V. 5. iv led rpira tav v'7Cofj,n\fi<tTm ) Hinc , & ex Col. XXX1F v. z z didiceramus alios
très fa Item a. Philodemo feriptos fuifle libros , quos inferipferat vTCppivn/zara , fed num ea
ad rem quoque Muficam pertinerent, an ad quidvis aliud expifeari non licuerat, donee ununi
& alterum evolutum eft voluraen cum titulo vcroyjqptarav reepi pylogixtis . Cum enim iam
pridem evoluta adhuc eflent bina, quibus titulus adferiptus erac abfolute crept pyropixys, co-
gnovimus Noftrum confuevifle de eodem argumento , quod fufe tra&aflet, etiam ra vvo.
fivYift&TeL Commentant adornare. In huiufmodi autem Commentants (ut in Diatriba ifagogica
praecedenti Volumine fufe difleryimus) nihil aliud, quam generales quaedam, & quali prae-
liminares quaeftiones eum pertra&afle, indicio nobis fünf citata duo volumina v^o/zv^ucLTai
jjjfi pyropixys ;, in iis enim totus eft, ut inquirat, an Sophiftica dicenda fit ars Rhetorical quae
fane quaeftio npnnifi longe tradVationem de Rhetorica refpicit . Eodem igitur pa6to argui-
mus praeter plures libros brept ptmixtjs, etiam tcl v'7to(zvv\fzara crépi /zscrixys, Commentaria de
Mufica feriptitafle , in quibus eas agitaflet quaeftiones , quae veluti praeliminares , & cardinales
forent, & quas probe refolutas oporteret ad libros De Muße a adferre: qualis nem-
pe ifta eft quaeftio, quam heic indigitat in tertio Hypomnematum pertra&afle, ft. e. an Mu-
ficae ftudium ad virtutes comparandas viam fternat ? Qualis eft & alia , quam in fecundo
ecrum libroru.m agitafle feribit Col.XXXIFi cur ab Athenieqflbus, reliquifque Graecis ma*
ximo in honore habita fuerit Mufica ?
V . 11. enav u^oA^iv ) Poft haec verba in auroypatya eft adfcrlpta , imo vero per vim
intrufa iterum vox eviav. Patet enim principio cr%i%ov defiifle in eit & fubfequens a fyllaba
NAI incepifle , ut legendum foret eivai ; mox vero illud primum I ad effingendum N eft
adcommodatum, additis in fine binis elementis £ÏN, & fuperferipto I , in principio autem fe-
quentis verfus adpidta funt EI, ut legi poflit eviav eivat. Sed quid monftri eft, evm î>7roÀJj»]/iy
tvm etvcu ? Repetiturp illud zy\m nihîli profedto eft . Atqui non librarii abalienatione, fed
ipllus ftudio iljuc jnrepfifle patet. Quaenam igitur errandi origo? Ego quidem totam hanc
rttptoxw non ab avroypaQa fuifle deferiptam , fed ab audtore ipfo difilatam reor . Cum
enim ille primum didlaflet eviav vroXy^iv eiyai , denuo , uti fit, eadem verba inculcans,
vroXy-^iv mm eivai inverfo aliquantulum ordine , utpote qui ex tempore diéhret, promût,
Tum vero fatis imperitus, qui didlata fedula aure, fed furda mente exciperet , ftatim re-
finxit uTroAjj'vJ/iy may emi , reli6î:o tarnen antecedenti evm . Qui autem fuerint ifti.ewoj,
ignoramus ; fed procul dubio in hörum numéro erant Platonici , ex eo quod Platonis au-
ftoritate abutebantur, ut e fequentibus conligitur .
V.I3- 14. axotjs ctAoy« fiortf xiy^rixas (payees ) Rurfus adp.ellat auditum aAoyov, inrationalem,
non fecus ac Col. I I v.. 18 aXoyov ecray^oyaiv ; quid yero hoc fibi velit, iam ad Coll
v. 3 6 obfervavimus . Sonos autem nonnifi inrationalem auditùm excitare pofle pro com-
pertQ habet, poftea quam to to Cap. F h. e. a C o l.F I I ad X id probare contendit adverfus
eos , qui animos excitandi vim illis tribuebant ,
V. 16. iy . OeapyTixyv rav AuaiTtXw tccli ctAucrtreAiay x. r. A. ) Ut ifta percipias, prae o-
culis Epicuri doétrinam de Iuftitia habere necefle eft . Epicurus igitur ev reus xvptcus So-
%cu$ in Ratis Sententiis, quas habemus relatas a Laërtio in eius Fit a fie iuftitiam definit:
to ry\s <pu<reas Jutcuov ecrri cruptßoXov % avpiCpepoyros ets T9 fzy ßXaßeiv ctAAiiAs^ , piySe ßMm
ß&o-Qcti : naturalis iuftitia eft tejjeta utilitatis , ut homines ad imicem neque laedant , neque lae-
dantur : ■ & paullo infra : gx, y\v ri xccô* éauro iïixcuoo-wn , aAA* ev rcu$ peer’ äAAjjA»y eu-
cTpo<Q'CLi$, jcclÔ’ ortviKixaç Sy\ 'Tore yv rotfüs, crvyQ)jxn rts uvrep ru fty ßXaßeiy, fxy\h ßhcctfredcu:
Iuftitia nihil per fe er at, fed fuit in mutuïs focietatibus, quoqmmque ea loco exftfterent, paUutn
aliquod de non inferendo, adeipiendove nocumento initum : & mox : to fiev e'Xijj.a.prvpufievov on <rvpm
-tpepei ev rais "xpuais rqs repos a\\yjXas xoivavias rooy vopuo-Qevrm eivai Sixaiav , ryv ru Sizccm
cpupiy e)(i\ : quod omnium teftimonio comprobatur utile ejje ad mutuos ufus, in facietote earum return
, quae iuftae reput antur , iuftL naturam illud hqbet î.denique : pQa de .xamy yevopoem rm
rteayixarw ovxen <rvpt<pepei ra aura dixaia xeipieva, evyavÿa farrore pcev w dixaia, ore o-ur-
eCptpev eis rvy vrpos aX\y\Xss xoivmiav ray av/zrroXirevofzevcov, varepov de ux v\v en dixaia , oft
f/f] o-uve<Pepiv : ubi noms adeidentibus , non amplius iuverint, quae uti iufta conftituta erant , ea
olin quidem erant iufta, donee ut ilia fuere ad mutuam concivium focietatem, deinde vero iufta am-
plius non funt, cum utilia efte defierint. Ex quibus omnibus fatis conlighur fecundum Epieu-
rum nihil aliud iuftitiam efle, quam quod Philodemus tradic, h. e. : diafccriv tÿ[s 'l'VXW
y rm xvcnreXm, xai aXucrfleXav repos T'as aXXyXois trvptreoXiruas : fpecuïativam animi difpo-
fjtionem ad inveftiganda ea, quae utilia, quaeve inutilia fuit ad mutuas concivium focietates. Di-
cit autem Qtapynxvy, fpecuïativam , quia cognita utilitate omnes ad eam rapimur. ,Quare Her-
piarchus Epicuri difcipulus apud Porphyrium lib. 1 De Abftinentia prae ceteris, quae fufe in
Lanc fententiam difputat, ait : (ppovyo-ei > ou PaM ^/zatos xai duyafevnxy dovXtvaei
\rav o%Ao)v di>\veyxav 01 ra roiaura rois rroXXoïs eiayyov/zevoi , xai rss fzev eis etfiXoyio-pov
|T1( xalacrr^avres aXoyas avra rrporeçov air^ayopieyas, xai rroXXaxis emXavôavopcevySt
Ires Se Ta puyiQei rav erempuav xararcXvfeyayres 1 mentis prudentia , non corporis robot e, aut
imperiofo obfequio multüudini praecelluere, qui huiufmodi populis fuaferunt ; partim enim inâucentes,
confierarent, quam utilia forent, cum prius non adtenderent, & faepe eos lateret, partim ve-
L ipfa poenarum magnitudine percellentes . Epicurus igitur iuftitiae originem ex utilitate qui-
mem repetebat , eiufque modulo metiebatur ; at non ex priva ta , fed e publica totius fo-
[cietatis . Immerito igitur invidiam Epicuro creare conatus eft Tullius lib. De finibus , &
\jDe Legibus, quafi docuerit ille iuftum virum elfe, qui Tuaemet ucilitati unice ftudeat. De
[quo vide, fi lubet, Petrum Gafîendum ifta fufius traélantem in fuis Anhnadv. in lib. X
[laërt. part. I I I de Ethica Epicuri .
V.18. 19. av/zrtoXiieias ) Non aliam fane vocem ex illis Toi%eioi$ , quae librarius dor-
Iroitans adpinxit, & mox partim expungenda iuflit, eruere licet. Haec autem, etfi a Le-
Licis abfit, a avptn’oXiryis & av/zrroXireva prono alveo fluit 5 ita ut dé eius yyy\<riory]ri nul-
[las dubitem, cum nuper viderimus fecundum Epicurum tamdiu iuftum aliquid efle, on rwe-
j (j)q>ai eis Try repos aXXi\Xa$ xoivaviav rav 2TMriOAITETOM£NQ,N, donee conferret ad mu-
\tuam concivium communionem . _
V. 11. 22. di av oiaQaptev vveoypaePuv Qeapypiarav ) Ifta apertiflime nos docent Philode-
fecundum fuae fe6lae placita iuftitiam definivifle , & ad fuos difcipulos in eadem fe-
|fta inftruendos huiufmodi diélata adornafle, ut iam pridem ad Col.Il v. 6 animadvertimus.
V.28. 29. avaXoyav (pqcriv ra fiarixa r 0 dtxaiov ) Hune Platonis locum , quem adverfarn
adlegabant, quemque nihil e re fua facere excipit Philodemus, in extantibus eius libris ex-
[pifeari non licuit. Ceterum alibi etiam Divinus ille Philofophus fie loquitur, ut videri pomt
1 eum multam in Mufico requirere virtutum feientiam, non vero ad illas parandas Muficam
Iconducere adfirmet; quae ipfa eft Philodemi exceptio. Sic I I I De Rep.: ap sv 0 Xtya repos
Ifleay ovrccs* tsdi pwrixoi reponpov etrofieQa, a n ovs (p&fLiv v)[mv reaidtvnov tivai ras <pvXaxas, Tpiv av
■ Ta TJ)s o-atppoffvvqs zidtj , xai avdpaas , xai eXivêeptolylos, xai fieyaXorepzrtzias ^ xai ocra rarav
la«îeACj>ct, ococ.1 rarav av iyavna reavraya reipiQipoptv#' yvap\fapizv, xai evovla ev ois zvztiv t cLicroa-
IwjtieOet, xai avia, xai axovas avrav. xai ptyrt ev crpixpois, p.y\n ev fztyaXoïs anpiaÇapzvyaXXa j T)j5 c l v t v i s oiopiiQa Tzyyy\s uvai, xai puXzrys •’ f i e igitur per Deos cio : nunquarn Mufiei erimus nos,
Ineque illi Civitatis euftodes , quos aiebam nobis ejfe inftituendôs , nifi prius temperantiae Jpecies ,
vtf fortitudinis, liber alïtatis, magnanimitatis, é? quotquot funt ifiis german a, o quotquot
\ ipfis omnino adverfa funt, cognofcamus, & fentiamus, ubi fint ipfae, earum imagines. eajque
bisque in parvis , neque in magnis adfpernemur , fed ad ipfam artem & ftudium pert mere pute-
At reponerent Adveifarii Platonem paullo ante in eodem libro docuifîe , Muficam 111
linternos animi receflus permeantem cpeptiv eu<rxntzo<rivnv , xai ■ zuaxvpiova reomv tav n s op as
IffcLK}}, àecorem inducer e , S honeftum redder e , quicumque in ea fuerit relie inftitutus . Eua%n-
jftoaiwi enim Platoni eadem eft , ac eu^ôeia, morum honeftas. Eius verba iam recitavimus ac Ca.
P * 4 pflg. 3. Et quidem Ptolemaeus , qui in Harmonicorum lib .I l l integris Capitibus V , V ,
yÙ hanc ipfam pertra6lat quaeftionem quomodo ad virtutes comparandas Mufica conférât m-
[ter alia haeç habet cap. F : on xai rav <p§oyyav ro /.av iufizXts , Apertj rts eriv avrav
ixiLiXes , xaxia * xai ava<rpe4,Avn , rav Xvyav y tizv apery , epcpiiXiia n s eç*iv a
I y xaxia : quia & fonorum concinnitas eft quaedam eorum virtus ; S inconcinmtas
p/fjHM : ita converfim animamm virtus eft earum quaedam inconcinnitas ; & vit him inconcinni-
■ . Percurrit deinde fingulas virtutes , ut id oftendat > denique fubdit : xai oXas y xpa-
. T|<ni rt]s ^vxys SimÉécris ucra St1 (î»x,cuo(ruv>i crvfLtyavia ns eç*iv : ud fummain ea , quae ej
utaefiantiffima animae difpofitio , Iuftitia nimirum , confinantia quaedam eft .