrtrouwen bezaL Het paard gcbruikt in
draf cven zoo goed zijn hoofd als zijn becnen, en de helft der
snelheid van cen paard ligt in het hoofd van zijn rijder. Hirnm
was de eerste, die dit begreep, en dat Steide hem in Staat, de
klove tusschen 240 en 2.18 aan te vullen.
De vorm, het model van den Amerikaanschen harddraver
is opmerkeiijit. Hij is niet zoo fijn van beenen als de volbioed,
en hij dekt 00k niet zooveel grond. Hij heeft een korteren en
meer compacter bouw, schuinere kooten, een korteren en breederen
hals, en een buitengewoon diepe borstkas.
Het hoofd is fijn en vol intelligentie, breed tusschen de
oogen. De schoft is niet bijzonder hoog. Hij heeft enorm Sterke
achtcrbeenen, waaronder de spronggewrichten in 't bijzonder iiit-
De Amcrikanen letten zeer sterk op den machtigen
omvang der spronggewrichten „as initial points". Zijn gang is
eigenaardig d, w.z. zooals andere dravecs het niet hebben.
De achterbeenen worden met ontzettende kracht naar
voren gewoipen, om ver onder den romp grijpende, ann het
lichaam een groote voortdrijving te ge\'en,
Hij moet een correet, recht vooruitgrijpenden gang hebben,
niet maaicnde, daai" dit verlies van tijd geeft Hij moet de
afstand niet alleen in een bepaalden tijd afteggen, maar hij moet
het 00k op een bepaalde wijze tloen, Correet zuiver moeten
voor- cii achtcrbeenen in draf bewogen worden, .all, hitching,
skipping, running behind", is geen draven.
Een goede harddraver bezit zeer veel kracht, heeft een
oordeel cn controleert zichzelf in den gang. De goede Amerikaansche
harddraver zet de vier beenen r^elmatig op den bodcm
en draaft zuiver diagonaal.
Het stamboek der Amerikaansche harddravei^ verscheen
in ¡868,
Eenige jaren te voren hadden de fokkers ai besloten om
voor zichzelf aanteekening te houden. Dit nu zou 00k eenvoudig
geweest zijn, Indien er maar ienc vereeniging van fokkers geweest
ware, inaar er waren er twee.
Deze twee waren: The National met ongeveer 400 leden
en The American met 700 Icden. Mr. Wallace, de president der
oude Register-company ging eiiidelijk naar de American over.
Hij kreeg 150000 dollare voor het copierecht van zijn register.
De American die vroeger te Detroit gevestigd was, verlegde
zijn Zetel nu naar Chicago, waar zij nog gevestigd is.
In April 1893 werden ter opname in het stamboek de
volgende bepalingen gemaakt:
i". ledere hengst, die een record heeft van 2.30 of beter,
mits twee zijner afstanimclingen een record hebben van
2.30 of beter, en mits zijn vader reeds een »Standard"
hengst was.
2'. ledere merrie of ruin met een record van 2.25 of beter.
3'. ledere merrie met een record van 2.30 mits haar
vader "Standard" en haar moeder van een .Standard"
hengst is.
4°. ledere hengst, die vader is van vier dieren met een
record van z.30 of beter, of de vader van drie met
records van 2.25 of beter, of van twee met records
van 2.20 of beter.
S'. ledere merrie, die een dier ter wereld gebracht heeft,
met een record v.-m 2.25 of twee met een record
van 2.30 of betei-,
6". De nakomelingen \'an een >Standai-d" hengst en ecne
•Standard" merrie.
7'. ledere merrie, wier vader een .Standard" heng-st U cn
waarvan de moeder en de grootmoeder van .Standard"
hengsten zijn.
.The trotter's steady, regular pounding of the turf—like
tlie sound of tlie obsolete paddle-wheel in water—when it comes
on the ear so synchronously and rhythmically, almost blended
into one continuous sound, is the sweetest music on earth to
the trotting expert."
Q.
HET TURKSCHE PAARD.
urkije kan op den liuidigen dag niet meer
gerekend worden tot de paardenfokkende
landen van beteekenis. Het groot gebrek
aan paarden in Turkije, kwam helaas aan
den dag bij den jongsten oorlog met
Griekenland, Volgens von Vincenz konden
verscniuenae i,a\ aiorie-regimenten niet uitrukken door gebrek aan
paarden, terwijl dezelfdc ramp het vertrek naar de grenzen Min
meer dan een artillerie-reginient tegenhield,
Ten einde in dit gebrek tc voorzien, werden meerdere
aankoopscommissien naar RusLind gezonden, ferwijl men aan de
grenzen door requisities ¿ich trachtte te helpen. In ons land zou
men de, op die wijze verkregen, paarden taxeeren en betaleii,
doch aan de Macedonische grens hield men er een veel gocdkoopere
manier op na. Men neemt eenvoudig het paard, en geeft
een bewijs daarvoor af, waarop zwart op wit Staat, clat dit
paard den cigenaar zal terugg^ven worden als de veldtocht
is afgeloopen.
Diis paardengebrck in Turkije, in het vaderland van het
mooist gevormde en edelste van alle paarden, het Arabische paard,
uit Wiens kruising liet tegenwoordige Engeische volbioed, dat
sedert lang een eigen ras voiwt, Is ontstaanl In Rusland koopt
Turkije de paarden die het noodig heeft oin zijn cavalerieregimenten
tc laten uitrukken! Dit is een nieuw en ontnioedigend
bewijs voor het feit, dat Turkije zijn eigen en voortreffelijke
Inilpbronnen en rljkdommen niet kcnt, alsmede daarvoor, dat het
deze hulpmiddelen met open oogen zóó \'envaarloost, dat in
ge\'al van nood, als men de paarden het meest noodig heeft, niets
gclevcrd k.in worden. Het zou, zcgt \'on Vincenz in zijn =Pferdezucht
in der Tiirkeie" zekci' niet noodig geweest zijn, ook slechts
een enkcl paard in Rusland aan te koopen, wanneer men niet
geheel en al vcrgetcn had, clat in Syrie en in Arabic, in Yemen
en Hedjaz, genoeg goede paarden zijn oin meer cavalerie-regimenten
dan Turkije bezit, schitterend bereden te maken.
Het is \-erbazcnd treurig, dat de door n
en door niets aangemoedigd wordende paardenteelt, in de hierlx)
ven genoemde provinciön achteruit gaat, Wie bedrijft b.v. in
Syrie, ondanks de gunstige condititn, waar Kandel en nijverheid
cerst oiitUiiken en de Arabier de fraaie nationale kleederdracht
iKgint te verwisselen voor Fransche kleedingstukken, nog rationeele
paardenteelt? Bchalvc de Jesuiten, in de groote vlakte van de
Bckaa tusschen Libanon en Antilibanon, niemand meer.
De eenige paardenfokkere bij uitnemendheid, zijn heden
nog de als Nomaden levende SedouYnenstammen, die het trouwens
honderd jaar geleden ook al waren. En ook bij hen heeft de
lust voor paardenfokken reeds wat geleden, nadat het hun gebleken
is, dat scliapen- en geitenvellen ook geld opbrengen. en er cen
winstgevende handel in geitenboter te drijven is.
De BedouJnen met hunncn, betrekkelijk grooten, paardenrijkdom,
konden de Turksche regeering, bij haar gebrek aan
paarden, ook wel helpen, als men hen de paarden maar contant
betaalde, zooals men dat in Rusland doet
De Bedouin zou zeker gaarne zijn overschot aan paarden
verkoopen, maar slechts tegen contant geld, vooral tegen zilvergeld,
dat hem zwaarder in de hand is, en dat hij meer vertrouwt,
dan goudgeld,
Met paarden-requisities, zonder contante betaling, zou de
Regeering bij de Bedouinen siecht weg komen. Zeker zouden in
zoo'n geval zelfs de, met \-oorliefde onder elkander vechtende
stammen, zieh solidair verklaren, en de Reg^eering een nieuwe
mocilijkheid berokkcnen.
De ondervinding uit de oorlogeii met deze zwervende
volken in de laatste jaren opgedaan, waarbij men niet eens
8000 Nomaden meester kon worden, heeft het der Turksche
Regeering ter dege getoond, dat het niet raadzaam is het met
de aanzienlijic talrijkere Bedouinen aan te leggen.
Maar ook zonder direct i'an de Bedouinen te koopen,
kan de Turksche regeering haar gebrek aan militaire paarden
bestrijdcn. Zij behoeil daartoe slechts de jaarlijks, voor de behoefte
\an het Eg^-ptische leger cn de Gendarmerie, evenals de door