S G H O L. 1 N C O L . XXFIIt.
Ê0
V . i . -Trap«. KAea»0«) Heic profedlo Cleanthem Stoicum Zenonis difcipulum , & fuccef.
forem, ut Diogenem vellicet, inridet; quippe is non contentus eximiam Müficae virtutem
ut ceteri, adfcribere, Philofophiae ipfi Poëcica, & Mufica paradigmata praeftare adfîrmaret'
pfoptetea quia nudus eiüs fermo fine numeris môdifque Muficis ad divinae naturae magni’
ttldinem adcedere minus Valeret. Quae procul dubio Stoicus non alio fenfu dixifle creden.
dus ell -, quam quo Plato , qui referente Apuleio De Deo Socrat. : frequentijfime piaedicmet
hune foltim maieflatis incredibili quadam nimietate , & ineffabili , non poffe penuria humant fer.
monis quavis orations vel modice comprehendi . Quo autem in libre haec Cleanthes feripferit
ignorare cogimur; plurimos enim libres, Laërtio telle in eius vita, edidifle conllat . Sed
fortafle in illo, quem .«pi -renrren, de Poëta, inferipferat, huiufmodi pertra&afle fit verifimile.
V. p. 4 ‘*8 ) Scripferat Noiler -foiAs , quod nihili efl: . Fortafle illud o punfto deiii
confixerat, qiiod ob papyri rimam confpicüum non fit . Reflituimus ergo , quia -L.
A05 Aoyos reéte dici poteft nudus fermo, id efl fine cantü, ut 4 ‘^cti Aegeis apud Ariflidem
cuius Vetba vides infra ad t . 18, & .|iA)) -xoitims apud eumdem lib .il: tu; fcet yàp st’m
fseAetm aurai; , s] e» ■ vj/iAii Tam\<rei iitnaxmcora; ayponcaSti; -rcana-natn, jtdi i»Ai0i&s wpett : il.
los enim, qui nec in ipfis cantibus,nec in nuda poëfi exercitati efjhnt, agrefiès omntno , ai Jloli.
dos videbant. Praeterea idem Noller Col. feq. v.4.2 (aeque ac Plutarchus l. c. ad Gol.XXPl
v. 24 ) ufurpat peXn -^iA* , pro nudis cantibus ; idell fine verbis , quae propterea alibi di-
xerat aXoya. Vide adnotata ad Cel.III v .12 .
V. 18. e| apttponqm y mapopptticris yirelcu ) Ëa fcilicet eràt rai» ptwKfyai» fententia . En
Ariflides lîb. U : mfiài; fia axoq /son Sia. 4 -iAai» XP'iTa-‘ Ae^ca» * aAA’ u n -ratios au xiki
am aStas , Ut optime legit Meibomius : Po'ëfis quidem folo audito per nuda verba upitur-,
fed nec ddfeBum fethpÉr mosiet fine modulations.
V. 23. vrcmaas ) Sic pfocül dubio Au&or diélaverat ; refpondet enim in fequenti verfii
at S a-roroficss. Amanuenfis vero vel aurium hebetudinevel nimia feilinatione exaravit
tatteixcev. Quod mendum cum animadvertiflet 1 e 610 r , emendavit e-neiatis : qua emendatione
fyntaxis quidem conllat, quippe refertur ad -TCapoqfiritris, fed profedlo non ex Auctoris mente
, qui adverbio uti maluerat .
V. 30. xai Sia to nnxces a. r . A. ) En quomodo iam ufque a PhÜodemi aevo MuiF
ca iis vitiis Iaborabat, de quibus mox Plutarchus, nolque iure hodië tantopere querimut;
nam rellitüta fupenofibus faeculis, lie iterum conrupta ell, ut prae nimio llrepitu, & in*
folenti verborum praecipitatione, Vel dillraélione minus audiri poffit, quod canitur .
V . 37. ex^uûii yeAati ) Muficam confiliantibus 5 & concionantibus proficuam fuifle procul
dubio veteres dixere ; Et quidem Euclides in Harmon. Introduit. & ex eo Bryennius
( ut adnotavimus ad Col. I I I v. 27 ) inter melopoeias t b ■>iirvxa.<rix.u nSns , quiet ne indolis
enumerat etiam <ru/j.Hu\as , confultationes . Id enimvero admodum ridiculum Philodemo vi-
debatur . Et quidem non ablimili modo putavit Gellius ÜoB. Attic, lib. I cap. H de eo,
quod de C. Graccho ferebatur, nimirum quod ei agenti cum populo tibia concionatoria praei-
verit, modulofque praemonflraverit . Ideo verum elle Gellius riegat, quid enim , a it, font
ifia re ineptius,fi ut planipedi faltanti,ita Graccho ioncionanti numéros, &? modos, & frequente-
menta quaedam varia tibicen incincretl Sed qui hoc compertius memoriae tradiderunt, ftetijfe in cir-
cumfiantibus dicuiit cccultius, qui fiflula brevi fenfim graviufculum fonum infpiraret ad deptimen-
dum fedandumque impetum vocis eius. Effervefcente namque impulfu 6? infiinltu extraneo nature-
lis ilia Gracchi vehemehtia indiguiffe non , opinor , exifiimanda eft . Marcus tamen Cicero fijlula-
torem ilium unique rei adhibitum effe a Graccho putat; ut finis tum placidis,tum citatis aut rt-
miffam iacentemque orationem eius erigeret, aut ferocientem faeviéntemque cohiberet. De hac Gracchi
fillula loquitur etiam Plutarchus lib. De cohibenda ira. cuius verba récitât Bartholinus Dt
ribiis cap, XIV.