nimiuni diffusam ac Uediosam judical, siou’t alii quoque auctores, non vidit, Caput illud, quod «Pinanga Arcca » inscri-
bitur, non de una tantum Specie agerc, cum Vir iminortalis eodem quidem Capilc s®pissime complures plan las nimium
inter se affines conjungat, scd ita tamcn, ut deinceps de singulis, sive peculiaris sit Species, sive Varietas tantum, sigillalim
agat. Ita quoque hoc quinto Capite de Arecis domesticis, quarum tres Species statuit, printer Varietates aliquot illis acce-
dentes. Ex his autem altera tantum Species, scilicet Pinang Putin, i. c. Areca alba, in Herb. Amb. I. -tab. 4 depicta est et
ab Hoottoyn l. c. tab. A. fig. 1. A -repetita. >H®c, cujus fructus opt ini i sunt, in Moluccis atque oranino in insulis Archipelagi
Indici orientem versus sitis creberrime reperilur, unde, ut diserte ait Rumphius, in occidentales Asiae partes et in Javam
ipsam transportata fuit. In Java, si quasdam ejus Varietates addis, nominibus Pinang Lutiglung s. Pinang Lulung, Pinang
Wangle vel Pinang Bonbon insignitur, in occidentalibus autem ejusdem insulae regionibus nominibus Pinang Sinagar
s. Pinang Tsienaga, et quamvis Arecee Catechu Linn, propria; habitu simillima, ab hac tamcn, ut jam a Rompuio notatum
est, caudiceminus elato, quippe qui fere ad altitudinem 30 tantum pedum succrescit et annulis minus distantibus distinctus
e st, frondibus minus obscure viridibus, prsesertim autem fructibus majoribus ovoideis apice obtusatis v . depresso-umbili-
catis, non sicut in genuina Areca Catechu umbonatis, qui diu albido-virentes tandem in colorem citrinum transeunt, satis
differre videtur. Itaque et indigence earn ab hac diversam putant, et V. Cl. Noronha in Catalogo plantarum Javanarum
tanquam peculiarem Speciem (nomine Arecam albam) distinxit; cui lubens ego assentior, simul exislimans, fecundationc
cum ArecA Catechu complures enatas esse Hybridamm formas, qute aliis alia; rebus huic vel illi similiores, utriusque
imaginem conjunctam reprmsentant. Quandoquidem autem ad hanc opinionem illustrandam diligentiori opus est investi-
gatione, satius esse duxi, hanc Arecam albam, ex orientalibus India; regionibus oriundam, tanquam Varietatem Areca
Catechu adjungere, hac in re V. Cl. Giseke in Linn. Pral. in Ord. Nat. PI. p. 73 . secutus. Fructus magnitudine naturali
in tab. 102. B. depictus e st, ut et sectio ejus longitudinalis; alia; autem Varietates in tab. 108. Fig. 2 . Ex his A reprm-
sentat fructum Varietatis in Java Pinang Sum diet®, quod Arecam lacteam significat, cujus usus est exiguus : B, cujus C
sectio longitudinalis est, Simdis sive monticolis Java; occidentalis Pinang Betoul, i. e. Areca propria, dicitur, cujus fructus
inter alios est usitatissimus. Integumenta floralia appressa in his fructibus Pinang Betoul sunt sordide olivacea ,'margine
membranaceo fusco-sphacelata : epicarpium basin versus citrinum mixture virescente, superne ex aurantiaco in auri-
pigmentum transiens, hie illic maculis irregularibus sanguinolentis. D est fructus persectus, qui illic Pinang Piit vocatur,
identidem usitatissimus. Umbone suo a prmcedenti differt, quo contra, ut et colore ac minori magnitudine, cum Arecd
Catechu satis convenit, unde vix tanquam Varietas secernenda videtur. H®c autem, nempe Areca Catechu, soils fere
occidentalibus Indue partibus propria est. Eadem est Pinanga nigra s. Pinang ilam Rumpdii nostri, fructibus minoribus,
quam Areca alba, elongatis ac glandiformibus, quamquam et in hac fructuum forma non semper constat, statu immaturo
obscure virentibus, raaturo magis fusco-rubentibus, quorum nuclei universe sapore acriori et amariori gaudent et crebrius
inter hos reperiuntur, qui oh narcoficam virtutem Pinang mabok (i. e. qui inebriant) vocantur. Qucmadmodum jam retuli,
caudex ejus est gracilior, internodi a magis elongata, frondes colore fusciore. In sequenti descriptione diligentius earn
spectabimus, quo pertinet Analysis organorum fructificationis in tab. nostra 102. A. Fieri autem potest, ut citatum Flora
Cochinchinensis, quo loco figura a Rcmphio proposita dicitur optima, potius ad Far. albam, de qua diximus, quam ad
A. Catechu propriam referenda sit, qua; forte et numero staminum in flore masculo inter se divers® sunt. Animadver-
tendum enim, flores masculos, auctore Looreiro , esse enneandrios, cum in A. Catechu semper sint hexandrii. An vero
Lovreiro, quod equidem suspicor, pistillum imperfectum trifidum in centro florum masculorum stamina esse putasset?
Rcmphies etiam novem memorat filamenta alba, quorum tria ceteris sunt longiora. Denique tertia Species, magis etiam
et jam ipsis fructibus ab A. Catechu diversa, est Calappa Pinang, jam a ValentynBeschr. Amb. I I I . p. 185, sed copiosius
a Rukpuio l. c .p . 28 memorata, Malaice Pinang Calappa, Hova-Niwel in Amboina, ubi rarior e st, frequentior in Celebes
circa Macassar, quae magis ad medicos usus, quam ad domesticos adhibetur. In Tab. 100. fig. 2 . a. b. c. fructus ejus, jam
incepta germinatione, magnitudine naturali depictus e s t, cujus forma, ob lsesum pericarpium ejus exempli, quod ex
Celebes allatum habemus, non recte distingui potest. Optime cum eo congruunt quae Ruhphids annotavit, nisi quod nucleus
nostri utraque extremitate rotundatus est. Hie forma ellipsoideo-globosa, durissimus, fragilis, subcorneus, fissuris angustis
processibus testae obvestitis centrum versus alte immersis, loculamento irregulari, primo, ut videtur, clauso, deinde cum
loculamento parvulo in basi albuminis posito, quod embryon includit, conjuncto, cujus apicem clavato-adauctum recipit:
cavitatem putaminis durissimi lignosi fere tertiam partem line® crassi, cui testa fusca membranacea arctissime adh®ret,
accurate replet. Extus autem pntamen est fibrosum, sive malis, fibris longitudinalibus satis iirmis complanatis subramosis
albicantibus utraque extremitate in mucronem crassum constrictis obtegitur. Rdkpuio auctore, fructus est magnitudine
ovi anscrini vel paulo minor, maturus extus plane ruber, striis cinereis, epicarpio tenui, quod facile diffringitur : sub
hoc textura fibrosa latet ex crassis ac firmis fibris composita. Nux interior (seu potius nucleus) dura e s t , ejusdem ac pr®-
cedens suhstanti®, mnlto tamen major, ad extremum apiculala, celerum ellipsoidea. Fructus, ut Cod nucifera, cui h®c
Palma magis quam reliqu® Areca Species habitu similis esse fertur, inter frondes provenire dicuntur.
Descr. Pabna formosa e t simul e leg an tissim a, in summo caudice , 40-50 pedes e lato, comam d en sam ,
sed minus amplam expandens. Caudex re c tu s , s tr ic tu s , aequatus, cy lin d ricu s, am b ilu sesqui-
pedali a u t pau lo m a jo ri, ima basi p ro p e radicem fibris in n um eris te re tib u s extus fuscis in tu s albis
dense intricatis compositam nonnihil cl i la ta lu s , to la longitudine annulis p a rum p rom inentibus
inferne remotioribus ac fere aequidistantibus superficialibus a delapsis frondium vaginis o riundis
n o ta tu s , pallide c in e re u s, apicem versus sordide v ire n s , ligno albo d u ro fibroso lo ngitudine facile
fissili ac medulla copiosti molli albicanli fibris pertex'la conformalus. Frondes omnes te rm in a te s ,
paucae, fere septem a u t n o v em , erecto -p a lu la e , arcuatae, brevissime petiolatae, basi 2 5 -3 ped.
longà tubulosâ subventricosâ extus viridi intus a lb â Iongitudinaliter s tr ia ta atque ætate fuscâ crassâ
coriaceâ muluo sese vaginantes : lamina 5±-6 ped. alia, 2 |- 3 ped. lata, circumscriptione ovali,
pinnatisecta, utrinque glabra, colore sordide àtro-virenti, chartaceo-membranacea, rigidiuscula,
siccata fragilissima. Petiolus imâ circiter 2 poll. Iatus, dorso convexus, ventre ad orificium baseos
vaginantis nonnihil excavatus, superne in costam latam extuberans, quæ in rhachidis parte anticâ
in aciem acutiusculam excurrit. Rhachis ipsa postice subtetragona, in parte anleriori sensim
magis magisque attenuate obsolete triquetra, infra aliquantum convexa , leviler striata punctisque
fuscis minimis tandem evanescentibus aspersa, ventre convexo-bilaterata, cujus lateribus piano-
convexis superne angulo acuto conniventibus segmenta ope calli flavescentis subverticaliter et
reduplicato-adnala sunt. Segmenta creberrima, approximata, subopposita, oblique arrecta
apicem versus declinata, linearia, v. angusto-lanceolato-linearia, 3-4 ped. longa, supra basin
admodum plicatam sensim ad 2-3 poll, usque explanata, apice subattenuata et vulgo findendo-
dentata, — pleraque 2-3 plicis totidemque nervis primariis supra robustis valde prominentibus
imâ in rhachidis aciem subdecurrentibus, — dum ilia, quæ in extremitate rhachidis superiori
dimidium circuli constituunt, subalternantia, ad 15 vel etiam 1 ped. decrescentia, apice trun-
cato inciso-duplicato-dentala, 5-7 plicis totidemque nervis p r im a r ii s , in sinus denlium excurren-
tibus prædita sunt. Dentes utriusque segmenti lateralis terminalis subulato-lineares, latus interius
versus longiores et angustiores, reliquorum ovati, obtusi v. obtusissimi. Nervi secundarii supra
immersi, infra carinati, primarios hie minus prominentes erassitie adaequantes, tertiariis inter se
approximatis multo crassiores. Spadices frondium inferiorum alis enati, quibus delapsis demum
apparent, solitarii sed plures vulgo simul in eodem caudice, ut sæpe, inferioribus jam fructus
maturos sustinentibus, superiores demum floreant vel adhuc spathis includantur, circiter 2 ped.
alti, ramosissimi, corymbosi, glabri, primo coarctati, arrecti et eburnei, deinde patentes in
colorem sensim magis virentem atque ætate viridi-fuscum abeuntes, substantia tenaci solidâ
carnoso-fibrosâ. Spatha duplex, circiter 4 spith. longa et 5 poll; lata, oblongo-spalhulata, apice
obtusiuscula, dorso convexa, ventre concaviuscula, hie sese media sulco longitudinali aperiens
atque a pedunculi inde basi secedens : anterior in ipsa pedunculi spadicis basi lunulari euata
externe viridis, intus albida, textura crassâ subcoriaceâ : interior pedunculo brevi lato tereti-
complanato paulo altius enata, pergamena, Candida, aëri exposita cito fuscidula : utraque simul
decidua. Rami primarii spadicis creberrimi, approximati, subdistichi, primo inter se appressi,
deinde patentes, compresso-laterati, imâ ad rhachidem primariam consimilem longe crassiorem
apice in ramos solutam spathellâ minutâ transversâ sufful ti : inferiores majores supra basin tereti-
compressam 3-4 poll, longam rectiusculam in ramos secundarios unilaterales, apicem flexuosum
versus distichos magis approximatos longitudine sensim decrescentes et simpliciores divisi :
superiores a basi inde subalternatim ramosi. Rami secundarii pariter angulosi et flexuosi, imâ
basi cristulâ vix prominente cincti, simpliciter vel duplicato-ramulosi, parte introfurcali manifesto
subinde dilata l à , ex quâ ramuli tenues oriuntur, flores femineos solitarios subalternantes profe-
rentes, supremis tamen vulgo ramulos uno tantummodo flore femineo suffulto imâ sistentibus.
Ratnuli illi 7 poll, ad 1 ped. usque longi, filiformes, flaccidi, hic illic varie tortuosi, parte inferiori
trigoni et 1-3 poil, nudi, superne tetragono-compressi, ad margines subretroflexi ac pressione
florum masculorum distichorum subcontinuorum obsolete scrobiculati. Flores masculiramulorum
angulis marginalibus parum prominentibus subconjugatim inserti, sessiles, appressi, deinde
patentes, 2-2£ lin. longi, triedri, glabri, albidi, ad basin bracteis aliquot parvulis ovatis muniti
tempore matutino aevespertino gralissimum odorèm spargentes. Calyx brevissimus, tribus Iaciniis
triangulari-ovatis obtusiusculis subcarinatis corollæ accumbentibus divisus, membranaceus, glaber.
Petala lanceolato-oblonga, acuta, dorso modo plana, modo carinata, rigida, striata, imâ basi
leviterconcreta. Stamina 6,petalis quadrante breviora, æqualia, erecta, glabra. Filamenta brévia,
complanata, ad basin dilatatam brevissime monadelpha. Antheroe sagittato-lineares, acutæ, dorso
supra basin profunde emarginatam interdum inæqualem aflfixæ, introrsum Iongitudinaliter biri-
mosæ, flavæ. Pollen ellipsoideum, trivittatum. Pistilli rudimentum stamina superans, carnosum,
albidum, in tria stigmata elongata subuliformia apice subtorta divisum. Flores feminei solitarii,
ramulorum alis manifesto ampliatis insidentes, margine bracteæformi medio in acumen breve
carinatum producto circumdati, ovoidei vel elongato-ovoidei, masculis longe majores, ex candido
colore, lapsâ spathâ, magis magisque in viridem abeuntes. Calycis foliola lato-ovata, acutiuscula,
in dorso convexo sæpe carinata et ad basin insigniter incrassatam gibbera, glabra, extus striata,
“• 18