maiorum mihi florem in eA crescentem offerrent (1), qui domino suo haud dubiam fclicitalcm ac
dhitias ctraciliat. — H*c oratoris yerba summt animi attentione auscultavcrunt sacerdotes, tum, sub-
missä yoce toter se collocuti, carmina quiedam leni susurro pronuntiarunt, et paleis Oryzas incensis
Minjan, id est, Bmzmn insperserunt. Hujus enim odorem defunctorum Manibus, qui frequenter toter
densam arboris frondem commorentur, gratissima yiyentium amoris ac pietatis esse signa, religiöse
credunt. Fumum saeriflcii ad ramos arboris altos ac latissime expansos cclerrimc subyolutum quum
aliquamdiu admirabundi oculis essent secuti, unus e sacerdotibus, qui letale maximus yidebatur, his
fere yerbis me allocutus est : « Salyus sis nobis, hospes, qui e peregrinis terris in sanctissimum Jaya;
» locum yeoisti! Nunquam, et yera Ioquor, nos quibus horum sacrorum commissa est custodia et qui
» totam fere yitam piis precibus peregimus, gratum sacrificii odorem tarn prosperis ominibus scan-
„ dentem yidimus, quam hodie! Profecto Manibus in ramis frondosis hujus arboris yolitantibus haud
„ minus acceptus est adyentus tuus I tibique quacyis prospera portendit, quam yindicla cffili nunquam
» non illos ulciscitur, qui, eorum immemores, hanc sanctissimam arborem aut sacra in ejus umbrä
,, posita yiolando sedem eorum nefario scelere polluerint. Hos morbus et quajyis mala persequantur
„ necesse est; non yero te, hospes, cui, nisi oculi modo tenebris fuerint inyoluti, illum florem hoc
I ips0 die promiltere ausim, qui auri purissimi splendore prastringit oculos et tibi procul ullo dubio
» summam praebebit felicitatem. » — Hanc autem orationem, cujus singula yerba Vir Ampi. WiEcsaaiiis
mihi interpretatus est, cum finiisset, monuit ne unquam hujus prsedictionis diyinitus inspiratae, si,
quod non addubitabat, rata fieret, obliviscerer : eo autem inprimis yotum aliquod conducere. Jam
yeniA a sacerdotibus impetratä, arbor conscenditur, qui ipsi rusticos nonnullos, qui forte aderant,
excitant, ut me in explorandis plantis parasiticis, qua) densi soli instar passim ramos obducebant,
adjuvent. Ne tarnen diutius religionem bonorum hominum impedirem, laborem eum, quantum potui,
festinari, ut yix dimidiA parte plantarum , in illA arbore, qu* eum horto aOrio conferri polest, yiyentium,
sim potitus. Praäter complures Lichenes, Jungertfumnieas etMuscos, hortus die mihi plantas
sequentes praebuit :
A , E FAMILIA ARTOCARPEARÜM.
.. Ipsam arborem Fieu benjaminâ L inn. et Fieu microcarpâ ( F . nitida Atjct.) L inn. pil.
intime unitis oonstare, ut supra dixi, mihi persuasum est, quæ maximâ parte
emortuæ et in humum conversæ, noyos perpetuo ramulos in ambitu emittunt.
B. E FAMILIA URTICEARUM.
a. Procris leevigata Bl. Bydr. Flor. Ned. Ind. p. 5o8. Hoc loco animadvertendum,
complures plantas, quas l. c. tan quam Procrin descripseram, ad aha Genera nuper
inprimis a V. CI. Gatoichatjd (in Voyage F retcinet part. bot. p. 4g3 cet.) consti-
tuta, nonnullas autem ad Fiatostemma F orst, esse referendas, de quihus aho loco
exponam. Neque tarnen süentio omittere possum, Procrin Commers. (Juss. Gen.
Plant, p. 4o3) maxime solA inflorescentié. masculA subcorymbos& ab Elatostem-
mate F orst. {Char. Gen. Plant, p. io 5. tab. 53) differre et Sciophilam Gaud.
I. c. p. 4g3. plane eandem esse. Vmiera L our. Flor. Cochinch, ed. W illd. p. go
neque ad hoc Genus, neque ad Elatostemma F orst, referendum.
mul ta narrare refert, quæ
instar servantur. Cf. etiam
(1) Rramm quoque noster Herb. Amt. III. p. 133 1«. Balianos de ejusmodi floriias
in his arboribus sacris crescentes inventori divitias afferunt et propterea pretiosissimi umoms
quoe de eà re memoravit Lohreiro Flor. Cochinch. ed. Willd. p. 818 in observatione.
6