PINANGA.
dentatum connatä. Ovariwn globoso- y . turbmato-ovoideum, in fundo uniloculatum, loculo per
ovulum anatropum exlremitate inferiori aliquantum excentricum, cujus stoma juxta umbilicum est
positum, impletum, apice aut stylo nullo, aut in brevem et crassum continuatum. Stigmata 3, crassa,
cönniventia v. discoideo-conjuncta, papillosa. Baccoe formâ ovoideo-ellipticâ aut elongato-ellipsoideâ,
carnosæ, intus fibrosæ, monospermæ, endocarpio tenui crustaceo vel sæpissime membranaceo cum testé
connatoi Semen inversum, extremitate superiori rotundatâ chalazâ s. tuberculo chalazoideo, statu
plerumque parum evoluto, notatum , inferiori recte- v. oblique-truncatum, sive potius cavitate ace-
tabuliformi exsculptum, cujus in centro papilla embryitega conspicua est. Albumen durum, subcor-
neum, ruminatum. Embryon parvum, subconoideum, in basi axile v. extraaxile, rectum v. obliquum.
Veget. Palmæ Asiæ tropicæ vicinarumque insularum vulgares, plerumque humiles, in sylvis udis dispersa:. Caudex arun-
• dinaceus, gracilis, strictus v. leviter inclinatus, cylindricus, annulatus, læviusculus, inermis, ligno fibroso in centro
plerumque inani. Frondes terminales, pinnatisectoe, rarius fisSæ, petiolorum parte basilari cylindricâ longe vaginante,
in rhachide plerumque furfuraceæ ; segmentis plicato-nervosis, lateralibus inferioribus sæpius acuminalis rarissime
dentatis vel erosis, summis apice præmorso-dentatis aut fissis. Spadices infra frondes caudici enati, solitarii, binis
spathis basilaribus completis ancipilibus, aut modo exteriori compléta, interiori rudimentariâ, membranaceis vel
coriaceis, cito deciduis cincti, in paucos multosve ramos distiebos v. vagos, subfastigiatos, carnosis, rigidos, ad
exortum rhachidis squamulâ cinctos eique continuos divisi, rarissime simplicissimi, excipiendis femineis ad latus
floribus binis masculis consociatis, aut distichi, aut undique foveolati. Flores masculi albidi vel straminei, femineis
majores. Fructus médiocres vel parvuli, ex olivaceo purpurei.
OBSERVATIO.
Nullum pïofecto dubium e st, quin huic Generi, Asià tropicâ ac præsertim Archipelago Indico diligentius investigalo,
magna Specierum fieret accessio. An quædam Palmæ Insulæ Borbonicæ ac Madagascariæ, nomine Arecoe descriptæ, veluti
A. rubra, A. alba et A. crinita Bory de St. Vrac., eodem sint rfeferendæ, accurata earum comparatio ostendet. Illud quidem
constat, nonnullas ex his, v e l, nisi fallor, omnes, ob similem florum dispositionem a veris Arecis esse sejungendas,
quæ tarnen et vegetalione magis procerâ, et præsertim ob folia calycina florum masculorum imbricata ad Genus Euterpen
accedere videntur. Ipsâ hac florum secundum totam longitudinem ramorum spadicis dispositione primo statim aspectu
Genus nostrum Pinanga ab Arecâ Linn, dignoscitur, a quo Genere porro ovario nniovulato ac stigmatibus crassis
plerumque discoideo-connatis distinguitur.
Secundum florum masculorum structuram variæ Species in quædam Subgenera dividi possunt, neque tarnen id facere
ausus sum, cum plerarumque tantum fructus ac frondes mihi innotuerint. Ad primum illæ referendæ forent, quarum
stamina, numero exiguo, circum pistilli rudimentum filamenta superne distincta complanata exhibent, id quod v. c. in
P. Nengâ usu venit; ad alterum, quarum flores masculi nullo pistillo rudimentario sunt instructi, stamini bus creberrimis,
filamentis brevissimis fundo carnosulo corollæ exsertis, quod in P. coronatâ, P. (sylvestri) Jàvanâ, P. (sylvestri) Cochinchi-
nensi, P. Dicksonii (Arecâ Dicksonii Roxb.), P. gracili (Arecâ gracili Roxb.) aliisque conspicitur.
Areca oryzoeformis Gærtn. Carpol. I. p. 20. tab. 7. identidem ad hoc Genus referenda est, quæ stylo persistenti ab omnibus
Javanicis nostris videtur diversa. At Pinangoe sylvestri oryzoeformi Herb. Anib. I . p. 40. tab. 5. fig. 2 ., quam laudat, nihil
cum eà est commune, quæ potius, si ex descriptione frondium ac præsertim spadicum fasciculato-ramosorum judices, ad
Genus nostrum Kentiam videtur referenda.
E Speciebus Arecoe, quas tertio Volumine Floræ Indicæ descripsit Roxburgh V. 111., ad Genus hoc novum nostrum
referendæ sunt A. Dicksonii, A. gracilis et A. disticha, quarum postrema cum P. bifidâ congruere videtur, aut certe ei
intime affinis est. — Ex iis , quas in splendidissimo de Palmis opéré descripsit Martios V. 111., has tantum sine dubio ei
Species accensere possum : A. pumilam, etiam nomine A. Nengoe Bl. inter Arecas minus notas relatas, A. coronatam Be.,
et ut videtur quidem, A. vestiariam. Giseke s. Pinangatn Saleyt Rdmph. Herb. Amb. I. p. 41. ïïæc etiam in insulis
Philippinis reperiri videtur, siquidem Camello Descr. Luzon, in Raj. Hist. pi. III. in Append, p. 45 et 46 Palmam Salay
commémorât, cujus fibræ complures præslant utilitates. Inter Species a nobis descriptas hæc maxime P. (sylvestri) Javanoe
videtur esse affinis.
1. PINANGA NENGA. Tab. 107.
P. caudice mediocri; frondibus inæqualiter pinnatisectis; rhachide glabrâ; segmentis
(utroque latere crebris) angusto-linearibus acuminatissimis, superioribus præmorsis
fissis; spadice nutante subquadrifido; calycum foliolis masculorum hexandrorum subu-
Jatis petala duplo superantibus; fructibus ellipsoideis obtuse mucronatis lævibus.