X. Ficus benjamina Linn, (quo tarnen non pertinet descriptio Tmjnberg. Diss. 15., Vahl. Enum. II.
p. 187. 27 aut Willdenow Sp. PI. IV. 2. p. 1143. 42.). Est Varinga parvifolia alia species Herb.
Amb. I II . p. 139- tab. 90 (mediocris.), subinde in. caldariis nostris nomine F. pendula militans, quo
tarnen Itti-alu Hort. Malab. p. 45. tab. 26 non pertinet. ln Javä nomine Varingin, Waringi,
Tjaringin. s. Tjiringie, Gagaway, Kiara Jajava invenitur atque inprimis ob insignem gravitatem
in aulis ante domos Principum lndorum conseritur. Ramulis tenuibus flexuosis debilibus dependen-
tibus ac foliis in acumen multo longius desinentibus tenuioribus et multo laetius viridibus facile
distinguilur a specie proxime sequenti, quäcum saepe commutatur. Yegetatione etiam eo differt, quod
radiculse adventiv® e ramis crassioribus fasciculatim pullulantes rarissime terram contingunt novosque
Iruncos efficiunt, sed per truncum ejus miris subinde flexibus descendunt et cum eo coalescunt, ut
jam Rumphius noster memoriae prodidit. Coma ejus, ut in arbore Batu-Tulies, cujus major pars ad
F. benjaminam referenda est, videmus, aetate provectä, ob ramos Iatissime expansos, admodum est
irregularis; at in ipso Vegelationis vigore, ob densitatem foliorum pulcerrimorum et laetissime viren-
tium, elegantissimum praebet adspectum. Praeter folia stipulis adhuc tecta et foliola involucri, in quibus
quaedam pubescentia sericea apparet, tota est glabra. Ramuli autem tenues debiles dichotomi gemmä
glabra subuliformi circiter 3 lin. longä terminantur. Hi sunt teretes, subflexuosi, pallide cinereo-
virescentes, epidermide tenerrimä, quae facillime in assulas scinditur, et siccata in colorem fusco-
rufescentem abit, denique cortice exarescente longitudinaliter striati. Folia alterna, petiolis tenuibus
teretibus 4 _ | poll, longis sulco angusto ecanaliculatis insidentes, forma ovatä plerumque tarnen
elliptica, minora 2 poll, longa ac fere 1 poll, lata, vulgo tarnen 3£ poll, longitudine et lj, poll, latitu-
dine, nonnulla sed raro ad longitudinem 4£ poll, et latitudinem 2 poll, crescentia, supra basin
subrotundatam aut in petiolum obsolete attenuatam margine integerrimo undulata, apice in acumen
satis longum recurvum obtusiusculum desinentia, substantiae tenuis subcoriaceae, laevigata, supra
nitida, costa angusto-plano-depressä in. dorso prominente et pallescente, venis frequentissimis subti-
libus transversis ad marginem in nervulum subtilem arcuatim procurrentem confluentibus striata :
hae venae autem in foliis siccatis multo distinctius reticulatione quädam satis angustä connexae videntur,
ac pariter nervulus uterque lateralis, qui juxta marginem linea subtilissimä diaphana imä ad petiolum
subtus nonnihil callosa cinctum ascendit, ceteris venis transversis paulo distinctior esse solet. Coenanthia
gem inala. rarius solitaria, axillaria, sessilia, pisiformia, laevigata, glabra, clausa, ex viridi lutescentia,
sensim in colorem purpureum et tandem atro-purpureum abeuntia ; florentia involucro parvo, deciduo,
foliolis temis ovatis obtusis dorso sericeo puberulis, quorum unum alterumve saepe perparvum est,
forma to cincta.
OBSERYATIO.
F. benjaminam in Java quidem nunquara sponte su à crescentem, sed semper locis habita tis indagavi. In Sumatra quoque,
Bali, Moluccis et Celebes, tam in regionibus litoreis, quam montanis frequenter reperitur. Altera species, buic maxime
affinis, memoratur Rumphio /. c.. p. 140, quæ potius litora amat, trunco humifiori et crassiori. Hæc ramos multo latius
expandit, e quibus radices frequentiores oriuntur, quæ ad terram usque descendunt, ut adeo truncus primo genitus vix
conspici queat, quern tandem quasi tot vastæ columnæ circumdant novpsque truncos constituunt. Tabs arbor procul
visa quasi collis frondosa videtur, cujus umbra magnum hominum numerum ab ardore solis defendere potest. Præclare
noster indicat, quo potissimum discrimine a superiori specie discematur : « folia præcedenti speciei plane similia, sed
» plerumque majora, latiora et crassiora; venae quoque subtilissimæ sunt et prope margines arcuatim confluunt; quatuor
» aut quinque pollices longa ac duos lata. Baccæ superioribus similes, sed majores, ceu Cerasus niger cet. » Hanc speciem
Viro Amicissimo De Caisne, quam Herbarii Timorensis descriptions suâ (Nouv. Annal. Mus. nab. I I I . p. 494) reciperet
nomine F. hoematocarpoe indicavi, quippe quæ non solum in Moluccis, sed præsertim in Timor frequens sit. In insula
Semauw, hand procul a Timor sitâ, arbor ejusmodi spectaculum præbet magnificentissimum atque omni admiratione dignis-
simum, et incredibilem vegetandi vigorem, qui his Fids proprius est, testatur. Ex unico illic trunco ingens sylva, to tam
fere insulam complens, pullulavit, quâ vix aditus patet. Hæc amplius ter mille arboribus constat, quorum centena aliquot
insigni crassitie, quæ fere omnia adhuc inter se conjunguntur. Itaque non mirum, si hæc arbor gigantea a nonnullis Ficus
Indica sive Lusitanorum A wore de Rais aut arbor Banyan, existimata est (1), ab abis autem ob form am foliorum simillimam
cum Fico benjamina fuit confusa (2). Non lrajus loci e st, sigillatim exponere, quænam Ficus diversæ his nominibus n
peregrinatoribus fuerint confusæ, neque docere, hanc arborem Ficum Indicavi antiquorum esse non posse ; adspectus
autem vegetabilium tam mirandâ naturâ, quæ in Archipelago Indico inveniimtur, haud parum conferre videtur, ad confir-
manda ea, quæ de illis arboribus, quas Ficus esse jam Græci sciebant, primus Tiiropurastüs Hist. Plant, lib. IV . cap. 5, deinde
eura secuti Plinius Hist. not. lib. XII. cap. 8, Strabo Geograph. Kb. V , Q. Cdrtius Hist. Alexandr. lib. IX, aliique velcrum
scriptores dixerunt (8). Præter'ea, quæ mox, auctore Rimruio de eâ allata fuerunt, F. hoematocarpa a F. bmjaminà Link.
insuper differt : 1.) Ramulis m inus tenuibus, quorum juniores sunt compresso-triedri etperinde ac gemmæ subuliformes et
foliola involucri pube obsoletâ brevissimâ conspersi. 2.) Foliis brevius et obtusius acuminatis. 3.) Nervis distinctioribus ad
margines foliorum arcuatim ascendentibus.
2. Ficus microcarpa Linn. fil., ut jam diximus, a Thunberg et fortasse etiam a Loureiro, F. benjamina
Linn. crédita est , et vulgo cum F. nitidâ Thdnb. , nonnuuquam autem cum specie Americanâ
F. pertusâ Linn. fil. confunditur. F. rubra Vahl. (quæ F. pyrifolia Lam. Enc. bot. I I. p. 497. 18.
et ut verisimile, F. terebrata W illd. I. c. p. 1145. 4 6 .), porro Ficus nomine F. rubroe a Roth Planté
Ind. Or. p. 391. 8. descripta cum varietate acuminata} et F. aggregata Vahl. Enum. I. p ■ 191
(quæ F. punctata Lam. I. c. p. 495. 1 0 .) aut proxime sunt affines, aut ex parte ne specie quidem
différant, quod exemplis genuinis inter se comparais decernendum. Folia acumine multo breviori
obtusiori sunt prædita, quin etiam apice minus magisve obtusa, supra obscure viridia subtus palli-
diora ramuli autem robustiores, ut facile à F. benjamina discerni queat. Hue si, ut suspicor,
referenda est Itti-Are-Alou Hort. Mal. I II . p. 69. tab. 5 5 , figura ejus non accurata est habenda,
siquidem folia nimis acuminata videntur et in quibusdam saltern fructibus pars involucri apparere
debuisset. Varinga rubra Rompii. 1. c. tab. 85. imaginem satis fidam F. microcarpoe præberet, nisi
fructus breviter pedunculati depicti forent, quod tarnen cum figurâ Manuscripti congruit. Huic
adscriptum est : « Varinga rubra. Nuno Mattacau » et tab. 86 nomen : « Nuno Mattacau Supa, »
ut ultima hæc figura ad solam arborem Supa, 1. c. p. 135 descriptam, spectare videatur, altera vero
ad arborem huic babitu similem, cujus non ulterior facta est mentio. Arbor nostra, quæ ab indigenis
Kiara s. Kiara ramboy aut Siringen appellatur, ad insignem pervenit crassitiem et in eo cum
F. hoematocarpa convenit, quod ramos latissime diffundit, e quibus multæ radices perpendiculariter
dependent. Hæ incredibili celeritate ad terram usque propullulant, in quam ubi semel penetrarunt
funes valde tentos, quibus rami fulciuntur, æmulantur. Paulatim crassitie auctæ columnis sunt simil-
limæ, quæ fornicem umbrosam et obscuram comæ latissime expansæ et ramis conjunctissimis unitæ
hujus arboris sustentant. Cum in Javam advenissem, nonnullas earum arborum ante domum meam
Bogorioe conseveram , quarum una septem post annis fulcris ejusmodi ita excreyerat, ut spatium ultra
quam sexaginta pedum densissimâ umbrâ complecteretur. Alterius autem, cui radices illæ, antequam
terram contingerent, semper fuerant ademtæ, eodem temporis spatio, truncus ad longe majorem
altitudinem succreverat, sed coma ejus, quamquam et ipsa densissimefrondescens, nequaquam tarnen
ita late erat expansa ac sororis gemellæ, cujus naturæ relicta fuerat. vegetatio. Rami patentissimi,
cinereo-fusci, rugosi, albido-punctati : novelli cinerei, crassitie pennæ columbinæ, teretes, obsolete
sulcati, glabri, arescendo autem sulcato-angulati, coloris magis fusci, gemma subuliformi glabrâ
terminati. Folia alterna, approximata, petiolis ad summum semipollicaribus plerumque dimidio 1
Lusitani, quinon solum Ficus diversas, sed et alias arbores ramis radicantibus insignes, veluti multas Rhizophoreas, Arvore de Ruiz appelleront,
quibus a peregrinatoribus et nautis nostris nomen vulgare Wortelboom tribui solet.
(1) Cf. C. G. C. Rbinwabdt üober den Character der Vegetation a u f den Inseln dos Indischen Archipels p. 9.
(2) Cf. C. Glus it Exot. lib. I. cap. 1., qui omnia, quæ de eâ re seripserunt veteres, collegit. Cunota tarnen ex narralionibus eorom, qui
Auhahdrcm Magnum in expeditione Indioà secuti fuerant, videntur fluxisse. Certe foliorum magnitudo, quæ peltis non minora fuisse dicunlur, nos
plane incertos reddit, quænam species a veteribus fuerit significata : nulla enim Ficuum Indicarum, quoad ego scio, tanlis prædita est foliis.
Itaque verisimile est, ut jam indioavit Runrnius l. c. p. 144, in comparandis foliis cum peltis, eos non tam mognitudinem, quam fonnam eorum
speotasse, cum præsertim Piisius dioat : « foliorum latitudo peltæ macedonicæ effigiem habet. • Hanc enim Xmomou, lib. V. de Cyriexpedtltone
hoderæ folio comparât, utpoto formas subtriangularis, supra et infra apioe. incurvo instar crescentis lunæ corn
« Ducit Amazonidum lunatis agmina peltis. »
ViRGiLios Æneid. lib. 1
spore Indis sacra fuit. Han
Bydr.
jadem, atque Atbor Conciliorum Uorb. Amb. III. p. 142. tab. 91 at 92 habita fuerat, ut speciem peculiai
Flor. Nod. Ind.p. 437 momoravi, oui intor F. roligiosam et F.populifolium Vahl locus in Systemale tribuendus est. Diversissima autem ab ilia
formft foliorum ollipticft aut oblongft arbor Indiæ continentis, quæ dicitur Banyan. Hue referenda est F. indica Civsii Exot. 1. c., etiam recentior
soriptorum, porro F. cotoneafolia Vahl. et fortasse alias spocies vegetationis prooeræ modo indicatæ, quarum obscurissima est Synonymie.