hexandris; fructibus ellipsoideis umbonatis L in n. Spec. p l. p. 1189. (quo loco, sicut
omnibus fere sequentibus, Synonyma laudata ex partë tantum ad hanc Speciem referenda
sunt.) — E jusd. Syst. nat. ed. 12. I I . Gen. 1225, — B ürm. Flor. Ind. p. ily i. — L am.
Ene. bot. I . p. 23g. 1. tab. Sg5. 1, r— L our. Flor. Cochinch. ed. W il ld. p. 6g5. (nisi forte
ejus descriptio ad Var. albam pertineat, de qua cf. Observatio I I . p. 6 8 ) . — G iseke Prcel.
in Ord. nat. p l. p . 71. — R oxb. F lor. Corom. I . p. 54- tab. 7 5. — W il ld . Spec. p l. IV .
p. 694. i. — H ayne Arzn. Gew. V I I . tab. 35. —^ N ees ab E senb. p l. Offic. I . tab. 38. —
S pr. Syst. Veg. I I . p. 139. 1. — R oxb. F lor. Ind. I I I . p. 615. 1. — M art. Gen. et Spec.
Palm. p. 169. I. tab. 102.
Areca Catechu. Var. 7. nigra Giseke Prcel. in Ord. nat. pl. p. 73.
Areca Fdufel G^rtn. de Fruct. et Sem. pl. I. p. 19. tab. 7. fig. 2.
Areca frondibus pirinatis : foliolis oppositie, lanceolatis, plicatis Linn. Flor «Zeyl. 392.
Pinanga sive Areca R umph. Herb. Amb. I. p . 26 (ex parte!)
Pinanga-nigra R umph. I. c. p. 29. is? Hoütt. Nat. Hist. I I. 1. p< 396. 3.
Pinang-boom of Areek-boom Talent. Beschr. Amb. I I I . p. 185, ac prsesertim, quae ibidem memo-
ratur, Swarte Pinang! — Hoütt. I. c. p . 383 (ex parte !)
Areca, alias Pinang-baum, alias Fa u f el Valent. Hist. Simpl, p. 227.
Palma Indica, minor, fructu Areca dicto, vulgaris Herm. Mu s. Zeyl. p. 51. — Bürm. Thes. Zeyl.
p . 182.
Palma Areca, Fauset, seu Bonga minor Camell. Descr. Luzon, in Raj. Hist. pl. App. I II . p. 45.
Palma Arecifera nucleo versicolore, Nuci moschatce simili Herm. Parad. Bat. Prod. p. 361. —P lük.
Amag. p. 275. (excl. icon tab. 309. fig. 4.)
Palma, cujus succus inspissatus, Terra Japonica seu Catechu Ofßcinarum Dale Pharm, p . 386.
Caunga Rheed. Hort. Mal. I. p. 9. tab. 5-8. — Hamilt. Comment, in Linn. Transact. X III. p. 474.
Betel-nut Knox Ceylon ed. Holland, p. 18. .
Pim-lam Boym. Flor. Sinens. 2.
Palma Faulifera Jonst. Dendr. p. 151.
Nux Faufel, seu Pinangh. Bont. p. 90.
Areca, sive Faufel, sive Avellana Indiana versicolor P ark. Theatr. bot. p . 1642.
Faufel sive Areca Garc. ab Hort. Arom. I. cap. 25. — J. Baüh. Hist. pl. I. p . 389.
Arbor Arecha, Palmce species, cui fructus Chofolo Lügd. R oman. Navig. Or. lib. V. cap. 7.
Avellana Indica Matt. Comm. Diosc. p . 282. — ä co st . Arom. p. 34. et in Clus, Exot. p . 268. —
Camer. Kräuterb. lib. I. cap. 97. p . 99. — T abernaem. Kräuterb. p. 1330.
Palma cujus fructus sessilis Faufel dicitur C. Baüh. Pin. p . 510.
Palmce Indices altera species, quee Lusitanis Arequiero, quee fructum Arecca seu Faufel parit Linsch.
Itin. Or. IV . cap. 5.
Arecca et Arrequa, Supary, Arabibus Faufel fructus dicitur Linsch. Itin . Or. IV. cap. 16. •— Edit.
Nederl. (16-23) p . 84.
Areca, frutto Ramüsio I. p. 160 F. p. 312. B.
Areca seu Faufel C/esalp. de pl. p. 83. — Blackw. Herb. tab. 387.
Faufel Serap. Simpl, cap. 345. —Ejusd. ed. Müton. p. 120. — Lob. Stirp. Hist. p. 641. — Dalech.
Hist. pl. I I. p . 1766. — Clus. Exot.p. 187. — Staph. Theoph. p. 356. — Worm. Mus. p . 199. —
Chabr. Sciagr. p. 29. — Grew. Mus. p. 203.
Filfel et Fufel Avicenn. cap. 262.
Pinang s. Pina/n Malaicorum, quibus fructus novi et viricles Pinang mouda, plane maturi Pinang
toua dicuntur. — Djambe s. Jambe s. Jambi Javanorum. —Areek, sed magis vulgo Pac Malaba-
riorum, qui fructus maturos eodem nomine, novos autem Pa/ynga s. Paina appellant. — Poac
' *• P om * Zeylanemium. — Pua in Maklivis. — Poka challn lingua Telinga, Guwaka Sànscrilicâ .
Gùa Bengalensium. — Supara incolarum Hindostaniæ ac Persarum, auctore Garzia ab Horto in
Decan et Guzurate Cupari, secundum alios Support, vulgo tarnen Areca et fructus siccati Koffol.
fr* Cochinchinä eodem auctore Ghacmii s. Chccani, secundum Lounumo Cay-cau, vel Binh-
lang. — Binon s. Pim-lam s. Pienlam Sinensium. — Arabibus ab omni inde tempore hi fructus
nomine Faufel s, Fufel s. F u lfil, quod ex Indorum Koffol videtur corruption, cogniti fuerunt ;
Macassarii eos Rapo nominant; Amboinenses B u a s. Iloa, itemque Buah et Pua; Ternalini
immatures B e rn , siccatos Pare; in Banda Pua et in insulis Archipelagi Indici inter meridiem et
orientem sitis Erec.
Habit. Palma hæc elegantissima, quæ vegetationi regionum cultarum in Archipelago Indico maximo sane est ornaraento
propriam habet patriam peninsulam Malaccam, Siam vicinasque insulas, unde jam remotissimis temporibus per
omnesfereAsiæ tropicæ regiones dispersa est et maxime ob fructus, qui folüs Betuloe admisceri soient, circa incolarum
habitationes conseritur. Hæc foliorum Betuloe masticatio omnibus fere gentibus, quæ Asiam incolunt, et in his multis,
apud quas hæc Palma aut omnino non reperitur, aut sicut in Siuâ, Bengaliâ abisque regionibus difficiUimâ culturâ
indiget et pauciores fructus præbet, ita propria est, ut difficibus eâ , quam cibo ac potu carere posse videantur.
Itaque quotannis tota navium onera fructuum Arecoe ex Sumatra, Malacca, Siam ,atque Cochinchinä eo advehuntur
Fructus ita transportandi, ubi plane maturi facti sunt, fumo siccantur, aut quo hoc fiat celerius, ante persecantur,
submde vero nuclei pericarpio fibroso liberantur atque ita exportantur. Ex his tarnen qui ratione prius indicatâ parata
sunt melius conservantur et a mercatoribus expeti soient. Sicut Cocos nucifera hæc quoque Palma maxime viget locis
calidis prope mare, neque tarnen nimis paludosis. Crescit ' autem celerius et jam quinto vel sexto anno fructus
producere in c ip it, qui sexto demum mense post florationem ad maturitatem perveniunt. Ætate trigin ta ferme annorum
paulatim emoritur, postquam ultimis annis nullos ampUus fructus tulit. Nonnunquam longius a mari atque etiam
locis altioribus, quibus Palma Cocos non ampbus gignitur, reperitur; turn vero fructus fert et tardiores et minori
virtute, quique adeo ab indigenis non tanti æstimantur, quam qui locis humilioribus et cabdioribus colbguntur.
Arboris autem propagatio haud magnum postulat laborem atque in omni fere solo cujuscunque naturæ prospéré
succédât : fructus plane maturi loco umbroso et nonnihil uvido expanduntur, tumque humo conteguntur, quo facto
celeriter germinant ac deinde intervabo octo fere pedum transplantantur.
In quibusdam Indiæ regionibus nucleis bujus Palmæ ad vestes gossypinas tingendas utuntur, quarum color est
tenacissimus. Hoc autem ingenti copiæ Tanin, quæ iis côntinetur, tribuendum vïdetur. Quum vero vestium gossypi-
narum e patriis officinis importatio in Archipelagum Indicum quotannis augescat atque adeo haud contemnenda sit,
operæ pretium est hanc materiam, quæ vilissimo illinc pretio arcessi potest, diligentius cognoscere. Indigenæ enim
omnium vestimentorum tinctorum non solum picturam ipsis usitatam atque nostræ haud fere congruam sed maxime
etiam colorum tenacitatem spectant, quâ omnia, quæ in India conficiuntur, tantöpere præstant. Multorum pharma-
cologorum opinioni assentiri nequeo, qui putant in orâ Coromandebæ e fructibus extractum siccum paràri, quod in
officinis nostris nomine Term Catechu prostet. Orta hæc inde videtur opinio, quod in illâregione, sicut in Persis ac
passim abis locis, nucleos hujus Palmæ vetustos et siccos in parva frusta comminuere et deinde in aquâ rosarum in
quâ Catechu solutum est, macerare soient, quæ mixtura, ad semen siccata, usui servatur atque adeo in exteras
regiones a mercatoribus importatur. — Ad hoc e bgno arboris asseres sepimentis parantur, haud diuturni tarnen-
sed m primis vaginis frondium crassis et coriaceis atque spathis ipsis .ad varios usus domeslicos utuntur indigenæ *
veluti, ad oryzam excipiendam, ad opsonia ahasque res servandas, ad capsulas et vascula aquæ hauriendæ
paranda, cet. In orâ Malabariæ ex eâdem Palmâ potus quidam inebrians coquitur, quem .in abis Indiæ partibus
ignorant.
OBSERVATIO I.
Hie jam locus foret de usu, cui fructus tam immaturi et virides, quam maturi in vita communi inserviunt, atque
universe de more latissime per populos Asise austrabs vulgato manducandi Betulam copiosius dicendi, nisi jam Rumpihus
noster in pecubari Capite de Usu et Firihus Ptnangce, et omnes fere itinerant scriptores, qui de eo more in India vigente
egerunt, mhil mibi rebqui fecissent. Itaque vulgo cognita retractare nolo. Hlud tanlum animadvertam, quamvis mos ibe
mdigenarum Europmis fastidium moveat, moderatum tarnen usum manducandi, Betulam in calidis ibis regionibus, aere
humido semper fere pestiferis miasmalibus infecto, optime conducere sanitati incol&um, qui vulgo victu quam tenuissimo
ac simplicissimo utuntur. Haec adeo causa est, cur, qui forte eo diutius caruerint, languescere eos et vel segrotare videas,
quandoqmdem organa digestionis vi ejus stimulanti et simul corroboranti destituuntur. Europmos tarnen in India sine ubo
damno valetudmis hoc more Orientabum abstinere posse, his minime repugnat, siquidem ibis et largior victus, et vini
abarumque potionum generosaram usus idem fere praistare videtur.
OBSERVATIO II.
Quod ceteris omnibus vegetabibbus, qua; culturä, solo et in abas terras migratione paulatim a pristino habitu degenera-
verimt, accidere solet, ut difficili sane negotio prima eorum Species et quasi parens indagari queat, idem huic Palma;
nostrtB obvenit. Loureiro V. Cl., qui l. c. Rumphii nostri iconem optimam, descriptionem vero quamquam veridicam,