S C H O L , I N C O L . X V I.
V.$. 7, ffujutfoTiwv) Huiufce virtutis arupttfoTixyis, convivalis, cuius non alibi, quod fciam,
occurrit mentio, quemadmodum & tpanxfis, amatoriae, inventio Stoicis procul dubio debe.
batur, praefertim Chryfippeis. Chryfippus enim telle Plutarcho de Virt. Mofali audlor fue.
rat virtutes innumeras fecundum varias qualitates, quas refpicerent, elfe conftituendas: en
Chaéronenfis verba : xpuo-iTrirog St octree to 'Toiov aptTriv iSiol ttoiotijt» ovvKTTaoüai yoy, iy»v, eA*.
0g? eauTov, xcltx toi UhATccya, crfxy\yos aptray s avyyùts, fsSt yycùpifxoy aytipaç * as yap rra.-
gct Toy avSptkoy cLvSpticLi, xcu Trapct Toy TTpetoy 'TpctoryTcL, xai Sixaioauvtjv Tapa Toy Sotcuov, ou*
Tas Tapa Toy ^oLpitvTct ^cLpityTOTVToL , 3ta» Trap«, Toy ecr0Aoy eaOAoTJjTct , xcu TTapa Toy pieyciy
fityaXoJyjTa, jtai Tapa Toy jcaAoy x-aAo rn ra , èrtpas Tt Toiaulas tTiSt^ioriftas, «ua/Travreo-ias,
iVTpaTtXias, xptTas Tidtjueyos TroAAay xai aroTay ovoptcLTM sStv Stop.tvy\y t f iT t T Alix,« <PiAo<ro-
<j>xcd.y : Chryfippus autem, fecundum varias qualitates peculiariter virtutem confiitui debere pu.
la t , imprudens ( «f efi apad Platonem ) magnum virtutum examen incognitum , afgwe infolens
congregavit. SiVwîi cm/» a forti fortitudinem, a manfueto manjuetudinem, a iufio iufiitiam , fie
a gratiofo gratiofitatem, a Z»o«o bonitudinem, a magno magnitudinem , a pulchro pulchritudinem,
aliafque id generis dexteritàtes, comitates, urbankates pro virtutibus confiituens , roahir fc? ab-
furdis nominibus minime indigentem pbilofophiam replevit. Quid mirum igitur, fi virtutem aww-
toriam, & convivalem etiam indüxerint?' Philûdemus vero huiufmodi virtutem convivalem fe
minime agnofeere iure difèitat .
V.6. fc.cu Tct vu/tTrotnct jcojyas) Üfitatiffimam in veterum cum (îrâecofilm, turn Rofflanorum
conviviis Muficam fuifle innumera docent feriptorum teftimonia ; quos inter Tullius l'ufc.l:
eji in origlnibus folitos ejje in epulis canere convivas ad tibicinem de clarotum hominum virtutibus.
Alia hue adferre fupervacaneum duco,praeter unum Dicaearchi locum, quem adlegat Ari-
ilophanis Scholiaftes k iV«£. a# 5. fc. 2. ut infequentibus facem praebeat: orre yap ctioj*
Te? ey Toi£ aupiToaiois toc TaXaias tivos TapaSocrtas xXma SaC^yÿ/s, îj /tugcnync XaQovTts aJu-
civ: canentes enim in conviviis ex antiqua traditions ramum lauri , vel myrti fer ente s canunt :
cetera videfis apud Bartolinum de Tibiis veterum cap. XIII. Hinc tibiae in conviviis ufita*
tae didlae funt Txpoiviai, quafi vint fociae. Carmina vero decantari foiita, praeter paeànes,
qui etiam in conviviis in Deorum honorero canebantur, aitoKia *di£la fuere, quafi obliqua :
de qua adpellatione fie diflerit Plutarchus Convival. lib. I qu. 1 : qJti ptty yct,p usas r<s.
y.cL\spMvcL cntoXicL xpotTJjpo? «y paaep irpoKeiptevov, xeti aTi^ctvcôv SicLvtfÀofiiyiov , 4s 0 ôzos eAetiQipw
9IJU.0LS e7rm0>jcnya a xaAoy Se, aSe €vpLTOT\xov} eitei toi xoli tcl o-jcoMcc (penny ts.ytyoç etapa.tw
eviveu 'TretfoiYiptevcev cnrctCPas, ctAA oti m’paTov ptey ySov cpSyjy ra 0ea x,ojytes cLtfcLvTes pucL <Pwy rfeu-
ecnCpsTes, SeuTtgoy Se etyefys ex.cto’Tcp fxvptnyys '7Vex.pa.SiSo/J.en\s, îjv çtcrctpoy oipcon , Sia, to ocSeiv lot
SeP&pievoy, ex-c&Asy * e-m raT« Augctj m’epKpepopceyyjs , 0 /^ey -TreTTct^êu/ieyo? eXccpifèoLve, x.ctt
àppLO^opcevos, Tcoy Se etpmacay TCpoaiefievay, «ncoAioy oevopuzo-Qq to p.y\ xoivov clvtov , pepSioy * ctÀ-
Aof J'e Cj)ct<7i Tîjy ptvpaixyv a xccÙe^yjs (SaSifeiv, aAAct jco.9 èkacrloy vfti xAiyyjy SicL<Ô>epeaQcu ‘ Toy yctp
'ffpeflov CLGCLVTCL lep 'TtpCùTcp % S SeVTtpoLS e£.7T0CrTeAAÉJy ° éjaiyOV Jê rca 'XpOùTCp T7\ S Tpt%s ) «I*
TÀ Toy Sedlepoy opcoias Tcp SevTepcà' xai to ‘TonciXov , xcu T^dXvxcLfj.'Tes, ù>s eoixe,
ffxoXioy a>yoptctaQa,i : cantat enim fortajjè aliquis Scolia dicia carmina cratere in medium pofito,
corollis difiributis, quas Deus libertatem donans nobis imponit : »û»wê pulchrum hoc , cowvivio
aptum? Quandoquidem feolia, aiunt, ko» ejfe cantilenae obfeurae genus, fed quia pritnum filèrent
paeanem Deo omnes una voce,, deinde vero finguli in gyrum accepta myrto , quam ex co
afaron adpellabant, canerent is , cui tradita ea foret. ga/a deinde circumeunte lyra en-
diti adeipiebat, & carmen concitine modulabatur, raffex reeufabant, fcolion fuit nominatum,
facile effet, neque commune carmen : alii vero myrtum fion in gyrüm or dine iviffe di-
cunt, fed a leïïo in leftum tranfmiffam ; ira ut, qui primus cecinifiet ,tranfmitteret primo in al-
lero decumbenti, atque hic tertii leffii primo ; eodemque pafito fecundî fecundis : itaque varia
haec & fluxuofa circuitio, ut videtur, Scoîion adpellata fuit . Eadera ferme habet Athenaeus
III cap. 15. Scolia igitur heic refpicit Noller ; quod unum erat reliquum carminum
genus , quae in meiica poëfi hominibus referri Proclus feribit ( ut adnotavimus in Col V
v. 15 pag. 28 ) ; fi Sillos excipias , de quibus nullus elfe poteft heic fermo , quia utpote
fatyrici, vel nunquam canebantur, vel certe Muficae laudi vertjsrc Stoicus non poterat, u£
mordacibus ôc conviciofis cacminibus inferviret.
Y .i9‘
I V 19* 20* xai TÆ ) Homerus quidem non uno in loco Muficam in conviliis
adhibitam cecinit ^fic Odyff. a v. 152.
MoA-dj t op^yaTvs Té * ta yctp t’ ayA^/tctTO. SeuTos l
Cantus & faltatio-, haec enim funt ornementa convbii.
Et OtWf- i *• *5: ,
i l s 01 fity dctiyvvTo................« . . ♦
Teptfofteyoi ’ /utTot St crC}>iy tpttX'TtTo 9eics
$op[Ai(a y ’ Soi ca St xvßicrTyTypt xclt cloths
MoA'ttjj? t^etp^ovTts tSwtuoy xc^ta fxtaaov .
Sic hi epulabantur......................
Se obtenantes : inter ipfos vevo canebat divinus cantor
Citbaram pulfans : duoque fait at or çs ex eis
Cant urn aufpicantes fait a bant in medio.
ftuos tarnen verfus eo inrepfifie Ariftarcfii licentia , qui ex llyad. $ , ubi fuus erat locus,
male tran ftulerat, difputat Athenaeus lib. I V cap. 28 ; ubi etiam con tend it huiufmodi oble-
clationes in conviviis minime Neftori & Menelao ab Homero adtribui, fed Procis & Phaea-
cibus ^ inter reliqua argumenta , illud etiam habet ; ou 7n0c/„yqy.. ctxpoa.^ict Traga T<p Meyé-
Ictü) Tuyyayèjy, ^>]Aoy tx th Si opuKiets oAoy To avpiTtoq-ioy nftpeuvtaQcLi ty,s t ^os clXXyXhs', mi-
Mnie credibile tffe apud Menelaum cantorem fuiffe hinc adparet, quod mutuis çonloquiis totum con-
mivium traduxerint. (Vide Cafaubonum jn h.l. ) Quae fi Epicureus Noiler animadvertiflet,
àliam procul dubio refponfionem comparalfet. Ipfe autem , cum huiufmodi tellimomis re-
fragari non audeat , fufficienter ex Homero evinci fatptur Muficam çonviviorum fociam
fuifle ; fed inde non aliud inferri polfe concedit , nifi quod in conviviis ufque requifita
iueric obleftatio , quod unum efle Muficae munus contendit. Cui EJpicureorum exception!
|rocul dubio adludit Plutarchus in De Mufica in fine , cum , recitato Homeri verfu ex
wdyff, cl , fubdit : xcli (jloi [xy^tis v'7CoXcLßtra> , oti rfpos Ttp-^/iy ptovov ")^py\uifxy\y cpy\Qy ftovaixtiv
fglpivipos Sia TovTCûv ; neu quis excipiat dumtaxat ad obleSlationem utilem ejfe Muficam , voluijfe
Womerum hifee verbis fignificare , Sed fublimiorem longe fenfum ex Homeri verbis expifea-
bantur Muficae ftudiofi , ut ibidem Plutarchus fubdit ! clXXcl yctp ßaüuTtpos e<m vovs ty-
mi'/.pv/Afitvos To\s ifftcri . . . . . . . ovvtßcLiyt yap waytaoai /tovcrixi]y , &s ixayy\y cuticrntcty,
•■ 2c'1 vcpcLuytiv Tyjy Tov oivov utfodtpfioy Suvcljuiv . xaQsLTttp ti'ou (pyjirt 0 yfttTtpos AgurTo^éyoç * ex-éi-
ya; yctp tXtytv «urayeo-0ai (tovGixyv Trap ocroy s fttv oivos (rtp&XXtiv r7tt(puxt Tcoy aSty clvtc*
Wfv,<T(tpLtvaiy ta Tt aoifjLctTa , xaj t as otavoias ' 4 Tt ftovcrijoj T\) Tttpi auTV]y T açei Té , xai
mopptrput tis % y tvavTtav xaraaTacriy ay 11 Tt , xai 7tpaüvti ’ tfapa TouTey ay Toy xai gov, as
lÉo/’SfytdaTi , Ty\ [xHcrixvi TöS aç^aiovs Cpyjcrf xty^pyidQai i fed enim altior latet in eius verbis fen-
mis . . . . . . ideo quippe his adhiberi receptum fuit , quod animum . difir aber e , 6? vim caloris
mni mitigare voler et. In quam fententiam etiam Ariftoxcnus nofier dixit , Muficam introduit am
in comas effe, quod ficut vinum nimio ipfo utentium & corpora, & animos labe fait at ; fic Mufi-
m fio ordine, & concinnitate in contrarium fiatum abducit, atque fedat. Ea igitur occafione Ho-
vicriks ait prifeos Mufica tamquam remedio ufos . In idem argumentum difputat etiam in Con-
vmlium lib. VII qaaeft. 7 8. Neque ab eo diferepac Athenaeus lib. XIV cap, 6 ; o0ey toixt
i-cti .Opojpos Sixty,pav Tvjv apyaiay tcoy EAÀrçvcov xaTXTcLcriv, Xtytiy *
■ $opiuiyyos 0’ , Tiv SxiTi Qéoi *7ro|vfo-av tra ig»)y.
xcli t 01$ tvcûÿôfttvois X Py‘a JW 0<T>15 TJic Ttxws' W S i , as toixt , tbto ympticrfimy TCpaToy
f iv i, 07CQ$ ItaoTos t m tis jutQyv xsLi TtXv çoùgiv opftyfttyçùy lAT gov Xa/tßayn T y,s vßptas, xat Trçj
Wwvpns tîjv fwaixvy , eiô’ oTi T^v au9aStiav 'iïpaüvti * m’tpiaipôfttyy] yap tjjv <TTuyyoT>|Ta m'ouï
npaoTYiTA, 5cai zXtv9tpiav : unde verifimile efi Homerum prifeum ilium Qraeciae fiatum &
inorem confirmant em dixiffei
Citharae, quam fociam epularum Dii fecerunt.
Itwiquam utilis etiam convivantibus ars Mufica fit. Fuit autem, ut probabile efi, veluti lege id
mffleitum, primum quidem, ut eorum, qui ad fatietatem temulentiam édifient, atque bibiffent,
Wçderetur petulantiae & infolentiae Mufica; t um quia impotentiam anirni temerariam non folum co-
■ Pff & mitigat , fed etiam difiuffa triftitia lenitatem adfert, liberalemque laetitiam . Sic etiam
Bpiftoteles Politic, lib. VIII c. 3, & Macrobius Saturnal. lib. VII c. 1.
■ V.22. avie<r0ai xai «7rcu£éiv) Relaxationis, & hilaritatis gratia Muficam in conviviis adhi-
Hptäm ne Xenophon quidem abnuit , liquidem in fuo Çonvivio fic habet : vrcti St xutois 11
^iiTpis /xty yjuXyjÇ'i, i St 7rais tK&apicrt, xai tSoxöv fiaX’ w AftipoTtpo 1 ixxvcos tv<f>paiytiv :
pofiquam