S C H O L . I N C O L. XXVII.
V. 1. xivv\Tixa tw tt&Oûjv ) Plura adhuc recitavimus veterum loca, e quibus manifefto erui-
tur, quod heic adferit Nofter, tribuifle illos omnimodam Muficis modis paffiones excitandi vim,
His adde Theophrafti verba apud Porphyrium Comment, in Ptolem. cap.3: pita (f>u<ns tij; pm.
aixy/s xtw<rtc tvs xaTa ctTroAucnv yiyvo(ieyy\ t w Sia tcl tTccGjj tw xaxw , y et pw ^yj
una Mufices natura eft animae motus ad diluenda mala, quae funt e paftionibus, vel ut non Jim.
V. 2. 3. yew tw dppcovioev, aAAct | | xai tw opyayw ) Quid fuerit in Mufica to ymsy
abunde adhuc vidimus , id fcilicet, quod Ariftides lib. I fie définit : yevo$ edit •reota TeTpa-
XopSa SiaipeaiSy yew <5*e fieXcpStas Tgio,, dppiovta, x ^ f i a , SicltovosI genus eft certa quaedam te-
trachordi divifio : funt vero tria modulations genera, harmonia, chroma, diatonum: quibus fane
generibus variam commovendorum animorum vim tribuebant. Heic vero genera barmoniarum,
Ê? infiniment or um commémorât, quibus ae^ue vim xiwtixviv fuifie adiudicatam Phiiodemus
ait, nec falfo. Sic enim Ariftides lib. I I : dppiovtw exapii xara Try otxetav <puaiy, xai pu9pio$
\xa<j*os ogyayat Tin ,7epoa(popos, xai nx av opiotas 81 ayotxetn xtvyaei : barmoniarum quaeque fecundum
propriam naturam, & quifque rhythmus inftrumento alicui eft adcommodatus, nec per aliud non it a
proprium aeque moverit . Cuius rei earn mqx rationem inter alias adfignat : Ty yap Sy 7?po~
Tepqt, tv\s s av^aaet , Si y\s cvya<$r\y •repos Tf/li •ree'reowTai % acepia, Tyv tw opyayw ava-
Xoyeiv vXvy Te, xai (pvcnv : quippe priori animae conftitutioni, per quam cum hoc corpore coniun-
Itionem fe cit, infiniment or um materies, & natura proportione refpondet. Non male igitur conclu-
debat Nofter veteres illos Muficae laudatores, cum mirabiles de illius vi praedicarent effe-
6lus, Mufices nomine non aliud, quam cantus, rhythmos, & xps/iaTa intellexifle.
V. <5. 7. vSe •7rt&pe<PcL'7CTovTGLi Tidy SicLvoyjfzcLTcdy ) Re quidem vera veteres "bAnaapyoi ne
mentionem quidem fententiarum , verborumque faciunt, cum Muficae vim in animis exci-
tandis praedicant . Videfis Ptolemaeum lib. I l l Cap. 7 , ubi demonftrare adgreditur. : 7ras aï
ts yip/jioapieyts (ieTa@>oXai eoixaai Tous veepiq-aTixais tcoy 4 'UX<MV f^Tot^oAats: quomodo concentus
mutationes adfimilantur animarum mutationibus pro diverfo rerum ftatu : ibi enim inter alia fic
loquitur, univerfam efficaciam Muficis modulis tribuens: Totyaproi xai Tais evepyeicus ctvlats
T*i$ fieXaSias o-vfj.7eacrXBO'lv nfiw avTixçvs aï -\J/u;£c£i, Try o-vyyeyeiav m'reep eTiyivcoaxscrai tw
TY[S iSias erv^aaeas Aoycoy, xai Twrea/aevai ti&T v.mjaaa\y otxeiois Tats tw fieXw iSioTpoTrtais :
quippe ip fis melodiae ejficaciis .adficiuntur animae nofirae, agnofeentes quafi cognat ionem quamdam
in fuae conftitutionis rationibus, motuumque xmpreffiones fufeipientes , qui fint ipfis cantuum pro-
priis adfedtionibus comparati.
V . 16. to Se SevTepov x. r. X. ) Una quidem eft veterum fere omnium Muficae feripto-
rum querela, Muficam a veteri fimplicitate, & maieftate novis adinventis defeivifte, quippe
innovandi ftudio permoti recendores prifeas cantilenas, quae ad animos virtutc informandos
mirabiles praedicabantur, immutaverint. Namque Deter es illi (ut ait Ariftides lib.II) cantilenis,
rhythmis faltationibus utebantur probatis, cum . . . . quofdam cantus lege conftituijfent, quos
& Nomos adpellabant: firmitatem ipfis inde machinati, quod in facris adhiberentur , manfurofque
immobiles per banc adpellationem bene ominabantur : fieXem , xai puQfiots xai x°petais eXpwTo
SeSoxt/A-acrfieyais . . . . avyy\% (iehy\ Tty a vofioQeTvpavTes, à xai yofiss 7rpoowyopevov, fiviX^v Te
Tiya etvai Tqs 0 e0aioTtjTos avjw Try iepspyiav •7Coiv\o-afieyoi, xai fieyetv Se axtvyTa Sta tjjs 'repo-
cviyoptas e'reevfp^fiKTay. Nomi autem ifti non abfimiles utique fuere noftris divinae pfalmodiae
cantilenis, aliifque, quibus hodie in liturgiis utimur; quaeque, cum miram quamdam dulcedi-
ïiem, maieftatemque ab ipfa fimplicitate profeélam includant, peflimo Chriftianorum publico
cum fra&is, & garrulis cantillationibus a plerifque novarum rerum ftudiofis commutantur.
Quae cum ita fe haberent, re6te arguit Phiiodemus ab hifee omnibus, qui veteres nomos in
perpetuum fervatos voluiflent, virtutem utique non verbis, quae canerentur, fed nomis ipfis
fuille adtributam .
V . 24. 25. to St TpiTov x. t . A*) Profe&o non fallitur Phiiodemus , cum heic ait
cun6la phaenomena a varia vocum modulatione ortum habere ex Muficorum fententia .
Sic praeter ceteros Ariftides lib. II : aa-tfip ovSt 07 avtt\ (pwv\ ts, xai dp/iovta Toy a'reayTa
axpoaTvy Tip'reety •ree<pvxev, aXX* y fiiv iTipovs , y\ S’ aXXovs 01a Te evcppatveiv , ouraat Si
xcc'rei tw opyayw exil * yap exa<roe (pQoyyots cofiotaTai xa ra to vfios , tutus xara ra
'7epoo-Qopa tw opyayw a y c it fa , xai Tetiavfiaxev : ficuti non eadem vox , 6 ? harmonia omnem
auditorem obledtare potefiy fed alia hos, alia alios Jaetificat; ita quoque de infirumentis fe res ha-
bet. Quibus enim quifque fonts per mores eft adfimilis, bos infiniment or um fonos, tamquam fibi
utilia amat, &? admiratur . Re vera igitur omnia phaenomena vocum , & inftriimentorum
piodulationibus referebanc. Ç u -