S C H O L . J N C O L. XVII.
V. 4. opitXeiv) Prima vocis elementa , quae tabula exhibet, ea funt, ut nihil inde, ell-
cere commode queas ; fed ctvroypoLCPov fedulo infpicienti, adparent th O , & M veftigia>
reliqua fatis incerta ftmt . Nos autem nihil in tabula immutandum duximus , fed fervarc*
dum potius, quod imperi'to delineatoris oculo fe obieeerat; ut, noftra conie&ura propofita
cuivis poftea liberum foret aliquid melius argutari. Et quidem Homericum Menelai .convi-
vium If. ofii\ices oMv TrepctiyecrQcti rr\$ GCpos ctXXr\Xovs, mutuis conloquiis toturn fuiffe traduttum
obfervaL Athenaeus lih.1V cap. 2g. Converfari autem in conviviis veteres confuevifle , Rq.
manos praefertim fno aevo , teftis ell Plutarchus Convival. lib. I I quaeft. I , ubi cum di*
xiflet quaedam introdufta e]Je in coyviviq uniiis voluptatis gratia, fed ufu tiullo, ut acroamata.
fpeftacula 3 feurra aliquis, qualis • apud Calliam Philippus : tcl 1’ 67rtIWict yiyouv ySovrjs imuv,
Xf>ila'$ PV (TvvcLyopuvys , midp a.x,pocL/uct1cc , xcu deciputTa , xcti yeXcorotfoios r 1$ ev KctAAm
$iXi'7T'7ros ( fic enim lego pro ex- KctAAiov : quibus verbis ad Xenophontis convivium mani*
fefto adluditur: quod cum non animadvertiflet Xylander, abfeidit e verfione verba ilia t*
ex- KotAAis ^iXiTTiros , quae fibi fenfu vacua videbantur ) , turn fubdit infra: ourco Sy x-cu
TUV Xoycov Tits pttt 671*1 Xpu& rV TcL WptfWlCL WpiXcLpL@>cLVtHTlV 01 [XiTplOl, TBS Ifc etAAsj
le%o»Tctt dicopiciv 7Ti0aty>jy., xcti. r go xctipep fioXXov glvXb , xcti @><Lp(2>iT& 'n’ptTdHrciv e^ovTcts : fic
etiam modo fexmones qliquos ad afum conviviorum aptos adhibent tgcdiocris fortunae homines,
tnodo vero. alios continents fpeculctfionem probabilem , tempori magis , quam tibia , barbi-
turn idoneam fufeipiunt: <$c mox utriufque ferraonum generis adfert exempla . At huiufmodi
difputationes in conviviis ufque a Philodemi aevo ufitatas fuifle , antiquata Mufica , con-
ligimus ex hoc loco, & ex; iis, quae habet infra Col. ultima; iidem funt enim Plutarcho of
peTpioi, ac Philodemo iSicotcli: quod non adhuc fortafie animadverterunt interprets. Quin*
tilianus etiam Mufica ufos in conviviis veteres Romanos , non quidem fui aevi homines te*
ftatur lib. I cap. X : fed veterum quoque Romanorum epulis fides, ac tibias adbibere mods fui&,
V.7. cLJcpoctpicLTa eis Tot <rvpt,7Co(rici) Acroamata h. e. Poecarum, aliorumve fcriptoru,m red*
tationes cum Mufica, vel fine, in conviviis veterum fuifle ufurpata , Iocupletiflimus teftis
eft Plutarchus, qui in Convivalium V I I earn tra&at quaeftionem, quae numero eft oftava.'
tksi fj.a.XiTct xpqrzov cLx.poctpict.<ri 'Ti’ccpcc Su'tcvov quaenam potijjimum acroqmata cocnae Jint adbi-
benda ? ubi videre eft fuifle aliquando etiam Platonis dialogos a pueris memoriter recitata,
& apta gefticuiadone e-xhibita; praeterea in ufu maxime fuifle Comicorum, & praecipue Me*
nandri le&ionem , it a ut , ait , facrlius fine vino , quam fine Menandro perageretur convivium,
cos {aclXXov clv oivov x aP^ > V MeyctvSpn StcLx.ufitpvti<rcLi tov mrorov > denique inter acroamata re*
cenferi turn mimos. , turn nudam citharam , vel lyram , turn demum. oJa? citharae coniun*
ftas . AxpocLpLOL etiam alicubi dicitur ipfe cantor, ut obfervat Cafaubonus in Atben. lib. IV
cap. 28. Heic autem de nudis acroamatis verba fieri a Philo.derp.0 pronum eft . Is enim,
qui a Mufica nihil emolument! expe&abat, fermones acroamata apud privatos homines
utiliter inve6la efle diftitat, praeftrtim fi ab ipfis non intercideret Homerus , Hefiodus,
aliique egregii Portae , five canerentur , five non . Et quidem Homerum a conviviis non
abfuifle teftatur Athenaeus lib. X I V ; de Laurendi enim convivio habet:- sx, ctTreAjTrovro It
Tifiav tm avp,,7Coai(oy sSe pa^/aSoi * ipt yap rots Ofinpis 0 Aagwaios , as clXXos aSt tis:
»0» defuerunt conviviis nofiris Rhapfodi; Laurentius enim Homed verfibus tam impenfe, ut new
alius, oblectabatur .
V. 1$. ad 16. In qiiatuor hifee verfibus exferibendis, ut cum maxime dormitafle libra-
rium noftrum adparet. Ecquis enim non videt v. 13. pro rots legendum tovtois , v. 14*
pro le reponendum Ijj , & pro apemov fortafle dummy,. vu 16. pro ray ptelpay refingendum
TOy jtt6T/50y?
V. i f . XP^TcLl ^ oyitos aXX* ov piovaixovs ) Horum verborum fenfus videtur is efle
„ Mufica illorum conviviorum , in quibus acroamata , h. e. optima carmina recitarentur
„ quodammodo melior eft , utpote quae fibi adfeifeit Poetas , in quantum Poetae funt y
, non Mufici ” . Veteres enim Poetas eofdem fuifle, ac Muficos, notum eft, nofque fu-
perius demonftravimus .
V . 16. risayi roy pcerpoy uarayovlas ) Ex hi$ fane verbis manifefto conligimus Epicureos
a poefi, atque poetis non maxime abhorruifle, ut quidam funt opinad : quin imo non p^*
rum boni a principum poStarum Je6lione decerpi pofle fatebantur. Compone ifta cum illi3»
quae in Praefatione 5. X I I I difputavimus ♦
V.2p‘
V. z9 - 3 °* tfapuXycpQai ) Negat id diferte Ariftides II. de Mufica:
art y*P aTCaira rsp-^is fMpL'7r%ov, öts ty\s pus<tiy.y\s aulyj reXos * aXX* v\ yuy ^vx^yaiyia Kara
T0 3êj3>ix.o$ , (sxo'Ttos Si 0 ’TCpoxupiivos 7fpos apiTqv cotfiiXiia l . nee enim omnis deleïïatio eft
reprehendendq , nec Muficae eft finis : fed ilia quidem anitni obleftatio per adcidens j i t , fcopus
vero propojitus eft virtutis capeffcndae utilitas, Deinde fubdit: 07ap ttoAAbs T6 aXXss iXaSe,
Xcti Toy 6y T ois Kixipmos T8 Pca/z-ccia tfoXiTiKois ra xara ptsaixi]S pqSivra . 8 yap iyayi ay
(hctiuy ixiivq Ta ToiavTa npyja-Bai: quod turn multos alios latuit, turn in primis ilium , qui in
Ciceronis Romani Politicis contra Muficam quaedam dij]eruit ; non enim ego putem ab illo huiuf-
modi fuiffe ditta. Quo in loco Tullium Philodemi noftri, vel certe Epicureorum arguments
abufum, ut Muficam infe6laretur fub fi&i alicuius interloquutoris perfona, non eft quod
dubitemus , cum Epicureum noftrum toties idem dogma inculcantem audierimus : Muficam
mice aurium obleltationem, parere , np-^tv axoys ^oTi^ivat piovoy. Imo vero etiam alibi Ro-
manus Orator in eamdem fententiam aliquid eruólafie videtur , quafi ratum haberet a Mufica
obkftationem proprie expeftari, ait enim de Orat.. lib.Ill: Nam haec duo, Mufici qui erant
auondam, vdemque Poëtae machinati ad voluptatem funt, verfum cantum, ut & verborum numero
& vocum modo deleft at ione vincerent aurium fatietatem . Philodemi tarnen in Muficam
feripta ab Ariftide fuifle ignorata ex hoc ipfo adparet , ut iam monuimus in Praefatione
IXVII. x , .
V. 31. oias w Trjyx&vw iTtuntaGUs ) Sic enim lego pro irtitpaaus s quod m ms. vides
; & fortafle melius : xcti, oias Tuy^ctyeiy . Eodem ferme pacto Plutarchus adulatorem
Chamaeleonti fimilem dicit in libro He Adul. & Amic. diferimine : a><r7reg rcoy 0>jpicay oVct
TreCpuxorct r v XPooLV Tpirfio-Qai, rois yftoxiipivois apewao-t , xcti. x ® P : fic &
animaUa, quae color em mutandi facultate praedita , j'ubieftae materiae , ac locis adfiimlantur : &
paullo infra: 0 le xoAct^ anxycos % T8 ^ct/xctiAsoyTog: rCiGCoy^t: adulators idem prorfus adcidit,
quod chamaeleonti . . . ,
V. 39. 40. ifpos (piAictv oixeiQs Tr'potrCj/Èpéo'öai) Frae Fclicjuis etiam hoc Mulicae tnbuebant
veteres, ut amicitias conciliate valeret: itaque Ariftides de ea praedicat lib. I/:
[ yrJ«Tx.siv is cJjiAj«.- g)cct9“os a ora , xcti xoiv« vrpos etAAitA tss erwctyucni : gratiam ( Muficae ) ha.
leniam, utpote quae amicitiam cuique fecum, communiterque cum aliis canciliet .
V. 41. xetv cvAi]<noy tüutou x. t . A. ) Sic legi pofle contexcus fuadet . Stoicus enim cum
fatis fe probafie duceret ad amorem inflammandam Muficam conferre, mox vero ex amoris
cam amicitia adfinitate, quam fubponebat, ad amicitiam quoque couciliandam Muftcam valere
conc'.udebat. Philodemus contra cum hi!um ad amorem conferre negaflet, ne ad amicitiam
quidem conciliandam quidquam valere contendit, etiamli daretur ifta amoris amicitiae-
que adfinitas: deinde banc etiam diferte negat . At vero huiufmodi ihter amorem ami-
citiamque adfinitas non Stoici modo , fed alii quoque veteres. philofophi agnofeebant . Sic
apud Plutarchum in Amatorio Protogenes ait; epa>s yetp »ucfdas, xcti yeas aej><t/itns eis
ctpemy <5ia tpiAias reAeuTa.: amor enim, ubi generofam adolefcentis adtigit indolem, m mrtutem
per amicitiam definit; & paid o poft : epas ■ yfpoajiixiay <)>tAias awnAa^ay sx eBeAei crapapteyeiy,
nSt flegasreueiy e<$>’ dpac to Auoroy, xai axpta^oy, ei xaporoy t)0ss oixeioy eis CjliAiay xcti aperviv sx
aoroJilamy: amor expeSlatione amicitiae amij/a non vult permanere , neque calere format gratia
id, quod moleftum fimul, & pulcbrum fit , nifi fru&um confuetudinis proprium ad amicitiam,
virtutem transferat . Et rurfus infra : tis avaoxolT° T» f»v Aippoiilny XtnSopnnm, as epari
-xpooVem xai oragsaa xaAuei CjliAiay yereaSai; ecquis ferat eos , qui Fensrem maleibcits mcej-
funt, quafi amori adiunSia probibeat , quo minus amicitia Jit ? Et mox : woieiy Tiya doxei Ceaiy
ey apx», xai Tapagiy o' epa s , «iTa ^poyai xarariptas xai xaöaipeöeis T»|y ^aiovatny JiaOeaiy
orapeayey: principio ejferve[centiam quamdam, I f conturbationem Amor efijïcere videtur, pau opoj
fubfiiens, ( f repurgatus JlabiliJfimam adfeStionem gignit . Atque hinc difeimus quomodo expli-
canda fint ilia eiufdem Plutarchi verba , quae a Stobaeo recitantur fermone L X 1I ; of9»s
[ M W 6p#5 to uev apvotteyoy eori0uftiay eiyai • to S’ u'orepgaAAoy ptaviay • to. de adi-rpoipoy,
I <J>iAiay, h. e. reSle aliquibus vifus efi amor initio effe cupiditatem; in excejfu furorem;m oppqfito
autem ftatu , ( id efi in ejus remijjione ) amicitiam . Male ergo poftrema haec verba Stobaei
interpres reddit: & fimilem ei efje amicitiam.