S C H O L . I N C O L . X X X V lll
140
V. 12. 15. îv aofiTtomoiç ?cou avXXoyois g^giv ri Xgÿgiv ) Plura habet Plutarchus Mufica*
rum quaeftionum exempla, quae in conviviis proponi folebant cum in fuis Convivalibus s
tum in libro cui titulus : Non pojfe fuaviter vivi fecundum Epicurum , quas Epicureos ait
ßhhvTTtaQai xai Qevyw, abominari & figere.
V. i 5 - ou -Trctpct •7Tctyt'û)v . . . a%iy/ttw ) Id eo fenfu intelligendum , quod plures huiuf-
modi, glofiolam, primas fcilicet in coetibus capieridi , minimi ducerent, quos inter profe-
6to erant Epicurei * hoc Magiftri fui dogmate 3 quod ad Pythoclem fcripferat apud Laërt.
lib. X , edcéli : tsx iSioXoyias , xai xevys 3o£tjs 0 ßios vpicov ex*1 XPe,ctv » «.XX& tö aôooUj6<»s
yfiGLç.tyv: quae optime Gafîendus vertic : ad mtafn noftram nihil eonfert plac'd a propria ta-
Hit are , inanique gloria gefiire, Jed ammo imperturbato ejje .
V . 18. £? feq. xarayèX<vp.mv g» (piXoaocpos x. r . X.) Quidvis enim pon’us, quam Mufî-
cas quaeftiones in conviviis propoficas ferre quibant Epicurei. Hinc Plutarchus in Libro,
cui titulus; Non pojfe fuaviter vivi fecundum Epicurum: •rrpoßx^piairi fi&o-ixoïç, xai xpinxm <J)i-
XoXoyoïs ÇyjryjpicL<riv ü3t 'Tapa rtforov 3i3ss x a>PCLV 5 &XX& xai loi? (piXoft£t<roi$ tû>v ßaaiXiav 'fta-
pcLivatv ç^parviyixa 3v/\yy\fidra, xai (pöprixas ßapoXöx»*£ U7ropwvtiv ptaXXov gy tojj a-vp,7roo-iois$
»J Xoys$ TTêpt piscrixcov, xcti mroiyjTixav '7rgoßX>ipcaTa)v 'Tnpcavo/Ltzvüs * ravn yap eroX/ayae ypa-
Cj)giy ey Ta 'Trepi ßaaiXuas 1 Mußeis quäeßionibus , eruditis Criticorum. difquifitionibus ne inter
poculà quidem locum concedit (Epicurus): imo Regibus Mufarum ftudiofis auStor eft ^ut
in conviviis narrationes militares, & importunas Jcurrilitates potius tolèrent , difputationes
de Mußeis, fé? Poëticis quäeßionibus ififtitutas. «flm aufus eß feribere in libro de Regno.
Et plura alia in idem argumentum infra habet. Vide etiam, quae idem difputat Convivalium
lib.I. quaefi.i. An Philofophandum fit inter pocula?
V. i£- '7TOICÖJ7 ) Male adpingitur I poft H , quod tä H eft fubferibendum .
V. 26. t>jw gvfjvfucLv ) nepi ev9vpiiys de fecuritate, live aiiimi tranquillitate, ut interpetratur
Cicero Finibus librum fcripferat Democritus , de quo Laertius , Plutarchus , Clemens
Alexandrinus , Tullius, Seneca, aliique meminerunt, qui forte, ut reéte coniicit Menagius
in Laè'rtium, non eft diverfus ab eo, quem inferipferat oregi reXö$j de Fine: animi enim
tranquillitatem tanquara homini finem , fummurrque bonum prr ponebat. Qu are feribit Tullius
1. c. Democriti autem fecuritas, quae eß animi tamquam trafiquiïïitas, quam adpellant wQv-
fzixv ) eo feparanàa fuit ab bac difputatione, quia ißa animi tranquillitas ea ipfet eß beata Vita.
Eiüs libri initium fervaVit nobis Stobaeus SerrruCI, quod eft: Toy êuôu/^gtffôai jueÄAotTct' XPV
fin toXAcl mrpw^uv fiijn tfiri, junte f : quae verba fie vertit Seneca lib. de Tranquillit.
Animi: Qui tranquille volet vivere, nec privatim agàt mult a , nec publice. Inertia igitur com-
parandam animi tranquillitatem putabat Philofophus ille: quare in libro, quem Tregi guôu-
fiias ad* rnavit Plutarchus, fie ipfum carpic ï 0 piiv ev iimrav bn Sa lov guôu^giy fitWovra
fiy\ •7roXAct TCpwcrav , fitjle iSiyj , ptrje fjw.y , 'ffparov [itv y/iiv 'XoAvTtXy %v wQvpti<x.v xa,9i<fwi
y ty vo fitw\v mi ov an parias .* is igitur, qui dixit, animi tranquillitatem adfeëlantem neque privatim
mult a, neque publice deb'ere agere, primum magno'nobis emendam proponit tern, venalem nimirum
inertia. Harte porro ipfam doftrinam fibi ufurpaverat Epicurus j mutato tarnen nomine voca-
bat rr,ç ^vxns arapa^tav, animi imperturbabilem fiatum . Sed nemo non agnovit utriufque
doélrinae adfiaitatem. Sic Theodoritus Serm. XII: ^yjfioxpiTco Jg, xai E7T»xögcy Xicty fitfityo-
fii9a 'Ttapan eicrVai xai Toy yafiov -9 xai %v r7Cai3oyoviav xgXguoixn ■ ryv yap ror tibovqv opiadpu-
yoi TgXo?, la cPptyhdaç exovla 9 xai rivas aviSias rravnXas am'extipv^ay : Democrito, Epicuro
valde fuccenfernus, qui & a nuptiis , è? a liber or urn proçreatiohe homines dehortantur. Qui enim
felicit atem voluptate fola fihiebant , quidquid vel cur arum aliquid , vel fafiidii adferre pojfet,
omnino reiiciebant. Eadem habet Clemens Alexandrinus I I Stromat. Quare Tullius I De Nat.
Deorum fie Veileium Epicureum loquentem inducit .* Nos beatam vit am in animi fecuritate5
& omnium vacations munerum ponimuS. Itaque Nofter nunc ipfam Democriti vocem ufurpare
non dubitat. At non modo Epicurus fuo fa pi en ti 5 five beato a.nuptiis, a liberis procrean-
dis, ab amore, a republica abftinendum efle edicebat , fed etiam ab omni difeiplina addi-
• feerda. Siquidem ad Pythoclem feribebat* tfaiSaav 'rtaaav fiaxapn (ßevye: difciplinam omnem
0 heate fuge. Hinc Quintilianus lib. 11 cap. 18: Epicurus in.primis nos a fe ipfe dimittit, qui
fugere omnem difciplinam navi gat tone quam velociffima iubet. Et Plutarchus de Audiendis Poëtis
ait praeceptum Epicuri efle 'roi^rixy\v <pguygiv, xai vrape^eXaumv : poëticam fugere, &P praete•
rire. Ea nempe de caufla, quia inutilia huiufmodi fapienti, beatoque viro duceret: id quod
Tullius ex Torquati perfona in I De Einib. fie exponit.* nonne ei ( Epicuro) tnaximam grutiam
tiam habere debemus , qui, ex audit a quafi voce naturae , fic earn firme gravit er que comprehended
rit , ut omnes bene fanos in viqm placatae, trqnquillae , quietae , beatae vitae deduceret ? qui,
quod tibi parum videtur erudifus , ea caujfa eft , quod nullam eruditionem ejfe duxit, nifi quae
beâtae vitae difciplinam iuvaret ? An ille tempus aut in Poëtis evolvendis.............confumeret ,
in quibiis nulla folida ut Uit as, omnifque puerilis deleftatio ; aut fe , ut Plato , in Mußeis, geo-
metria, numeris , aftris conter er et ? Iure ergo Nofter fecundum fuae fe6tae placita guöu^aictv
multo pluris, quam inutiles alias quifquilias faciendam efle pronunciat.
V. 29. TiXöuy ) MS. offert nrav, vel nrem. Quid monftri hoe eft? Refinge igitur n -
Xeev. TiXas enim adpoflte adpellat Epicureus Nofter praç euöu^cc, Muficam fcientiam, &
gloriolam, quam ex ea quidam captare ftudebant, utpote axf^iTfss, inutiles ad beatitatem
adfequendam. ld enjm in totius operis conclufione fe intendere profitetur>
V . 39. aviixetraxoa-fiyaiv ) Nulli dubium, quin ita legendum fit; etü ante K adfit N pro
T , quod fcribere folemus. Sed huic Calligrapho, quem minime Graecum hominem duci-
mus , cuiufque ofeitantiam ab ovo , ut aiunt, ad malum ufque experti fumus, quis fidere
aufit, ut certam inde feripturae normam capiat? 'Zvyxaraxo<j[iy\cris vero nihil aliud heic fl-
gnificare poteft , quam çonftitutio, qua nempe fiebat, ut apud plures gentes vulgo recepta
effet Mufica, & in honore habita: quapropter fe'tam rnulta fcriptitare , nofque defatigare
opportunum Nofter exflftimavit.
Papyr. Voll. N n Molcfio