S C H O L . I N C O. L . I IL
V . I. ^u^Ojiievaij, k n acrayavcwcWcw ) Quomodo haec connefti cum antecedentibus pof-
fint, vide Commentarium , ubi, quae fupplenda viderentur, adfcripfimus * Huiufmodi enim
participia ad 'pvxa.s referri debere verofimillimum eft.
V. io. 'TCAgAStSaxnv') Verbum 'TCApAStScopii hoc fenfu adcipi poffe, quo a nobis eft expli-
catum, prae reliquis manifeftum facie Ariftides Quintil. lib. I pag. y apud Meibomium, ubi
‘jroieiaQa.i TCAgASoGiv ufurpat pro traft are , üvepraecepta tr adere .
V. 12. etAoyov) Videtur quidem heic etiam ctAoyov interpretandiim, ut in antecedent! CoL
v. 18. oL\oy(§p vtcaxqvigis. Etenim fi auditio eft inrationalis , utique melos etiam , in quantum
eft auditio , inrationale erit : quodque inrationale eft , animura rationalem percellere
non poffe , ait Nofter . Nihilominus fi quis interpretäri amet verbis expers , non abnui-
nius. Quid enim proprie fit AXoybv fj.tA@* a Platone difcimus,qui in I I I De Rep. habet:
to pjtA©* ex Tpieov t<ri avvxtifitvov, Aoy« n , xcu oppiona?, xcti pvQjuts , h. e. melos tribus con-
ß a t , fermone, harmonia, iß rhythmo. Si igitur Aoyov auferas, vel feorfim ab eo melos con-
fideres, AXoyoy fiet. Id quod ab Ariftotele Probl. fe ft.X lX , quaeft. io dicitur: <J>a>yjf, n Avtu
Xoye clSoy]@», oiov rtpi] u^ovrav i vox eius, qui canendo verba non pronunciat -3 qualis efi eonim ,
qui cicadarum more ßrepunt (v id e , quae de voce rtptri^ttv adnotabiraus ad Co/.IV , v. 28);
a Plutarcho autem ugA@s), ideft nudus concentus adpellatur. Libro enim Conviv.FII,
quaeß. 8. Philippum fic differentem inducit, fibi videri er\ cu AvXe crole xa9' avtov , sle Au-
po.? jUeA©» x aPl$ Xöye , xai aSv\s €*7rt]ep*4^cti to ovpiTrocnov, riZwte, lytae cantum per
fe fine fermone, ß? tarmine deleft at uifi ire convi'vium : mox poft pauca interiefta concludit:
<£v tntviTAi ( -Nl/ctAle/üS x.ctt ctuAa ) pitla, Xoye , xai qSqs trwvcL xai regTratfct roy tv
Dfiiy Aoyov, tiGAyapav, oioftmi xai MApauAv exeiyov Wo tö Gea xoXag9vivai , 0T1 <pop£ct(qfc , x-ett
twAois ftfiropLio-cLS ecuflov tloApuiat -vJ/iAoj jU-gAet JicL.yavifycrQcu Ttpos aSy\v xai niQctpccv: quando autem
( pfalterii, vel tybiae vox ) ßmul cum fermone , atque carmine coniunfta nos compellat, ut
convivi9 interfit, iß obleftet fermocinandi vim , quae in nobis eß\ libenter excipiamus ; reputare
enim debemus Mar [yam ilium a Deo punitum ej]e, eo quod capißro , iß tibiis fibimet os prae-
cludens aafus eft nudo cantu ( h. e. a\oyq> , fine fermone ) decertdre adverfus catmen citbarae
coniunftufti. Tta contra apud Ariftidem lib. I I pag. 67 dicitur poefis |k |||, eadem , quam
dixerat pag. 63 , Bmöceij Sia ||^%öy tefym , uti nudis verbis fine Mufica. Atque hinc apud
Athenaeum lib.X IV invenies diftum •vp*Ao3ci0ctpi9->jy, qui citbaram fine cantu pulfat. Qüare etiam
infra Gol. XXIX verfu penult, legendum ducimus /xeA>j 4 ‘Aot eodem plane fenfu . Hane autem
t a äAoya> explicationem minus Epicuream idcirco heic adlignari poffe cenfemus , quia in
fequentibus Nofter Poefi facultatem commovendi animum non denegat, & Col.XV Muficam,
ait, confolari non poffe eos, qui infortunia in amore paffi effent , eo quod ifliufmodi mimus
fit folius ofationis , Aoya yctp [xom ,ro toh/Iov . Ubi etiamfi roy A oyov explicare velis ratio-
nein; utique ratio ad aliquem confoiandum nonnifi verbo apetitur . Et Cdl. IX monftrofam
iudicat adverfarii fui opinionem, qui Muficam feripferat xivyhxyv eivcci piaWov ms Aoyirnuis
kicivoicLs, commoventem magis ejfe9quam rationabilem fententiam ♦ Tq> \oyq> igitur animum com-
moveri poffe non inficiatur.
V. 14. tytipu non ayti) Refpicit heic Muficam , quam dicebant Jictrüh'hwv , cui animos
excitandi vim tribuebant; ficuti in fequentibus jutnjv, medium, quae quietem induceret , &
cvrot^liKnv 3 quae violenter commoveret, fpe&at. Varias autem variis excitandis effeftibus
Muficas rationes to, , mores, antiqui dicebant. De quibus audire praeftat Ariftidem lib.I:
Aiec<ptp8<n «5V ctAAjiAay cu pctWontoicu vjGfei * cos (pa.fj.tv Tqv fJtv avra.A%K.nv , <5V ns ira-Ov] Adtt^ä
auyöfitv * T)jy St Sia.ra./f}rA.Mv, Si vis 'tov QvfLov tfy.ytigopt.tv ‘ tv\v St pi.t<TY\v, Si vis eis.vigifiiüv tvjv
'7ttpia.yofj.tv. H0>j St ra.ula, txaMtlo , t7ttiSvj r7ttpi 'ra, rv\s xctlarnpalcc Sia. rtslcov
'irgeolov iQecogtilo r t , tlou SiogQa%: dijfetunt autem inter fe melopoeiae More, ut cum' dicimus aliant
ejfe Syftalticen, per quam trifies: animi adfeftus movemus; aliam Diaßalticen, per quam animum ex-
citamus; aliam Mediarn, per quam ad quietem animum perducimus. Hi autem Mores vocqntur, quo-
niam animi conßitutiones per hos primum confiderabantur, & corrigebantur . Negat ergo Nofter
nudam Muficam verbis feiun61:am, cum brutum quoddam fit , ea poliere facultate, quam ipfi
vulgo tribuebant veteres , fcilicet ut vi fua animos percellere ., & proinde vel ab inertia
excitare, vel eorum impetus compefcere,& varias in eis adfe&iones creare valeret. Contra
Plato De Rep. lib.III: x.upidla.% tv fXöcnxy rgotyq, or 1 fiaXirci x.ecla.So'tleu tis to ty\os tvis ^ v^ s
0 Ti pvQfj.0; , Kcu kpftwiot,, hsu tppofjtytf&l& a.iCTwci eLVTvjs (ptpoyra. TJjy offuy^jy, jccu rTCoiti
iuo"Xy[m
mvö-XW^*' >êctÿ ris àpQâs fpdriy* « ^ fin i Tsiwnov, quae fie latine vertenda remur: maximi
I momenti eft in Mufica educari: intimos enim animi receffus permeant rbythmus & harmonia; &?
I validißme eum adficiunt , quippe decorem inducunt , boneftumque reddunt , quicumque recte in ea
I fuerit inßitutus ; fin minus , contra . E quibus verbis manifeftum eft totam hanc vim nudae
I Muficae , ideft ctAoya> tribuere Platonem , qtiandoquidem ait id evenire, cum gvQfi®*, x.cu
I kpfjovia. kiCTtTa.! clvtvis , rbythmus , & harmonia animum tangunt : igitur etiam demto Aoycù,
jqui lim ul cum pvQfj.a> xcu kpfiovict melos conftituit ( uti loco in praecedenti adnotatione' ci-
[ tato),ea tarnen reliqoa efficaciflime in animum influunt, quibus praecipue Plato vira pu/j,y\-
I Trj.viv tribuit, quam Philodemus negat ( vide adnot. feq. ) * & vix, aut ne vix quidem ora-
i tioni concedit. Ait enim eodem libro : apwepov St ti pi.tp%* tv •tcoW co Aoyco t v\s fiifMiateos ,
I n tsStv Myco 5 exigua vero pars imitationis in multa oratione erit , an potius nullam effe di cam ?
f V. 24. fj.ifj.viliv.ov. . . ovtipafjTöGiv) Inter fomniantes recenfere Ariftotelem, & Platonem non
I veretur ; fiquidem alter id aperte fubponit, cum Problem. Je ft. X IX 9 quaeß. 29 quaerit: Siet,
? Tl öl pvêftot f V.CU TO. fJi\V\ <J)G>VVI 3(70. VfOtGlV tOlVCtV * 01 St XW01 8 » ^AA,* sSt TO. XPûûtJLoLr<*'9
I xdi a.1 oofjcu; cur rhythmi, melodiae, quae voces fum , moribus fimiles fefe exhibent, fapor'es
\vero ; aut colores , aut odor es non ita? Alter vero diferte vim pufj.v\Tiv.v\v Muficae tribuit, at-
* que in fpecie tm kppiovict, concentui, vim imitandi varias hqminum aéèiones concedit . Sic
pap. p lib. I I I De Republ. cum loquitur de ea harmoniae fpecie , quam '7coMfj.iv.viv, vel evo-
I -jrAiov adpellabant, vi tv Tt gcoM/jiv.^ '7Cffitfyi ovT^Sp a.vSgtis , x.a.i tcolg-a Ciccicp tpyccaia. TcptTCov-
I ay fJtjuyjo’cuTo <p9oyyns Tt xcu •7Cfo<ra)Sia.s , xai a.'TColOXovi®^ » V W Tpa.vfta.Tct , xett 9ccvcl]bç
lftyT@-, h. e. quae eius., qui in bellico confliftu , &? in omni violenta aftione viriliter fe gerit ,
I voces atque verborum conformationem pro dignitate imitetur , nec non cut res male cedit , aut in
I vulnera, mortemque ipfam cadit . Mox vero ait pvßptss effe ßia fjifj.vifia.Ta,, vitae imitationes ;
i quare videndum inculcat, Tivts pv9ftm ctvtAtvdtpicts > xcti vßptcos , v\ fiavias , xcu äAAvis xclxicls
l 'iïpi'TCsacu ßotcrtis , xcu t ivcts t ois tvctvhois M'TCTtov pvQftois , quinam pedum motus claufularumque
Xràtiones fint prûpriae atque accommodatae inlibtralitati, contumeliae , fur or i , & aliis vitiofis ad-
Ifeftibus , quive moduli contrariis congruant. De huiufee imitandi vi, qua Mufica poliere puta-
[batur, copiofe etiam differit Ariftides lib. I I De Mufica apud Meibomium pag. 6 3 . & ftq> i
rubi refpondet illis , qui ambigebant, an omnis modulatio movere animos poffet. Cum enim
[ ftatuiffet '7Cpco]}\v npuy jua.9tjgiv St* o/joiqtvitcùv yivt<r9a.i tv tous euo-ßw^o-tv , h. e. primam doftri-.
\ nam per fimilitudinem nobis gigni in fenfibus, cumque id probaffet exempîo pi£lurae, & figli-
! nae, turn fubdit : pujcnxvi St tfeos &x avtiMv , & Sia. puas cucrdvjo-tcos , Sut 'tcMiovcov St TCoiQpipq
j Tîjy fj\fj.v\Giv •; Mufica vero quomodo non percellet, quae non per unum fenfum, fed per plures infti-
! tuit imitationeml Muficam autem heic intelligit non unam melodiam , fed cujus partes fun6
l oratio, & aftio , & proinde fait at io -, & hfirioniett . Quare concludit: Mbgixvi St tvctgytqfidct
l'7Ct\9ti • TOIBTOIS yap 'TCOMTcU TW pUftrWlV , OIS XCU TOLS TCpafytS AUTOS tTC A\*l9tlA$ ATCOTlMi-
! e9ai o’v/j.ß&ivti : Mufica efficaciffime perfuadet ; talibus enim rebus imitationem inftituit, quibus &
lattiones ipfas révéra perfici contingit . Inde tarnen ne colligas Ariftidem a Platone diffentire,
I eo quod vim pufiyjTixyv, quam Plato nudae harmoniae, & rhythmo tribuit, hic Muficae la-
[ tius fumtae,cuius partes fint non modo oratio, fed etiam faltatio, adfignet. Quam enim vim
; Muficae ita fumptae concedit, propterea quod plures fimul fenfus adficiaü, non denegat foli
I harmoniae, quin imo ipfius proprie effe per diverfa fyftemata animam adficere, variofque
[adfeftus in ea excitare, edifferit pag.^Sv quare ait: vj xa9’ bptoioTv\TA txA<rvi ^poo-ytfMV
CtgfJQVtctV , V\ XATA tVAVTlOTVlTA T0 Tt (pAVMv , XAl VTCOlXUCflOV V\9@* tXXAXv^tlS , XAl ‘ lAGVf , XAl
ßtXTiov tv9viatis, XAi 7Cti9a> Tcoiviatis * ti fj.tv Aytvtç , xai oxAvipov Wetîj , StA pttao%aycov tiç.
fTeyayrioy* u S ûtç*e<oy , xai XP^ov» St o.ftoioTv\Tos ctu^oy ts Gvfifttrgov, &c., quae ita Meibomius:
laut per fimilitudinem cuique animae harmoniam adplicans, aut per contrariet at em pravum iß igna-
Jmm morem deteges, & fdnahis, ac meliorem immittes, iß perfuafione duces; fi quidem ignobilis,
[ ö durus adfit, interveniente medio ducens in conirarium ; fin urbanus ac fuavis, per fimilitudinem
lawfturus in conftitutionem moderatam . Qttae omnia quam fimilia fint iis, quae fieri poffe per
Muficam Philodemus negat, quifque videt. Denique poft multa Ariftides concludit : on
[yap Si' optoi o%t& ol <p0oyyoi, xai cvvtx*f$ fttXcdSiAs tcXattbgi t t ex ov vj 9@* tv re 'tcaigi ,
7 0[ç. ^ tfpoßtßtixoat, xai tvSoftvxnv tfyyeGiv, tSvjXev xai ol 'TCtpt Aa/j-cova: fonos enim per
ytmtlitudinem, iß adfiduam melodiam non exiftentes mores fingere cum in pweris, turn in proveftio-
friàus, atque penitus latentes educere, Damon quoque manifeftum reddidit. Damonem autem intel-
|hgit Muficum, qui non modo feriptis, fed fafto id docuitj de eo enim narrant praecepiffe
tibicinae, quae adolefcentibus quibufdam temulencis, & perverfe agentibus Phrygium canebat,
ü