2. LIGÜALA HORRIDA. Tab. 89. F ig . 1.
L. .petiolis ex toto spinosis, frondium segmentis i i -i 5 apice grosse dentatis, intermedio
reliquis subæquali.
Licuala ramosa Var. ß. Bl. in Schult. Syst. Veg. VII. II. p. 1303.
Habit. In occidentalibus Javæ Provinciis ad radices montium ignivomorum altissiraorum, a montanis item T-Viru nominata.
A. L . spinosâ Wurmb (L. ramosâ Br,.), cui earn primo tanquam Yarietatem adjungere volebam, procul dubio diversa
est humilitate omnium vegetationis partium frondibusque in pauciora segmenta sectis, quæ minus elongala sunt,
intermedio, non u t in illâ specie, reliquis latiore sed subæquali. Cum earn non nisi sterilem viderim, pauca tantum
de hac Palmâ exiguâ, L . pumiloe simillimâ, in medium proferam.
Descr. Caudex subnui lus. Frondium petioli b ip ed ales, facie in te rn â maxima ex pa rte p la n i, basin
versus concavi, dorso ro tu n d a to -g ib b e ri, marginibus acutis p e r to tam longitudinem spinis rigidis
magis minusve inclinatis inæquilongis a cutis, in p a rte infimâ crassiori petioli validioribus a rm a ti,
g la b r i, v irid u li, summo apice facie in te rn â , u t in aliis sp ecieb u s, ligulâ crassâ cristæformi
in stru c to n ervisque frondium flabellato-complicatarum fu rfu re pallide ochraceo u trin q u e obsessis.
Segmenta 10-12 poil. Io n g a , la titu d in e su b inæqualia, p leraque 1 | p o li., no n n u lla 2 p o ll., hoc
illu d exlimorum subinde vix pollicem la ta , lin eari-cu n eifo rm ia, ch artaceo -su b co riacea, g la b ra ,
plicato-nervosa e t apice tru n c a to secundum n um e rum plic a rum d en tib u s vulgo q u a tu o r, quædam
in te rio rum q u in q u e , h o c illu d extimorum subinde t r ib u s , in term ed ium vero septem a u t novem
( in h o c m in o rib u s) Iato-ovatis, o b tu sis, m ucronulo in te rje c tis , q u o rum laterales su n t d im id ia ti,
ceteri magis minusve p ro fu n d e em a rg in a ti, extimorum vero segmentorum maxime inæquales. -
EXPLICATIO FIGURARUM.
Tab. 89. Fig. 1. Frons Licualoe horridte, segmentis lateralibus utrinque abscissis, magn. nat.
3. LICUALA RUMPHII. Tab. 89. Fig. 2.
L. petiolis inferne spinosis, frondium segmentis (cuneiformibus) i 2- i5 apice grosse
dentatis, intermedio latissimo, spadice simpliciter ramoso petiolos adæquante, fructibus
ellipsoideis.
Licuala spinosa Bl. in Schult. Syst. Veg. VII. II. p. 1301 aliorumque auctorum, quâtenus plantam
a R umphio depictam hoc nomine insigniunt; sic v. c. descriptio P oireti Enc. meth. Suppl. III.
p. 430 omnino ad hanc speciem, non autem ad L. spinosam pertinet, et fructus etiam in Gærtn
de Fruct. I I. p. 268. tab. 139. ad hanc plantam Moluccaùam videtur referenda.
Corypha Licuala Lam. Enc. bot. I I. p. 131.
Licuala R umph. Herb. Amb. I. p. 44. tab. 9. —Houtt. Nat. Hist. II. 1. p. 279.
Habit. In Celebes et Buro, nomine Koal nota, auctore Rumphio hæc Palma etiam in orâ orientali insulæ Borneo, atque in
Java et Madura invenitur, quod certe addubitandum videtur. Rumpuii citatum a compluribus adhuc auctoribus, qui bus
„ et ipse assentiebar, ad L . spinosam Wurmb fuerat relatum, sed ab hac tanquam species peculiaris et maxime distincta
secernenda est. Jam ipse Wurmb , V. Nob., hujus Generis auctor, in fine commentationis de Licualâ spinosâ in A c t. Soc.
Batav. I I . ed. ait. p . 288. characteres prodidit, quibus utraque species distinguitur, scilicet, quod planta Rum-
phi,vna petiolis inferne tantum spinosis magisque elongatis, spadieibus autem brevioribus, quam L . spinosa, gaudet
et forma fructuum in utrâque planta satis diversa videtur. Figuræ Herbarii Amboinensis, nimium quantum magni-
tudine reductæ, hæc diversarum specierum inter se commutatio tribuenda e st, itaque non inutile putavi, partem
superiorem duorum segmentorum extimorum frohdis in Tab. 89. fig. 2.' naturali magnitudine delineandam curare,