1. Fructus, magn. nat. — 3. Partes floris in basi fructus superstite s, nempe a. lobi calycis, h. segmenta corollæ et c.‘
stamina monadelpha, ut ccteræomnes figuræ, magn. niagis minusvo auct. — 8. Lobus dissectus calycis. — 4. Fructus
longitudine persectus, astcrisco duplici Embryon, simplici locum Chalazæ indicantc. — 8. Albumen alterius seminis,
fig. 4. instar perscctum, simplici asterisco locum Chalazæ, duplici loculamentum Embryo replctum indicantc.
— 6. Contcxtns cellulosus albuminis, cellulis majorem partem materie amylaceâ jam vacuis.
7. SAGUS (pigafetta) ELATA Rwdt. Tab. 128. Fig. 1.
S. caudice elato; petioli9 crebro setosis, setis longis spinescentibus; spadicibus ramosis
pendulis; fructibus (globulo sclopeti minoribus) globosis. Rwdt. in litt, a d Mart. V. Cl.
et figura hujus Palmæ cum eo communicata (Conf. Mart. Gen. et Spec. Palm. tab. 102).
Metroxylon ? datum Mart. Gen. ct Spec. Palm. p. 216. 6. (excl. Sagus sylvestris Ruhpii.). — Kcntii.
Enum. Plant. I I I . p. 215. 6.
Sagus filaris Rimru. Herb. Amb. I. p. 85 (ex parte ! nempe 9ola Arbor Wanga in Celebes plag?»
orientali crescens.)
Wanga s. Klappa Wanga Celebice.
Habit. Frequens in sylvis aliisque plagis Celebes prope Lotta, Tomahon (Rwdt.); Rumfhio auctore, in pago partis hujus insulæ
orient al is Tambocco. Lignum durissimura, ex quo asscres, instrumenta rustica, veluti ligones fodiendo terram, aliaqne
conficiuntur. Candices juniores in pavimento explananlur e t sepimentis in interioribus tuguriis inserviunt. E sub-
stantiA levi spongiosâ petiolorum indigenæ opercula tclorum faciunt, quæ tubis efflantur. Maceratione etiam et
ulteriori manipulalione e frondibus novis filum suendo parare sciunt.
OBSERVATIO.
Fructus aliquot hujus Palmæ Celebensia, a Viro amicissimo Reikwabdt benevole mecum communicati et in Tabulâ
nostrâ 128 magniludine naturali delineati, satis arguant specificum ejus discrimen a superiori, ad quam Ruhphius earn
relulerat. De eâ quæ sequuntur in Diario annotaverat Reinwardt Y. Cl. :
« Palma elegantissima; trunco recto, simplici, excelso, nudo, annulato; Cocos instar frondibus pinnalis, c em uis; petioli
« extus setosis, setis longis, in adultioribos spinescentibus. Spadices laterales, sub foliis, divuricati, longi ; ramis pehdulis,
» ramulosis. Fructus globosi, diametri 10 millimetrum, baccati. Putamcn crassum, squamosum, album ; squamis margine
» spbacellatis, albis, carnosis. Caro alba, austera. Semen nnicum, depressum, rugosum, nigrum. Albumen cornenm,
» durissimum. Embryon laterale, subrotnndum. »
EXPLICATIO FIGURARUM.
Tab. 128 Pic. 1. 1. Fructus Sagi (Pigafelta) elatce Rwdt. , sicut sequentes, magn. nat. Sunt autem undccim vcl duodecim
seriebus squamarum lato-rhomboidalium sulco medio impressarum cartilaginearura nitidarum loricati, basi integu-
mentis floralibus explanatis insidentes, in verlice tuberoulo minuto stigmatum instructi..— 2 . Fructus magis a vertice
visas. — 8. Semen carne in specimine nostro arefacta adhuc involulum, a ventre visum. — 4. Nucleus a latere ventrali
fovea excavato depictus. — 8. Idem a latere dorsali, papilla embryitega in medio conspicua.— 6. Sectio verticalis
nuclei, albumine texturA durissimft, solido, albo, sublilissime concentrice striato, testft tamen in snbstantiam ejus
haudquaquam penetrante.
DE GENERE ZALACCA.
Jam de Serie Palmarum Indicarum agere constituimus, quæ cum omnium, ob summam vitse
utilitatem, tum maxime botanicorum, ob habitum a ceteris plerisque Palmis nonnihil diversum
attentione dignissimæ sunt. Hinc autem ipse Adansonius , Vir immortalis, dubitabat (conf. Giseke in Link.
Prcel. in Ord. nat. Plcmt. p. 30) an Palmis annumerandæ forent. At jam eâ, quâ solet, sagacitate
Ruhphius, primo Yolumine Herb. Amb. p. 1 de characteribus Palmarum Indicarum universe agens, nec
non quinto Yolumine, p . 97, docuerat, ut sæpe arbores, frutices et herbæ in eâdem reperiuntur familiâ,
ita quoque Palmas non omnes esse arboreas aut caudicem habere rectiusculum, sed quasdam etiam
esse, quæ in juncum arundinaceum sarmentosum excrescant, quæ Classem Rottcmgarum constituunt.
His ob mixtam earum naturam, quippe quæ illinc aliquam saltern similitudinem cum typo illo Palmarum
Indicarum, Coco nuciferâ Linn., hinc vero habitum Juncorum præ se ferant, nomen genericum
imposuit Palmijuncis, quod, optime habitum eorum vegetabilium exhibens, huic quidem Sectioni
servabimus. Hanc scilicet Tribus Lepidoca/ryincvrum Mart. s. Calamearum Kunth., quam fructus
squamis imbricatis corneis tessellato-cdrticati distinguunf, divisionem proponimus.:
1. Mauritieoe. Palmæ proceræ aut humiles; caudice subverticaliter erecto; frondibus
flabelliformibus. Genera Mauritia L inn .fil. et Lepidocaryum huic Sectioni accensenda.
2. Metroxyleoe. Palmæ arboreæ; caudice recto intus spongioso-molii ; frondibus termi-
nalibus pinnatisectis. Hue pertinent Genera Raphia Pal. de Beauv. , et Sagus R îjmph. ,
unde fortasse Pigqfetta tamquam Genus peculiare secernendum.
3. Palmijuncece. Palmæ fruticosæ ; sæpe caudice elongato debili sarmentoso-scandente
intus duro, rarissime sine caudice; frondibus lateralibus pinnatisectis apice sæpe cirrhosis.
Genera Calamus L inn., Zalacca R umph. , Korthalsia, Ceratolobus, Dcemonorops, et
Plectócomia hue referenda.
Ut per vastissimum Archipelagum Tndicum, in plagâ litoreâ atque omnino locis humilioribus, nalur?»
suâ et pulcerrima Cocos nucifera Linn., quæ litore arenoso gaudet, et passim procera Borassus
flabelliformis Linn. , in rupibus calcariis frequentissima, aut subinde vastissima Corypha, aut elata
Saribus rotundifolia, quæ loca quodam anni tempore stagnantia habitant, denique complu res Palmæ
elegantissimæ, aliæ aliis locis, incredibilem vegetationis luxuriem efficiunt, — ita in interioribus
sylvis haud minus nobile ac plane singulare spectaculum præbent Palmijuncece. Nemo quidem, qui
utrasque Palmas viderit, ibil infitias, habitum his esse longe minus decorum et magnificum, quam