v co adverfus Mathew, quorum fuît fententia: x.a.S’oAs to trtmBjitvov •xav yr.oi xar tpt'XtXao-iv rm
tvapym mireu j y xcltcl Tyv'axo Tw tvdpyav [lvtclQclgv) : in fummct quid quid mente concipitur, aut
intelligitur per adplicationem evidentium, aut per tranjitum ab evidentibus ; & aliquanto poll : tcolv-
t ®>* y&v ntpcLypLctT^p ai<rSyTB , y voy\tb ymrai x-araXy-^is , yroi xaTa tvapyaav 'Xt^i'XTcoTi-
, xm , y xara ty[v cL7Co Tw 'Ttçi'XTaTixas rxt(pyvoTm avaXoyirixyv fAtraQaa-iv :. caiuslibet enim ret
fenftlis, aut quae cadit fub intelligentiam comprehenfio, fit aut incurrendo per evidentiam , aut per
reputantem , ratiocinantem tranjitum ab incurrentibus, quae adparuerunt. Secundum hanc igitur
doëlrinam Stoicis ipfis minime fufpeëlam Epicurus fcripferat, potentiam fenfuum percepti-
vam, non Audio comparatam, fed fpontaneam, quippe inrationalem , inter evidentia elfe .
V. 44. Ti’aga'xXyo-ioi ) Non aliter haec vox reftitui polfe videtur . Qui lint autem hi Tret.-'
panXycrioi invefligandum, qui fenfus minime inhabile fubieélum rentur, imo eumdem veritatis
critérium elfe flatuunt. Inter veteres quidèm Philofophos diu de fenfuum iudicio decertatum
eft . Heraclitus telle Laërtio lib.IX, & Sex. Empirico adv.Mathem. lib.VII fenfum anti^pov, fide
indignwn, iudicavit, eiulque fuit apophthegma: xaxoi ptapTvpts avOgoTCoiciv o<p3 aXpioi, xai cota
(èap&apas tgorrw, malt tefies hominibus oculi, & aures eorum, qui barbaras habent animas;
Parmenides item, eifdem teftibus, xpnyyov rov Xoyov aict, Tas re aio-Syo-as pey axpifcus
v7TcLp)(iiy , critérium rationem ejje dixit 9fenfus vero non adcuratos effe indices ; itemque Cyrenaici,
tcls ai<rjy<rtis piy tcovTore «AijS’gueiy, fenfus non femper vera nuntiare pronunciarunt , ut ha-
bet Laertius lib.II. Stoicis autem, li eidem Laërtio credimus lib. V I I felt. 54, non eadem
omnibus opinio fedit . O fxtv yap BorçS’®0 xpflupia 'TXeiova aotoXa^a , yuy , xai aiaS’yaiv,
xai ogtçtv, 3cat * 0 St Xgu<n7r‘7r'@'j Siatytçppitv®* *7rg@s' avTov * * ♦ ♦ xpiTypia (Pycriv
tivcLi aiirSyaiv, xai 'TpoXyfiv . + . . aXXoi St Tivts tcov ag^aioTtpcoy ^Tcoixav %v oçB’ov Xoyov
xpiTygiov aTeoXtimso-iv : Boëthus enim complura indicia reliquit , mentem , fenfum , adpetitionem,
& feientiam : Chryfippus vero ab illo diffentiens indicium dicit effe fenfum, & anticipationem .. ♦
Sed alii ex antiquioribus Stoicis rectam rationem iudicium tradunt. Epicurus denique apud eumdem
Laërtium lib. X. felt. 28 tria Tys aXyS’aas xpiTygia agnovit, Tac aicrSyatiç , xai 'rtpo-
/ Àî^f/gis , xai Ta m’ad’y , h. e. fenfus 5 anticipât tones, adfeltus. .Quae profe£to Epicuri do-
ftrina a Chrylippi fententia , jpecie faltem tenus ( nam alia Stoicis , alia Epicureis di£la
ell ‘TrgoÀîf-Xjf , uti videre eft apud Laërtium, & Empiricum) non multum ablufit. Et qui-
dem Plutarchus de Placitis Philofophorum lib.IV cap. p lie feribit : Oi Xtcùïxoi raç pitv ai-
cdycrtig 'aXyS’tis , %v St (pavrao-iay rac fxtv aXyStiç, ras St ^/tvStis. E'Ti'iit&pffi tfao-av aiaSy-
civ, xai 'Tacrav (Pavraaiav aXyd’y, Stoici fenfus non falii iudicant ; mforum alia vera effe, alia
falfa. Epicurus utrifque veritatem ex aequo adtribuit. Quod igitur ad fenfus adtinuit, eadem
Stoicorum, & Epicuri fententia vulgo cenfebatur , etli Stoicorum aliquot praefertim anti-
quiores minime in eo convenerint, quorum in numéro procul dubio fuifle Diogenem ar-
guimus. Si igitur tbs 'TapaorXyaiss , dixeris elfe Stoicos, h. e. eos, qui in eadem haereli
fuerint ac Diogenes, Auëloris noftri fententia re£lo conliftet talo j id enim turn libi volet:
- sf Ea fenfuum potentia perceptiva, quam Epicurei aXoyov, orpox^pov, x-ou tvapytsi quid in-
3, rationale, expeditum, Q evidens adpellant, adeo recepta ell, ut fuorum Stoicorum etiam
„ nonnulli fenfus infirmitatem , quam ille praedicat , minime agnofeant, imo eumdem fen-
3, fum elfe veritatis critérium iudicent Atque ita Stoicum Diogenem ipfis fuorum armis
confodere velle videtur. At vero etiam paullo aliter res adcipi poteft, ut fcilicet non fim-
pliciter Philofophorum , fed Muficorum opiniones refpiciat. Vulgata enim eft inter veteres
Pythagoreos, <& Arilloxenios de Mulices criterio diferepantia. Pythagorei enim, telle ipfo
Arilloxeno lib. I I , Tyv aicrStycny txxXwvTts , as Bo-av bx axpifiy , fenfum , tamquam minime
adcuratum débitantes, % Xoyixov xpiTypiov unice agnoverunt, & nonnifi numerorum rationi-
bus Muficas proportiones definiri polfe cenfebant, ita ut quaecumque intervalla , quae iis
rationibus contineri nequirent, reiicerent. Arilloxenus contra hanc nimiam putavit fuper-
Aitionem, itaque fenfui plurimum dandum elfe cenfuit : hunc autem ratione , & numeris
adiuvandum ♦ Itaque lib. I I Element, fie feripfit : avaytTai S’ y irpaypiaTtia tis Svof as Tt
%i axoyv, xcli as Tip Siam ay. Ty fizv axoy xçivo/xtv Ta %v SiafyjuaTay /uytdy , tm St Sia-
moi. StapBjitv 1as tb% v Svvapitis : ad duo autem refertur haec traltatio, ad auditum , É? ad in-
telle Stum ; auditu enim difeernimus intervallorum magnitudines , intellefitu fiercipimus eorum po-
tejlates . Quae fane aequior opinio quamplurimos habuit feëlatores $ ita ut Claudius Ptole-
maeus, qui telle Porphyrio tv tfoXXois tbs TlvQayoçaBs artoxXini, in multis ad Pitha-
gofeos inclinât , in hoc Ariftoxeni doflrinam aliquatenus fecutus,‘ in ipfo fuorum Harmonico-
rum exordio ftatuerit : xpflygia pity agpcovias ctxoy, xai Xoy@*, Harmoniae criteria funt Auditus,
ius & Ratio ♦ Vide Porphyrii Commentarium cap. I I , ubi declarat, in quo Ptolemaeus ab
Kriftoxeno diflentiat, etfi Didymus confentientes eos,prout Ariftoxeni opinionem referebat,
lomnino fecerit. lure ergo miramur Harmonicorum auëlorem , qui fub Bryennii nomine cir-
cumfertur lib. I I felt. 2. Ariftoxeno plus aequo infenfum ipfum traducere , quod folum fenfum
faciat harmonici concentus critérium, os aio-Qyo-iv pcovyy Toy yppoo-fitvB xpiTyptov 1 M a i. Qualis
enim fuerit vera Ariftoxeni fententia, ex eiufdem verbis a nobis nuper recitatis difeere pote-
rat ; fiquidem ipfaraet verba in fui operis epilogo citât. Ceterum ea opinio fedit non qui-
’dem Ariftoxeno fed mois tcov atfo Api<r O%tvB ptso-ixm 9 quibufdam Ariftoxeniis , ut habet
Ptolemais Cyrenaica apud Porphyrium, qui a Magillri opinione exorbitantes, fenfum un urn,
fublata penitus ratione, rerum Muficarum iudicem llatuebant. Vide Porphyrium cap. I I de
his prolixe differentem, atque ex eo Ptolemaidis& Didymi loca recitante difees, alios ra-
tionem praetuliffe reiefilo fenfu , ut Pythagoreos ; alios fenfum ratione negle&a , ut quof-
dam. Ariftoxenios , qui di^li funt Opyavixot, & Qcovavxixoi ; alios denique utrumque, fed
non omnes eodem modo, inter quos tarnen recenfentur praeter Arilloxenum, Architas Ta-
Ixentinus, & Archellatus, & Ptolemaeus. Si igitur de Mulicae tra£latoribus heic verba fieri
Lautumabimus , alii profe&o non erunt hi 'raça'XXyaioi, quam Arilloxenii , qui fenfui , li
■ non totum , plurimum certe tribuebant: 'Tapa'TXyo-iBs autem dicit , quia fimili Mufico fu-
frore correpti erant, ac Diogenes, qui tarnen Pythagoricis procul dubio adfentiebat . De
MBvBpyois autem verba potius fieri idcirco opinamur , quia ipforum erat difputare de eo ,
Iquod Columna fequenti ait, fcilicet: aS’ oxMp^s, y ttfiTtptfos yxeinum Riefte, an fuavi-
ter unumquodque Muficae genus auribus refonet. Sive tarnen tbs TCagatfXyo-iBs Stoicos , five
Muficos Ariftoxenios interpreters, Philodemi argumentatio non male utique procedet .
1 V.43. 0 (pyo-iv ) Quinam lit ille, qui id a it, fane ignoramus ♦ Procul tarnen dubio ell
fententiam eius Epicuream effe , ut in praecedentibus adnotavimus. Perfpicuitatis igitur
gratia in verfione placuit addere Epicurus.
CO