Structuram fructus descriptam jara observasse videntur Carmichael,
Eysenhardt et Chorda, si verba Auctorum rite hoc respectu interpretaverim.
Cæteri auctores paranemata pyriformia sporas salu-
tariint, et üla articulata paranematibus cæterarum familiarum analoga
habuerunt. Itine opiniones de affinitate dissimillimæ. Angli
Dictyoteis, Decaisne Chordarieis, Nos Laminariæis eas retulerunt. —
Nobis de affinitate Fuci Fili cum Laminarieis dubia nulla; potius
dubilandum, an Ch. lomentaria eidem generi revera pertineat.
1 SC. lomentarium (Lyngb. Hydr. Dan. p. 7 4 ) , fro n d e in te s tin ifo rm
i ir r e g u la r ite r a r tic u la tim - c o n s tr ic ta , in te rs titiis tumidis.
Ch. lomentaria. Lb. l. c. t. m Grev. Alg. Brit. p. 48. Harv. Man.
p. 35. Menegh. Alg. Ital. p. 1851 Hook. et. Harv. Fl. Antarct. p. 1 7 9 !
Scytosiph. filum var y. Ag. sp. p. 162. et Sgst. p. 267.
Solenia fusoata. Bory Morée n. 1485.
Chorda fistulosa. Zanard. Synops. Alg. Adr. p. 87!
Exs. Wyatt Danm. n. 6 ! Chauv. Exs. n. 122! Jurg. Dec. XVII. n 2!
Hab. in mari atlantico a Færois usque ad Gades ; in mari mediterraneo
et Adriatico; in Oceano Pacifico ad Japoniam et Ameri-
cam meridionalem; in mari australi ad insulas Auckland, Maioui-
nas cet. (Hooker).
Frons vix uitra p edalis; juvenilis virescens tenuis membranacea fere
cylindrica, strioturis parum conspicuis; adulta olivaceo-fuscescens multo
firmior, usque digitum minorem c ra ssa , basi apiceque a ttenuata et in te rvallis
irregularibus eximie co n stric ta, interstitiis inflatis elongato-ellipspideis.
Asp. castaneus Carm. et Scytos. fistulosus Ag. t. c. e st hujus planta
juvenilis; synonyma vero nonnulla huic adsc ripta forsan ad Asp. echinatum
referenda sunt.
2. Sc. FILUM (L . sp. pt. p. l e s t ) , fro n d e c y lin d ra c e a (h au d c o n s
tric ta ) su b n u d a .
Ch. filum. Lamour. Ess. p. 26. Lyngb. Hydr. p. 79. /. 18! Hook. Fl.
Londin. t. 204. Grev. Alg. Brit. p. 47. t. YII. Harv. Man. p. 36. et
Phycol. Brit. lab. CYII\
Scyt. filum (excl. var.) Ag. sp. Alg. I. p. 161. el Sgst. p. 2571
F. filum. Fl. Dan. t. 821. Stackh. Ner. t. 10. Turn. Hist. t. 86!
Engl. Bot. t. 2487.
F. tendo. Esp. t. 22.
Exs. Jurg. Aqu. III. n. 1 ! Aresch. Scand. n. 32 ! Wyatt Alg. Danm.
n. 159.
Hab. ad lapides sinuum tranquilliorum maris Atlantici, a Norvegia
usque ad Galliam inferiorem.
Frons 1—20 pedalis, in te r basin apicemque attenuatum eandem interrupte
servans crassitiem pennæ fere soriptoriæ-, intus tubulosa et diaphragmatibus
in loculos divisa; extus nuda aut filis paucis concoloribus
quandoquidem o b sita , quæ in exsiccata planta ocnlum omnino fugiunt.
Forma, quam Fucum Thrix nominavit Stackhouse (Ner. Brit. p. 25.
tab. 12). et Lyngbyeus dein u t varietatem Fuci fili, fronde capillari minuta
d istin c tam , ulterius illustravit (Hydr., p. 73), mihi non rite intellecta e s t;
plantam juvenilem Fuci fili sistere putarem. Sæpe autem sub allato nomine
Asperococcus pusillus venditatur.
3. Sc. TOMENTOSUM (Lyngb. Hydr. p. 7 4 . t. 1 9 ) , fronde cylindracea,
tomento filorum simplicium densissimo vestita.
Sc. filum var. tomentosus. Ag. sp. Alg. L p. 162.
Hab. ad rupes vehementissimo Iluxu expósitas maris atlantici,
ad Norvegiam (Lyngbyei), et Helgolandiam (!); in sinu Codano
(Ipse!).
Nisi tota abh o rre re t vivendi ratio, ab antecedente hano distinguere non
ausus fuissem. Auctores, qui utramque co njunxe runt, præsentem parum
cognosse, aut saltim vivam numquam observasse videntur. Qualera ipse
illam vidi, ad rupes obvenit in limine superiori m a ris, fluxu vehementissimo
expósitas. Magis immo quam antecedentes est greg a ria , lineam vix
in te rru p tam rupium cæspitibus suis obtegens. Omnes su n t ejusdem fere
longitudinis, 1— 2 pedes vix superantes. Color pulchre olivaceus p ræ o i-
pue fllorum. F ila, quæ in exsiccata quoque sunt maximopere conspicua,
diametrum frondis sua longitudine 2—3-plo. ex o ed u n t; sunt simplicia et
articulata, articulis diametro 2—3-plo longioribus. Frons mihi apparuit
magis cellulis repleta e t minus tu b u lo sa ; e t paranemata magis oblonga
apice ro tu n d a ta , quæ in F. filo su n t obfusiformia aut pyriformia et magis
truncata. Harvey {Phycol. Brit. l. c.) præsentem antecedentis varietatem
considérât.
Species inquirendoe.
4. Sc. RiMosus (Mont. P rodr. A n ta rc t. p . 1 2 ), fronde carnoso-.
membranacea nigra tubulosa contorta, intus non septata, spiraliter
plicato-rugosa, hinc inde rimis pertusa, filis clavatis simplicibus
et articulatis basi sporam obovatam gerentibus tota vestita.
Hab. ad Insulas Auckland.
Hanc speciem, a me non visam, ad Scyt. lomentarium dubie referunt
auctores Floræ antarcticæ. Specimina eodem loco le c ta , ab Europæa specie
parum diversa, utriusque identitatem indicare videntur.
5. C h o rd a capensis (K ü tz . Phycot. p. 3 3 4 ) , te n u is s im a su b s e ta c e a
nigra coriacea, firma et dura; fistula angustissima continua.
Hab. ad Cap. b. Spei.